Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdybym miała wskazać niezaprzeczalny dowód na to, że książki autorów niezależnych są jakościowe i dopracowane to na pewno "Królik w lunaparku" Michała Biardy byłby pierwszym argumentem.

Paweł, geniusz z doskonałą pamięcią, przezornie stara się nie eksponować swoich talentów. Prezentuje je jedynie na tyle by dostawać dobre oceny, jednak nic ponadto. Dzięki temu udaje mu się uniknąć przykrych docinek czy tytułu kujona.
Kaśka, podczas feralnych zajęć wfu, po zderzeniu z koleżanką, traci przytomność, a następnie trafia do szpitala. Wkrótce rzeczywistość okaże się bardzo okrutna, gdyż przypadek zakończył się wykryciem raka trzustki. Diagnoza? Pół roku, maksymalnie rok życia.
Zbyszek, mężczyzna z problemem alkoholowym upija się nawet w pracy, co, przez pijaństwo przełożonego, uchodzi mu na sucho. Pewnego dnia dochodzi do wypadku, w którym jeden z pracowników ledwie unika utraty życia. Mężczyzna w końcu zauważa problem i podejmuje walkę.

Wydaje się, że zupełnie nic tej trójki nie łączy... Do czasu, gdy feralny wypadek zapoczątkuje ciąg zdarzeń.

Czytelnik zostaje wrzucony w pozornie normalną prozę życia. Wypadek, potrącenie, chora licealistka, świat studentów... Okazuje się, że w tym całym, mocno życiowym, acz przeplatanym niezwykłymi wydarzeniami, bałaganie są swoisty porządek i sens, a w pozornie zwykłej historii jest cała masa zaskoczeń. To również ogromnie emocjonalny rollercoaster. Czytelnik czuje złość po to by za chwilę się zaśmiać lub wzruszyć.

Książka podzielona jest na trzy części, w każdej poznajemy perspektywę jednego z trójki bohaterów. Autor doskonale dostosowuje język i styl do każdego z nich, dzięki czemu czytelnikowi łatwo jest się zżyć, utożsamić a dzieki temu przeżyć ich emocje.

Mogłoby się wydawać, że to lektura lekka, i faktycznie - jest idealna do tego by zarwać noc a tym samym przemknąć przez tekst "na raz", jednak gdy wgryziemy się w opowiadane historie okaże się, że sielankowo nie jest, a autor porusza ogrom ważnych i trudnych społecznie tematów.

Polecam każdemu.

Gdybym miała wskazać niezaprzeczalny dowód na to, że książki autorów niezależnych są jakościowe i dopracowane to na pewno "Królik w lunaparku" Michała Biardy byłby pierwszym argumentem.

Paweł, geniusz z doskonałą pamięcią, przezornie stara się nie eksponować swoich talentów. Pre...

Rozwiń Zwiń

"Tajny Klub Nietypowych Czarownic" to książka będąca idealną dla zmęczonej duszy pragnącej odpoczynku. Jest jak ten zielony mech: otula miękką kołderką spokoju, pozwalając na zapomnienie o otaczających trudach.

Przenosimy się do świata, w którym magia to niekoniecznie błogosławieństwo, a o jej istnieniu wie niewielu. Same nią obdarzone natomiast muszą się ukrywać i prowadzić bardzo samotne życie.

Mika Moon, w świecie pełnym zasad i zakazów, prowadzi konto w social mediach. Nikomu z jej obserwujących nawet przez myśl nie przeszło, że jej internetowe czarowanie to niekoniecznie tylko gra przed kamerą. W końcu trafiają na jej profil mieszkańcy pewnego tajemniczego domu, w którym czeka na nią zaskakująca oferta pracy. Mika, pełna obaw, w końcu przystaje na tę propozycję.

Z czasem okaże się, że główna bohaterka trafiła w miejsce, w którym w końcu poczuje domowe ciepło i to, że komuś na niej zależy.

Książka ta wypełniona jest rozczulającym, rodzinnym ciepłem po same brzegi. To fantastyka bardzo lekka, niewymagająca uruchamiania szarych komórek. Przez tekst płynie się niczym piórko na wietrze otulającym szczelnie kokonem błogości i chwilowego zapomnienia o otaczających trudach i problemach.

Język powieści jest przyjemny, bywa że czytelnik się wzruszy, a nawet szczerze zapłacze. Ale spokojnie, po niedługiej chwili wydarzenia doprowadzą do uśmiechu nawet największego twardziela. W książce tej pozornie dzieje się niewiele, jednak ostatecznie całość składa się na piękną historię, za którą kryje się przekaz. Mocną stroną są dialogi: naturalne, takie jakie prowadzi wielu z nas na codzień, a przy tym niejednokrotnie rozczulające.

Oczywiście kolejnym argumentem, by sięgnąć jest sama Mika. To bardzo fajnie napisana bohaterka, którą z łatwością można polubić.

"Tajny Klub Nietypowych Czarownic" idealnie nada się na dłuższe jesienne wieczory. Razem z pięknie pachnącą świeczką, miękkim kocykiem i ulubioną herbatą pod ręką może okazać się częścią naprawdę przyjemnie spędzonego czasu.

"Tajny Klub Nietypowych Czarownic" to książka będąca idealną dla zmęczonej duszy pragnącej odpoczynku. Jest jak ten zielony mech: otula miękką kołderką spokoju, pozwalając na zapomnienie o otaczających trudach.

Przenosimy się do świata, w którym magia to niekoniecznie błogosławi...

Rozwiń Zwiń

Czy książka, której fabuła opiera się w znacznej większości na dialogach może być dobra?
Okazuje się, że jak najbardziej tak, tym bardziej jeśli wyjdzie spod pióra Pawła Jakubowskiego, który umiejętnie łączy poczucie humoru, mnogość metafor, nietuzinkową pomysłowość i interesujących bohaterów.

"Kopuła" pierwotnie wydana w 2013 roku doczekała się odświeżenia. I bardzo dobrze, bo dzięki temu każdy z Was może jej treść poznać. A warto!

To postapokaliptyczna minipowieść, w której poznajemy rzeczywistość po kataklizmie. Na Ziemi da się w tym momencie żyć jedynie w schronach - Kopułach, których istnieje pięć. Każda z nich jest swoistym miastem. Któregoś dnia, w jednej z nich dochodzi do spotkania członków partii rządzącej... omawiane zostają wszelkie zagrożenia, wśród których obecny jest chociażby deficyt żywności.

Pomiędzy wierszami każdy doszuka się prawdopodobnie czego innego, przy czym obawiam się, że za każdym razem wnioski nie będą zbyt kolorowe. Autor stworzył świetną metaforę tego, co może się wydarzyć jeśli jako ludzkość nie weźmiemy się w garść i nie zaczniemy dbać o to co mamy. Pomimo niesamowitości udało się stworzyć historię pełną realizmu i to właśnie przeraża tutaj najbardziej.

"Kopuła" jest książką bardzo krótką, to około 200 stron, jednak to wystarczyło by upchać bardzo dobrą, wręcz pouczającą, treść i obficie przyprawić ją całym wachlarzem emocji.

Bardzo polecam. Czyta się szybko, a jednocześnie treść zmusza do zatrzymania się i pomyślenia.

Książkę możecie sobie zamówić bezpośrednio u autora do czego mocno zachęcam.

Czy książka, której fabuła opiera się w znacznej większości na dialogach może być dobra?
Okazuje się, że jak najbardziej tak, tym bardziej jeśli wyjdzie spod pióra Pawła Jakubowskiego, który umiejętnie łączy poczucie humoru, mnogość metafor, nietuzinkową pomysłowość i interesujących bohate...

Rozwiń Zwiń