Ukryty pokój

Prawdziwy kryminał. Po nitce do kłębka. dobrze skonstruowana historia. Sama książka bardzo dobrze wydana. dobrze się ja czyta. Polecam

Prawdziwy kryminał. Po nitce do kłębka. dobrze skonstruowana historia. Sama książka bardzo dobrze wydana. dobrze się ja czyta. Polecam

Pokaż mimo to

Jedna ze słabszych części. Przez pierwsze 300 stron akcja sunie leniwie do przodu, no i znany już schemat z córką głównego bohatera, która wpada w tarapaty.

Jedna ze słabszych części. Przez pierwsze 300 stron akcja sunie leniwie do przodu, no i znany już schemat z córką głównego bohatera, która wpada w tarapaty.

Pokaż mimo to

Nie, nie i jeszcze raz nie. To nie jest Horst, jakiego znam i cenię. Drętwa, nudna, pozostawia czytelnika obojętnym. Żebym musiała BRNĄĆ przez kryminał Horsta? Niepojęte. Akcja rozkręca się dopiero około strony 350, dużo za późno, a i to rozwiązanie niczym nie zaskakuje. Autor sprawia wrażenie, jakby mnożył wierszówkę - styl: "Wstał. Nalał wody do czajnika. Postawił go na gazie. Nasypał kawy do kubka, dodał dwie łyżeczki cukru"... To nie cytat, ale ilustracja poziomu ekscytacji, jaki zapewnia lektura podobnych opisów.

Nie, nie i jeszcze raz nie. To nie jest Horst, jakiego znam i cenię. Drętwa, nudna, pozostawia czytelnika obojętnym. Żebym musiała BRNĄĆ przez kryminał Horsta? Niepojęte. Akcja rozkręca się dopiero około strony 350, dużo za późno, a i to rozwiązanie niczym nie zaskakuje. Autor sprawia wrażenie, jakby mnożył wierszówkę - styl: "Wstał. Nalał wody do czajnika. Postawił go na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna książka Horsta dotyczącej starej sprawy, która znajduje rozwiązanie w wyniku powiązania z aktualnie prowadzonym śledztwem. Nie poruszyła mnie jakoś szczególnie, ale może być miłym zajęciem na wieczór.

Kolejna książka Horsta dotyczącej starej sprawy, która znajduje rozwiązanie w wyniku powiązania z aktualnie prowadzonym śledztwem. Nie poruszyła mnie jakoś szczególnie, ale może być miłym zajęciem na wieczór.

Pokaż mimo to

Zaczynając pisać tę recenzję miotają mną uczucia ambiwalentne . Z jednej strony lubię Horsta i jego komisarza Wistinga , a z drugiej strony nie mogę nie napisać o tym co w tej powieści razi .
Już samo zawiązanie akcji jest dość niedorzeczne : prokurator generalny wzywa jakiegoś Wistinga i powierza mu tajne śledztwo o wadze państwowej , jak w jakimś kraju Bajubaju , a nie demokratycznym państwie . Mało tego rzeczony Wisting zakłada w swojej piwnicy tajną kwaterę i do spółki ze zwerbowanym naprędce zespołem prowadzi śledztwo .
Już dawno darowałem autorowi kiepskie fragmenty o macierzyństwie i dziadkowaniu , bo poza tym reszta zawsze była w porządku . Jednak to , że policjant trzyma dowody w tekturowych pudełkach swojej piwnicy , że znalazł się jakiś idiota , który za kasę podpala dom i jest na tyle głupi , żeby nie rozumieć iż jest to czyn przestępczy ...
Takich "kwiatków" znajdziecie więcej .
Prawdę mówiąc tę książkę czyta się przyjemnie . Jedni zrobili to przez sentyment , inni dla pozostania w ciągłości serii , ja z ciekawości , ale nie zarekomenduję jej jako świetnego kryminału .

Zaczynając pisać tę recenzję miotają mną uczucia ambiwalentne . Z jednej strony lubię Horsta i jego komisarza Wistinga , a z drugiej strony nie mogę nie napisać o tym co w tej powieści razi .
Już samo zawiązanie akcji jest dość niedorzeczne : prokurator generalny wzywa jakiegoś Wistinga i powierza mu tajne śledztwo o wadze państwowej , jak w jakimś kraju Bajubaju , a nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Komisarz William Wisting dostaje nietypową sprawę. Nieoczekiwanie działa nieoficjalnie by zbadać skąd niedawno zmarły były minister zdrowia miał ponad osiemdziesiąt milionów koron w swoim domku letniskowym. Komisarz, na zlecenie Prokuratora Generalnego, formułuje mały zespół w skład, którego wchodzi także jego córka, młoda dziennikarka Line. Tropy prowadzą nietypowy zespół w przeszłość i co zaskakujące zaczynają się łączyć ze sprawą prowadzoną przez Adriana Stillera, śledczego odpowiedzialnego za cold cases czyli nierozwiązane sprawy z przeszłości. Bez specjalnego entuzjazmu Wisting łączy swoje siły ze Stillerem by pokazać, że zagadki z przeszłości mogą znaleźć swoje rozwiązanie, w najmniej spodziewany sposób.

,,Ukryty pokój" ma wszystko to co lubię w tej serii. Nie jest może spektakularna i szokująca, raczej drobiazgowa, trochę żmudna ale cały czas pozostaje bardzo konkretna i przypomina układania puzzli. Z rozsypanki małych elementów, dzięki uporowi, sile i determinacji powstaje obraz jakiego nikt się nie spodziewał. Dużo on mówi o ludziach, ich zachowaniach i motywacjach jakie nimi kierują. Horst tutaj nie zabiega o szokowanie czy zastraszania chociaż sytuacje pełne niebezpieczeństwa się pojawiają. U niego zbrodnia sprawia wrażenie chwilowego zachwiania równowagi, która dzięki wysiłkowi wielu osób, na koniec znowu zostaje przywrócona.

Oprócz oczekiwania na rozwiązanie, pomiędzy próbami samodzielnego zgadnięcia zawsze z ogromną sympatią obserwuję bohaterów. Ich normalność, spokojne życie i nawet to, że życiowe wyzwania przyjmują ze spokojem. I nawet, chociaż Adrian Stiller zdaje się być burakiem, jego też lubię i cały czas mam nadzieję, że zobaczę jego inne, bardziej przyjazne oblicze. Mam nadzieję, że kolejne tomy (jeśli postaną) rozwiną tą postać. Teraz muszę czekać.

Komisarz William Wisting dostaje nietypową sprawę. Nieoczekiwanie działa nieoficjalnie by zbadać skąd niedawno zmarły były minister zdrowia miał ponad osiemdziesiąt milionów koron w swoim domku letniskowym. Komisarz, na zlecenie Prokuratora Generalnego, formułuje mały zespół w skład, którego wchodzi także jego córka, młoda dziennikarka Line. Tropy prowadzą nietypowy zespół...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Horsta podziwiam za bardzo precyzyjny, przemyślany język oraz klimat powieści. Zastanawiam się, czy gdyby pisał o sadzeniu cebuli, też czytałabym z wypiekami na twarzy? Ale bardzo lubię komisarza Wistlinga jako postać i jego spokojnych, nie ekscytujących się niczym współpracowników.
I tu towarzyszy komisarzowi jego córka. Line wplątuje się w całkowicie przewidywalną kabałę. Nie lubię trącać postaci z książki czy filmu: "uważaj" ;) Line wyplątała się jednak z własnych błędów.
To, czego zdecydowanie u Horsta nie lubię, to zwierząt w jego książkach.
Książka dla fanów spokojnych kryminałów, bez dramatycznych zwrotów akcji, za to ze studiowaniem zabezpieczonych śladów i dokumentów.
Autor pracował w policji, także mam dużo zaufania do jego opisów.

Horsta podziwiam za bardzo precyzyjny, przemyślany język oraz klimat powieści. Zastanawiam się, czy gdyby pisał o sadzeniu cebuli, też czytałabym z wypiekami na twarzy? Ale bardzo lubię komisarza Wistlinga jako postać i jego spokojnych, nie ekscytujących się niczym współpracowników.
I tu towarzyszy komisarzowi jego córka. Line wplątuje się w całkowicie przewidywalną kabałę....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna sprawa komisarza Wistinga, czyli kolejna, bardzo udana książka Horsta.
Komisarz tym razem zostaje oddelegowany do sprawy odkrytej po śmierci polityka, więc działa legalnie, acz bardziej niż zwykle na własną rękę. W sprawie pojawiają się co i rusz nowe wątki, osoby, wszystko się wikła - a jeśli nie, to nic się nie wyjaśnia. Aż do zakończenia (ciut za szybkiego i tą samą puentą, czyli jaki to udany reportaż napisała Line).
Bardzo przyjemna lektura - POLECAM!

Kolejna sprawa komisarza Wistinga, czyli kolejna, bardzo udana książka Horsta.
Komisarz tym razem zostaje oddelegowany do sprawy odkrytej po śmierci polityka, więc działa legalnie, acz bardziej niż zwykle na własną rękę. W sprawie pojawiają się co i rusz nowe wątki, osoby, wszystko się wikła - a jeśli nie, to nic się nie wyjaśnia. Aż do zakończenia (ciut za szybkiego i tą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Poczytna książka dla czytelnika, który nie wymaga. Jednak moim zdaniem za mało jest w tej książce związków przyczynowo-skutkowych, a za dużo zwykłego "farta" u naszych głównych bohaterów...
Można poczytać dla zabicia czasu; kryminał, który jest ok.

Poczytna książka dla czytelnika, który nie wymaga. Jednak moim zdaniem za mało jest w tej książce związków przyczynowo-skutkowych, a za dużo zwykłego "farta" u naszych głównych bohaterów...
Można poczytać dla zabicia czasu; kryminał, który jest ok.

Pokaż mimo to

Kolejna przygoda z Wistingiem. Sprawa sprzed lat niepokojąco zaczyna wpływać na bieżące wydarzenia. Ekipa śledcza powoli, powoli łączy wszystkie wątki i dochodzi do zaskakującego wniosku.
Nie możemy być do końca pewni co skrywają znane nam osoby.

Kolejna przygoda z Wistingiem. Sprawa sprzed lat niepokojąco zaczyna wpływać na bieżące wydarzenia. Ekipa śledcza powoli, powoli łączy wszystkie wątki i dochodzi do zaskakującego wniosku.
Nie możemy być do końca pewni co skrywają znane nam osoby.

Pokaż mimo to