Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To jedna z tych książek, o których ktoś powiedział (nie pamiętam kto, nie będę wyszukiwać cytatów), że po przeczytaniu ostatniej strony mamy wrażenie jakbyśmy stracili jakiegoś przyjaciela.
Dużo można by o niej pisać - napawa czytelnika grozą, ale i wzbudza weń szczery uśmiech i wcale nierzadko można usłyszeń ponad jej stronami czyjś perlisty śmiech. Pozostawia po sobie ślad, pewną powabną nutkę nasączoną tajemniczością i chęcią jej poznania, strachem, dumą i zabawnością.
Bułhakow stworzył naprawdę ciekawy światek, w którym umiejscowił - na samym przedzie - diabła wraz ze swoją świtą. Kilkudniowy ich pobyt w Moskwie pozostawił po sobie wiele niewyjaśnionych wydarzeń, dziwnych zjawisk i nader zabawnych (swą straszliwą zabawnością) sytuacji.

To jedna z tych książek, o których ktoś powiedział (nie pamiętam kto, nie będę wyszukiwać cytatów), że po przeczytaniu ostatniej strony mamy wrażenie jakbyśmy stracili jakiegoś przyjaciela.
Dużo można by o niej pisać - napawa czytelnika grozą, ale i wzbudza weń szczery uśmiech i wcale nierzadko można usłyszeń ponad jej stronami czyjś perlisty śmiech. Pozostawia po sobie...

Okudżawa, ach, Okudżawa... O poezji nie warto mówić - poezję trzeba tylko czytać i czuć! Taką zwłaszcza.

Okudżawa, ach, Okudżawa... O poezji nie warto mówić - poezję trzeba tylko czytać i czuć! Taką zwłaszcza.