Główną bohaterką książki, a zarazem narratorką jest trzynastoletnia Agata. Dziewczynka razem ze swoją piękną mamą Teresą wyjeżdża z Gdańska. Wyruszają w drogę aby zacząć wszystko od nowa. Wynajmują dom w niewielkiej miejscowości, gdzie matka podejmuje pracę kelnerki, a córeczka rozpoczyna naukę w miejscowej szkole. Wszystko wydaje się być w najlepszym porządku, ale mieszkańcy od początku są im nieprzychylni. Teresa i jej córeczka stają się tematem plotek, szczególnie matka, która wzbudza zainteresowanie mężczyzn. Pewnego dnia dziewczynka znika. Odnaleziona w górach, w krytycznym stanie, zapada w szpitalu w śpiączkę. Nie wiadomo czy została napadnięta, czy zgubiła drogę, czy może chciała popełnić samobójstwo? Wypadek dziewczynki jeszcze bardziej potęguje wrogość mieszkańców do jej matki. Książka ukazuje samotność dziecka, a także ból i cierpienie oraz brak zrozumienia dla matki. Autorka uświadamia czytelnikowi jak łatwo przychodzi nam osądzanie innych. Jak łatwo potrafimy wydać na kogoś krzywdzący i nieprawdziwy osąd. Książka nie daje o sobie zapomnieć i zmusza do refleksji. Małgorzata Warda po raz kolejny porusza w swojej twórczości trudny temat i po raz kolejny mnie zaskakuje. Zdecydowanie polecam tę lekturę każdemu. Może po przeczytaniu zastanowimy się dłużej zanim wystawimy opinię komuś, kogo w ogóle nie znamy i nic o nim nie wiemy.

Główną bohaterką książki, a zarazem narratorką jest trzynastoletnia Agata. Dziewczynka razem ze swoją piękną mamą Teresą wyjeżdża z Gdańska. Wyruszają w drogę aby zacząć wszystko od nowa. Wynajmują dom w niewielkiej miejscowości, gdzie matka podejmuje pracę kelnerki, a córeczka rozpoczyna naukę w miejscowej szkole. Wszystko wydaje się być w najlepszym porządku, ale...

Bardzo realistyczna powieść z chorobą psychiczną w tle, ale to nie moja bajka.
Agata Tomaszewska - 13 letnia córkę Teresy zostaje nieprzytomna znaleziona w górach z odmrożeniami kończyn. Po przewiezieniu do szpitala walczy o życie. Lekarze wprowadzają ją w stan śpiączki farmakologicznej. W tym czasie poznajemy życie obu bohaterek od momentu i przyjazdu do tego górskiego miasteczka.
Teresa Tomaszewska od siedemnastego roku życia choruje na chorobę afektywną dwubiegunową.
Trudno mi stwierdzić, czy w momencie kiedy wpada na pomysł, by odebrać swą 13 letnią córkę od matki i wyjechać w Polskę w poszukiwaniu swego miejsca na ziemi - jest ona w okresie remisji czy w manii. W moim odczuciu ten pomysł świadczy raczej o braku odpowiedzialności, niż pokazuje miłość matki do córki.
Miejsce, które wybiera Teresa jest jakimś przypadkowym punktem na mapie, który oznaczyła długopisem. I tam się zatrzymują. Teresie udaje się wynająć domek i szybko też znajduje pracę w restauracji oraz miejsce kochanki w łóżku jej właściciela. Zapisuje córkę do miejscowego gimnazjum i obie próbują nawiązać kontakt ze społecznością lokalną. Jest to trudne, ponieważ jak to bywa w takich miejscach, obcych się tu nie toleruje. Na pewno dużym utrudnieniem w relacjach Teresy jest fakt, że jest ona piękną, lubiącą mężczyzn kobietą. I to niestety niesie jej same problemy.
Wybierając to miasteczko matka i córka trafiają bowiem bardzo pechowo. Niedawno zdarzyły się tam dwie tragedie. Najpierw w rzece utopiła się nastolatka, a rok później życie stracił jej ojciec i dyrektor szkoły w jednej osobie. Nie ma tu winnych obu zdarzeń, ale czy naprawdę ich nie ma?
O tym radzę się przekonać samemu. Mimo wszystko polecam!

Bardzo realistyczna powieść z chorobą psychiczną w tle, ale to nie moja bajka.
Agata Tomaszewska - 13 letnia córkę Teresy zostaje nieprzytomna znaleziona w górach z odmrożeniami kończyn. Po przewiezieniu do szpitala walczy o życie. Lekarze wprowadzają ją w stan śpiączki farmakologicznej. W tym czasie poznajemy życie obu bohaterek od momentu i przyjazdu do tego górskiego...

Wspaniała książka, nie umiałam się oderwać od lektury ale bardzo smutna.

Wspaniała książka, nie umiałam się oderwać od lektury ale bardzo smutna.

Książka porusza wiele tematów. Samotne macierzyństwo, zmaganie się z chorobą dwubiegunową, pokazanie jak trudna jest próba ułożenia sobie życia na nowo w małej, zamkniętej na obcych społeczności. Jak łatwo szafować ocenami i stereotypami. To perspektywa dorosłej kobiety. A jak w tym wszystkim znajduje się jej nastoletnia córka? Kiedy Agatę turystka znajduje w górach, nikt nie daje jej szans na przeżycie. Liczne urazy i odmrożenia nie wróżą najlepiej. Co nastolatka robiła sama w górach? Nie mogła wytrzymać z matką wariatką i postanowiła zakończyć życie, czy może jej ktoś pomógł? A może to był wypadek? Ale czemu była boso? Tak dużo pytań... Ludzie snują rozliczne teorie. A jaka jest prawda?

Książka porusza wiele tematów. Samotne macierzyństwo, zmaganie się z chorobą dwubiegunową, pokazanie jak trudna jest próba ułożenia sobie życia na nowo w małej, zamkniętej na obcych społeczności. Jak łatwo szafować ocenami i stereotypami. To perspektywa dorosłej kobiety. A jak w tym wszystkim znajduje się jej nastoletnia córka? Kiedy Agatę turystka znajduje w górach, nikt...

"Miasto z lodu" to niepozorna książka poruszająca wiele trudnych tematów. Moje wydanie to kieszonka, kolejny tom serii Mistrzynie polskich kryminałów. I pierwsze spotkanie z twórczością Małgorzaty Wardy. Czy było udane?

Agata Tomaszewska to trzynastolatka, której przyszło się zmierzyć z problemami zupełnie nieprzystającymi do tych występujących w dziecięcym świecie. Kiedy pewnego dnia dziewczynka wyrusza w Polskę z matką, nie ma pojęcia, co czeka na nie tam, dokąd dojadą. Wyjazd miałby zupełnie inny klimat, gdyby nie choroba matki. Do tej pory Agata mieszkała z babcią i tam była bezpieczna, szczególnie, kiedy choroba matki się nasilała i kobieta przestawała być sobą. Teraz Agata była zdana tylko na siebie.

Tomaszewskie osiedlają się w niewielkiej górskiej miejscowości, gdzie mieszkańcy świetnie się znają, więc obecność dwóch "obcych" zostaje natychmiast zauważona. Do tego jeszcze Teresa jest piękną kobietą, która od razu wpada w oko tutejszym mężczyznom. Starsza Tomaszewska rozpoczyna pracę w restauracji, ale dostaje głównie nocne zmiany. Mija się z córką, jednak liczy na to, że Agata poradzi sobie sama. Kiedy dziewczynka zostaje znaleziona nieprzytomna w górach, rozpętuje się burza medialna, a policja rozpoczyna śledztwo. Co się wydarzyło? Dlaczego Agata wyszła w góry? Gdzie podziały się jej buty? Czy dziewczyna wyjdzie z tego cała i zdrowa?

Narrację w powieści prowadzi pogrążona w śpiączce farmakologicznej Agata. To ona opowiada o swoim życiu z matką zmagającą się z chorobą afektywną dwubiegunową, a także relacjonuje wydarzenia sprzed i po znalezieniu jej w górach. Wątki przeplatają się i łączą, dzięki czemu możemy powoli składać wszystkie elementy i obserwować jak wyłania się z nich cały obraz życia Agaty, zdecydowanie za małej jeszcze na problemy, które musiała udźwignąć.

Było to moje pierwsze spotkanie z tą autorką, ale uważam je za całkiem udane. Bardzo realistyczna historia opisana została oszczędnie, bez niepotrzebnych opisów czy skomplikowanych medycznych określeń. Jedyne, co mi przeszkadzało, to rozmiar książki, bo nie przepadam za pocketami, a tym razem tylko taka wersja wpadła mi w ręce. Przy kolejnej powieści M. Wardy naprawię ten błąd i będę szukać książki o normalnych gabarytach ;-)

"Miasto z lodu" to niepozorna książka poruszająca wiele trudnych tematów. Moje wydanie to kieszonka, kolejny tom serii Mistrzynie polskich kryminałów. I pierwsze spotkanie z twórczością Małgorzaty Wardy. Czy było udane?

Agata Tomaszewska to trzynastolatka, której przyszło się zmierzyć z problemami zupełnie nieprzystającymi do tych występujących w dziecięcym świecie. Kiedy...

Smutna ale i wzruszająca opowieść o miłości matki i córki, samotnym rodzicielstwie oraz braku akceptacji społeczeństwa. Książka bardzo prawdziwa i skłaniająca do refleksji.

Smutna ale i wzruszająca opowieść o miłości matki i córki, samotnym rodzicielstwie oraz braku akceptacji społeczeństwa. Książka bardzo prawdziwa i skłaniająca do refleksji.

Bardzo smutna i wzruszająca opowieść.

Bardzo smutna i wzruszająca opowieść.

To opowieść o stereotypach, o małomiasteczkowej mentalności, o chorobie i postrzeganiu psychicznie chorego człowieka.
Jest w niej poruszonych wiele ważnych tematów, niektóre nawet można by rzec są tematami tabu. Bo kto opowiada o chorych psychicznie, kto by się przyznał że ma w rodzinie chorego i wziął go w obronę? Kto bezinteresownie pomoże i wspomoże w walce z chorobą? Boimy się psychicznie chorych ludzi, uciekamy, odwracamy głowy a tymczasem ktoś potrzebuje wsparcia i akceptacji.
Kolejnym tematem i to również bardzo ważnym jest mentalność społeczności małych miast, wiosek. Ta wrogość i nieprzychylność do zmian, obcych, innych. Tu można się rozpisać, rozwinąć temat ale to nie miejsce...
Książka inna, trochę w niej kryminału ale raczej przydzieliłabym ją do obyczajówki, bardzo życiowej i autentycznej.

To opowieść o stereotypach, o małomiasteczkowej mentalności, o chorobie i postrzeganiu psychicznie chorego człowieka.
Jest w niej poruszonych wiele ważnych tematów, niektóre nawet można by rzec są tematami tabu. Bo kto opowiada o chorych psychicznie, kto by się przyznał że ma w rodzinie chorego i wziął go w obronę? Kto bezinteresownie pomoże i wspomoże w walce z chorobą?...

Smutna opowieść o przerażającej rzeczywistości ludzi chorych psychicznie. Chcą tak jak każdy normalnie żyć, mieć rodziny, pracę, cieszyć się szacunkiem i uznaniem społeczeństwa. Teresa - samotna mama 13-latki. Bardzo jej współczułam i jednocześnie byłam na nią zła. Niestety wiem, aż za dobrze z czym wiąże się choroba afektywna dwubiegunowa, wiem ile niesie bólu i smutku, jakie sieje spustoszenie. Osoba chora absolutnie nie powinna sama zajmować się dziećmi, bywają chwile, że ktoś chory na chad nie jest w stanie zaopiekować się sobą a co dopiero drugim człowiekiem.

Smutna opowieść o przerażającej rzeczywistości ludzi chorych psychicznie. Chcą tak jak każdy normalnie żyć, mieć rodziny, pracę, cieszyć się szacunkiem i uznaniem społeczeństwa. Teresa - samotna mama 13-latki. Bardzo jej współczułam i jednocześnie byłam na nią zła. Niestety wiem, aż za dobrze z czym wiąże się choroba afektywna dwubiegunowa, wiem ile niesie bólu i smutku,...

Bolesna, gorzka, przewidywalna, ale i tak wzrusza. O ucieczce przed sobą i poszukiwaniu siebie, o braku miłości i jej pragnieniu. Wielkie dramaty małych miasteczek, gdzie rządzą zawiść, zawziętość i strach przed innością.

Bolesna, gorzka, przewidywalna, ale i tak wzrusza. O ucieczce przed sobą i poszukiwaniu siebie, o braku miłości i jej pragnieniu. Wielkie dramaty małych miasteczek, gdzie rządzą zawiść, zawziętość i strach przed innością.