Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historie rozgrywające się na naszym lokalnym podwórku z reguły nie zyskują mojej sympatii. Mam problem z "polskim" podejściem do kreowania fabuły i bohaterów. Na szczęście - zarówno dla mnie, jak i dla rodzimych autorów - i od tej reguły zdarzają się pewne wyjątki. Odczuwam słabość niemal do każdej akcji rozgrywającej się w latach dwutysięcznych. Ciepełko rozlewa się w moim wnętrzu potężną falą, gdy czytam o zmaganiach z ówczesną technologią, wspominam dawno pogrzebany sposób bycia. W książce pani Januszewskiej dało się doszukać wielu podobnych nawiązań. Czy zaważyło to na moim pozytywnym odbiorze? Z całą pewnością, lecz co nieco wypadałoby przy okazji jeszcze pochwalić.

Historię pochłaniałam bez większego "parcia" na odkrycie zakończenia - z grubsza przewidziałam je już na samym wstępie. Intrygujące było dla mnie samo podążanie meandrami bólu, zwątpienia i rezygnacji. Te, jak i wiele podobnych stanów spędzało sen z powiek bohaterom (nazbierał się ich całkiem pokaźny arsenał) przez całą powieść. Kreacja żeńskich postaci od samego początku nasuwała mi skojarzenia z piórem mojej ulubionej Charlotte Link. Możemy im współczuć, mogą przyprawiać nas o białą gorączkę, ale nie sposób przejść obok nich obojętnie.

Zdarzały się drobne usterki (dziwna konstrukcja niektórych zdań, nieoczekiwane przeskoki z poszczególnych perspektyw), zdołałam jednak przymknąć na nie oko, dzięki czemu zaangażowanie w odkrywanie historii utrzymało się na zadowalającym mnie poziomie.

Jeśli lubicie konsumować rodzinne dramaty - ku przestrodze, bądź w ramach pogłębienia wdzięczności za kondycję najbliższego otoczenia - spróbujcie sięgnąć po omawiany w tym miejscu tytuł.

Historie rozgrywające się na naszym lokalnym podwórku z reguły nie zyskują mojej sympatii. Mam problem z "polskim" podejściem do kreowania fabuły i bohaterów. Na szczęście - zarówno dla mnie, jak i dla rodzimych autorów - i od tej reguły zdarzają się pewne wyjątki. Odczuwam słabo...

Rozwiń Zwiń

Nie znajduję słów, aby wyrazić jak bardzo rozczarowała mnie ta książka. Z jednej strony, krzycząca z okładki adnotacja każe mi przypuszczać, że jestem na nią po prostu za głupia. Z drugiej zaś, w zgrabną całość sklejają się wszelkie negatywne opinie, które w przeciągu roku zaobserwowałam na naszym lokalnym poletku czytelniczym.

Nie kupuję zaserwowanego nam konceptu. Uwielbiam, gdy ilustrowanie ludzkich zachowań odbywa się przy udziale zwierząt - hello, książkę mojego życia napisał K. Grahame. W przypadku "Moich głupich pomysłów" w żaden sposób nie potrafiłam czerpać przyjemności z przenikania się obu tych płaszczyzn. Czy to przez wplecenie w historię warstwy religijnej? Być może, bo nie byłam w stanie rezonować z wieloma aspektami przedstawionego tam wizerunku Boga. Z innych rzeczy które szczególnie odbierały komfort lektury...
Autor nazbyt hojnie wciskał w usta swoich bohaterów nie zawsze potrzebne (przynajmniej w moim odczuciu) "mordy" czy inne "gnoje". Miało być wulgarnie i agresywnie, wyszło lekko karykaturalnie.
Ach, no i ta doprowadzająca do szewskiej pasji fragmentaryczność, ekonomizacja słowa, jak gdyby Zannoni postawił sobie za cel upchnięcie wcale nie tyciej treści w możliwie najmniejszym pułapie znaków. Nie jestem debilem (w sumie to nie wiem, może jednak jestem), nie trzeba mi każdej jednej rzeczy rozkładać na części pierwsze, ale miło byłoby wejść głębiej w rozterki głównych bohaterów, razem z nimi cieszyć się i smucić.

Mogłabym wylewać kolejne litry jadu, ale jakoś nie mogę się przemóc, zwłaszcza gdy patrzę na okładkę i widzę tytuł, który przez okrągły rok figurował w mojej głowie jako pewny ulubieniec. O ironio - zaznaczyłam kilkanaście, czy nawet kilkadziesiąt fragmentów i pojedynczych zdań, które obiektywnie rzecz biorąc są naprawdę dobre, piękne (gdyby tylko cała książka chciała być utrzymana w konwencji ostatnich rozdziałów 💔). Niestety, prawdziwe ich docenienie powierzam komuś innemu. Chcę możliwie szybko wypocić całą nagromadzoną w trakcie lektury frustrację i zapomnieć.

Nie znajduję słów, aby wyrazić jak bardzo rozczarowała mnie ta książka. Z jednej strony, krzycząca z okładki adnotacja każe mi przypuszczać, że jestem na nią po prostu za głupia. Z drugiej zaś, w zgrabną całość sklejają się wszelkie negatywne opinie, które w przeciągu roku zaobserwowałam n...

Rozwiń Zwiń

Nie mam coś szczęścia do popularnych książek. Kolejny tytuł, który tygodniami wyskakuje z lodówki, okazuje się kiepawy. Niby człowiek wiedział, a jednak się łudził.

Nie znajduję w tym tytule nic, co choć trochę poruszyłoby moje serducho. Motywacja bohaterów, która prowadziła do każdej kolejnej mniejszej czy większej burdy pozostaje niewiadomą. Oczywiście  mogę domyślać się, że w grę wchodziły jakieś artystyczne animozje. Identyczne domysły mogę snuć na temat rozmiarówki noszonych przez nich butów. Rozumiecie? To po prostu nie działa 🤡

Klimat, który miał mnie oczarować... gdzie on się podział? Sylwetki postaci roszczące sobie prawa do wyżyn kreacyjnych? Miałam spuszczać się nad zbuntowanymi dzieciaczkami, dla których remedium na wszelkie problemy stanowią skręty i płynne procenty? Nie jestem w stanie wykrzesać iskry sympatii dla bohaterów, którzy non stop psioczą na okrutny los, a gdy tylko nadarza się okazja do poważnej rozmowy* fundują czytelnikom jakieś urywane frazesy albo formułki z Szekspira. Być może dla znawców tematu zabieg ten okazał się największym walorem tej książki, a ja jestem zwyczajnie za głupia. Nie wykluczam takiej możliwości.

Intryga, nawet jeśli jakaś była (słowo daję, w pewnym momencie zapomniałam, że mamy trupa na scenie) - zupełnie mnie nie absorbowała. Bardziej zajęta byłam wywracaniem oczami. Szkoda. A może nie?


*dialog, w którym M. decyduje się wyjawić coś O., by dosłownie w kolejnej linijce rzucić "pogadamy o tym jutro", na zawsze pozostanie w mojej pamięci.

Nie mam coś szczęścia do popularnych książek. Kolejny tytuł, który tygodniami wyskakuje z lodówki, okazuje się kiepawy. Niby człowiek wiedział, a jednak się łudził.

Nie znajduję w tym tytule nic, co choć trochę poruszyłoby moje serducho. Motywacja bohaterów, która prowadziła do każdej ko...

Rozwiń Zwiń