Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Indyjska włóczęga" to z całą pewnością jeden z najlepszych komiksów tego roku. Kto wie, może nawet najlepszy.

Dlaczego tak sądzę? Bo dosłownie wszystko w tym komiksie zasługuje na pochwałę.

Chyba największe wrażenie robi sposób, w jaki została poprowadzona narracja. Jak na dłoni widać, że Alain Ayroles (scenarzysta) dokładnie wszystko sobie przemyślał. Jego opowieść jest spójna fabularnie, wiarygodna i nawet na chwilę nie traci tempa. I co równie istotne - zaludniają ją postaci całkowicie... niekomiksowe. Ileż w nich życia!

Z kolei Juanjo Guarnido świetnie rozrysował pomysły Ayrolesa. Zrobił to z precyzją i w sposób niebywale zdyscyplinowany. W "Indyjskiej włóczędze" nie ma zbędnych kadrów. Obrazy nie walczą z tekstem o uwagę czytelnika. Wszystko tu jest na swoim miejscu.

Fb/KomiksyNaTwardo

"Indyjska włóczęga" to z całą pewnością jeden z najlepszych komiksów tego roku. Kto wie, może nawet najlepszy.

Dlaczego tak sądzę? Bo dosłownie wszystko w tym komiksie zasługuje na pochwałę.

Chyba największe wrażenie robi sposób, w jaki została poprowadzona narracja. Jak na dłoni widać, że Alain Ayroles (scenarzysta) dokładnie wszystko sobie przemyślał. Jego opowieść jest...

To jest komiks co się zowie! Po względem graficznym znakomity. Prawdziwe cudo - po prostu uczta dla oczu.

Jacques Tardi w swoim fachu mistrzem jest i tyle. Powiedziałbym nawet; mistrzem niedoścignionym. Dzięki niemu "Krzyk ludu" to dzieło skończone w każdym aspekcie komiksowej sztuki.

A więc:
🏆 Kapitalnie komponuje kadry. A już sceny zbiorowe w jego wykonaniu to prawdziwy majstersztyk.
🏆 W sposób pierwszorzędny operuje czernią i bielą.
🏆 Rewelacyjnie kreśli ludzkie fizjonomie (Ach te gęby paryskich zakapiorów i komunardów!).
🏆 Wyśmienicie portretuje architekturę miasta. Aż chce się ją studiować strona po stronie.
🏆 Jego rysunki niezwykle sugestywnie oddają szaleństwo, chaos i grozę - ale też euforię - panujące na ulicach Paryża w czasie rewolucji 1871 r.

Moim zdaniem "Krzyk ludu" to jeden z najlepszych komiksów historycznych wydanych w Polsce, a pewnie i w Europie. Tardi do spółki z Jeanem Vautrinem, scenarzystą i autorem powieści o tym samym tytule, stworzyli dzieło, które wymyka się wszelkim porównaniom. Dzieło osobne i chwilami monumentalne.

Facebook.com/KomiksyNaTwardo

To jest komiks co się zowie! Po względem graficznym znakomity. Prawdziwe cudo - po prostu uczta dla oczu.

Jacques Tardi w swoim fachu mistrzem jest i tyle. Powiedziałbym nawet; mistrzem niedoścignionym. Dzięki niemu "Krzyk ludu" to dzieło skończone w każdym aspekcie komiksowej sztuki.

A więc:
🏆 Kapitalnie komponuje kadry. A już sceny zbiorowe w jego wykonaniu to prawdziwy...

Zabawny i pełen mroku - taki jest ten komiks. Nasuwa się też jeszcze jedno stwierdzenie: nieźle porąbany (i nie jest to zarzut). "Piękna ciemność" to dla mnie jedno z większych zaskoczeń roku 2018. Zaskoczeń ciągle aktualnych, bo od dwóch lat nie przeczytałem nic równie intrygującego.

Powiedzieć, że jestem pod wrażeniem, to właściwie nic nie powiedzieć.
Bo to rzecz całkowicie z innej bajki. Słodycz (uwaga spoiler: zalatująca trupem) i groza wymieszane w idealnych proporcjach. Do tego świetne rysunki i wzorowo poprowadzona narracja.

Przeczytałem gdzieś, że "Piękna ciemność" to komiks dla ludzi, którzy lubią wystawiać swoją wrażliwość na próbę. I jest w tym sporo racji.

Facebook.com/KomiksyNaTwardo

Zabawny i pełen mroku - taki jest ten komiks. Nasuwa się też jeszcze jedno stwierdzenie: nieźle porąbany (i nie jest to zarzut). "Piękna ciemność" to dla mnie jedno z większych zaskoczeń roku 2018. Zaskoczeń ciągle aktualnych, bo od dwóch lat nie przeczytałem nic równie intrygującego.

Powiedzieć, że jestem pod wrażeniem, to właściwie nic nie powiedzieć.
Bo to rzecz...

Takie komiksy uwielbiam - kiedy już po kilku stronach widać, że autor miał pomysł (co wcale nie jest takie częste) i włożył serce w jego realizację.

Doceniam też komiksy, których odbiorca nie jest jednoznacznie zdefiniowany. Dla dorosłych to, czy dla dzieci? A może dla młodzieży? Doceniam, ale tylko wtedy, gdy ten brak “adresu” został świadomie zaprojektowany i czemuś służy.

Kiedy te trzy elementy (pomysł, serce, nieoglądanie się na oczekiwania i gatunkowe/wiekowe konwencje) uda się połączyć, zwykle powstaje coś intrygującego. Inaczej mówiąc, tylko artyści, którzy mają odwagę, żeby robić coś po swojemu, tworzą rzeczy oryginalne i znaczące.

Zdaje się, że takim właśnie artystą jest Stéphane Fert. Mam wrażenie, że “Skóra z tysiąc bestii” to komiks, który od początku do końca zrobił po swojemu. Najlepiej jak umiał. I bez kombinowania, czy to się aby na pewno sprzeda.

W rezultacie powstało dzieło niezwykle plastyczne, niemal malarskie. To właściwie nie komiks, a książka w całości wypełniona ilustracjami. Świetnymi ilustracjami. I równie dobrymi tekstami.

Facebook.com/KomiksyNaTwardo

Takie komiksy uwielbiam - kiedy już po kilku stronach widać, że autor miał pomysł (co wcale nie jest takie częste) i włożył serce w jego realizację.

Doceniam też komiksy, których odbiorca nie jest jednoznacznie zdefiniowany. Dla dorosłych to, czy dla dzieci? A może dla młodzieży? Doceniam, ale tylko wtedy, gdy ten brak “adresu” został świadomie zaprojektowany i czemuś...