Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejna książka pana Kościelnego, którą przeczytałam, nie ukrywam z zaciekawieniem okazała się raczej średniakiem. Główny bohater to kolejny świetny, co by nie napisać wybitny policjant, który traci rodzinę (tak, znowu utrata żony i syna) i znowu popada w alkoholizm i stacza się na samo dno, z którego oczywiście wyjdzie sam bez pomocy czy to przyjaciół czy specjalistów. W międzyczasie przewija się również jakiś ksiądz, tym razem wysoko postawiony, który znowu okazuje się homoseksualistą, dobrze, że nie kolejnym pedofilem. Oczywiście są też inne ciekawe wątki, cały układ i powiązania polityczne, są naprawdę dobrze skonstruowane. Jedynie co zaczyna mnie drażnić ta powtarzalność.

Kolejna książka pana Kościelnego, którą przeczytałam, nie ukrywam z zaciekawieniem okazała się raczej średniakiem. Główny bohater to kolejny świetny, co by nie napisać wybitny policjant, który traci rodzinę (tak, znowu utrata żony i syna) i znowu popada w alkoholizm i stacza się na samo d...

Rozwiń Zwiń

Nie mam szczęścia do książek Remigiusza Mroza
Oczywiście są pozycje, które bardzo przypadły mi do gustu, niemniej jednak są to nieliczne pozycje.
Po Langera sięgnęłam pełna optymizmu, że w końcu będzie to dobra, obrzydliwa, odrażająca książka, w której poznamy czym kieruje się Langer. Początkowo książka świetna, dynamiczny rozwój, trochę grozy, a później już śmiech na sali. Słaba intryga, każdy z każdym powiązany. Ckliwe gadki, w które nikt nie wierzy no i zwieńczenie historii ostatnim rozdziałem, dla mnie zupełne nieporozumienie, odrealnione i nie mające racji bytu.
A szkoda, lubiłam zawsze postać Langera, a w tej książce stał się on postacią zupełnie wymyśloną. Nie ma w tej książce nic co by mnie zaskoczyło, pojawiła się za to irytująca bardziej niż zwykle Chyłka, w sumie nie wiadomo po co.

Nie mam szczęścia do książek Remigiusza Mroza
Oczywiście są pozycje, które bardzo przypadły mi do gustu, niemniej jednak są to nieliczne pozycje.
Po Langera sięgnęłam pełna optymizmu, że w końcu będzie to dobra, obrzydliwa, odrażająca książka, w której poznamy czym kieruje się Langer. Pocz...

Rozwiń Zwiń

Po długiej przerwie udało mi się przeczytać Prawo matki. Jestem zadowolona, że po takiej przerwie akurat te książkę przeczytałam. Polsko - tureckie korzenie głównej bohaterki nadają jej fajnego charakteru. Ogólnie postać Luty moim zdaniem bardzo dobrze stworzona. Zygmunt Szatan, również był ciekawym bohaterem. Jego przeszłość i trudne doświadczenia idealnie wkomponowały w się w cała historię.
Rozwiązanie zagadki było w moim odczuciu nieoczywiste, lekko zaskakujące a przy tym spójne.
Lubię książki pana Piotrowskiego.

Po długiej przerwie udało mi się przeczytać Prawo matki. Jestem zadowolona, że po takiej przerwie akurat te książkę przeczytałam. Polsko - tureckie korzenie głównej bohaterki nadają jej fajnego charakteru. Ogólnie postać Luty moim zdaniem bardzo dobrze stworzona. Zygmunt Szatan, również by...

Rozwiń Zwiń