Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Urocza ramotka, zaskakująco, jak na Prusa, niepoważna. Polecam miłośnikom Prusa jako ciekawostkę.

Urocza ramotka, zaskakująco, jak na Prusa, niepoważna. Polecam miłośnikom Prusa jako ciekawostkę.

Fajna książka, warto przeczytać, by zobaczyć, z jakimi problemami mierzyli się młodzi ludzie po wojnie. Typowa książka Ożogowskiej, trochę pouczająca, moralizatorska, ale też z poczuciem humoru i zaskakująca.

Fajna książka, warto przeczytać, by zobaczyć, z jakimi problemami mierzyli się młodzi ludzie po wojnie. Typowa książka Ożogowskiej, trochę pouczająca, moralizatorska, ale też z poczuciem humoru i zaskakująca.

Historie przedstawiane w tej książce mogłyby zdarzyć się gdziekolwiek, więc nie jest to książka opisująca Polskę widzianą oczami Czecha. Opowiadania, dobre, czasem śmieszne, czasem nieprawdopodobne, ale nie powalają na kolana. Odniosłam wrażenie, że były dla Haszka przede wszystkim literacką wprawką.

Historie przedstawiane w tej książce mogłyby zdarzyć się gdziekolwiek, więc nie jest to książka opisująca Polskę widzianą oczami Czecha. Opowiadania, dobre, czasem śmieszne, czasem nieprawdopodobne, ale nie powalają na kolana. Odniosłam wrażenie, że były dla Haszka przede wszystkim literacką wprawką.

Zabawna, zaskakująca, ale daleko jej do Szwejka. Chwilami śmieszna, chwilami absurdalna. Przede wszystkim to nie są reportaże, ale czysta literatura. Polecam miłośnikom Haszka i absurdu. :-)

Zabawna, zaskakująca, ale daleko jej do Szwejka. Chwilami śmieszna, chwilami absurdalna. Przede wszystkim to nie są reportaże, ale czysta literatura. Polecam miłośnikom Haszka i absurdu. :-)

Zabawna, napisana świetnym językiem, niesamowita. Opowieść o człowieku, który potrafił cieszyć się życiem dosłownie w każdych okolicznościach. Polecam!

Zabawna, napisana świetnym językiem, niesamowita. Opowieść o człowieku, który potrafił cieszyć się życiem dosłownie w każdych okolicznościach. Polecam!

Najlepsza część z trylogii. Wyśmienita konfrontacja starego, odchodzącego świata z nowym. Pęknie opisanie przemijania. Świetne zestawienie ze sobą przeciwności.

Najlepsza część z trylogii. Wyśmienita konfrontacja starego, odchodzącego świata z nowym. Pęknie opisanie przemijania. Świetne zestawienie ze sobą przeciwności.

Na pewno tom drugi jest lepszy niż pierwszy. Chwilami przypomina "Sławę i chwałę" naszego Iwaszkiewicza, choć nasz Iwaszkiewicz jest nieporównanie lepszy. Ale polecam, ciekawie pokazana klasa średnia, jej mentalność, sposób bycia.

Na pewno tom drugi jest lepszy niż pierwszy. Chwilami przypomina "Sławę i chwałę" naszego Iwaszkiewicza, choć nasz Iwaszkiewicz jest nieporównanie lepszy. Ale polecam, ciekawie pokazana klasa średnia, jej mentalność, sposób bycia.

Może być. Ciekawa, ale nie rzuca na kolana.

Może być. Ciekawa, ale nie rzuca na kolana.

Myślę, że współczesna młodzież szkolna nie zachwyciła się tą książką. Mnie po latach też nie powaliła na kolana. Za mało przygody, za mało niesamowitych zdarzeń, zbyt grzecznie. Ale na wakacje, dla oderwania się od codzienności, może być.

Myślę, że współczesna młodzież szkolna nie zachwyciła się tą książką. Mnie po latach też nie powaliła na kolana. Za mało przygody, za mało niesamowitych zdarzeń, zbyt grzecznie. Ale na wakacje, dla oderwania się od codzienności, może być.

Klasyka. Typowy Stachura. Typowy w znaczeniu: osobny, wyjątkowy, wrażliwy. Proza z poezją w idealnych proporcjach.

Klasyka. Typowy Stachura. Typowy w znaczeniu: osobny, wyjątkowy, wrażliwy. Proza z poezją w idealnych proporcjach.

Książka jest fajna w połowie. Składa się z trzech części. Dwóch poradników dla piszących, z których ten pierwszy jest zabawniejszy. W tym drugim autor schodzi z tonu i powtarza się. Trzecia część to próbka twórczości autora, przez którą ledwo przebrnęłam. Uwagi językowe dla przyszłych pisarzy bardzo sensowne, ale zbyt powtarzalne.

Książka jest fajna w połowie. Składa się z trzech części. Dwóch poradników dla piszących, z których ten pierwszy jest zabawniejszy. W tym drugim autor schodzi z tonu i powtarza się. Trzecia część to próbka twórczości autora, przez którą ledwo przebrnęłam. Uwagi językowe dla przyszłych pisarzy bardzo sensowne, ale zbyt powtarzalne.

Opowieść anarchisty o minionej młodości i minionej miłości. Jest w tej książce jakaś niewypowiedziana złość, bardzo pociągająca. Niektóre fragmenty super fajne.

Opowieść anarchisty o minionej młodości i minionej miłości. Jest w tej książce jakaś niewypowiedziana złość, bardzo pociągająca. Niektóre fragmenty super fajne.

Jerzy Górzański jest jednym z najważniejszych polskich autorów słuchowisk. Chyba szerzej mało znany. Jego utwory są zabawne, a niektóre bardzo śmieszne. Ale nie rzuciły mnie na kolana.

Jerzy Górzański jest jednym z najważniejszych polskich autorów słuchowisk. Chyba szerzej mało znany. Jego utwory są zabawne, a niektóre bardzo śmieszne. Ale nie rzuciły mnie na kolana.

Polecam zagubionym.

Polecam zagubionym.

Nie jest to wielka literatura, ale czyta się przyjemnie. Michał Bałucki pisał komedie lekkie, łatwe i przyjemne. Na koniec wszystkie komplikacje i nieporozumienia zostaną wyjaśnione i bohaterowie, którzy zdobyli naszą sympatię, z opresji wyjdą cało.

Nie jest to wielka literatura, ale czyta się przyjemnie. Michał Bałucki pisał komedie lekkie, łatwe i przyjemne. Na koniec wszystkie komplikacje i nieporozumienia zostaną wyjaśnione i bohaterowie, którzy zdobyli naszą sympatię, z opresji wyjdą cało.

Pewnego dnia znika znana i utytułowana kickbokserka a policjant po przejściach dostaje zadanie znaleźć ją żywą. Kryminał rządzi się swoimi prawami, więc na końcu złoczyńcą okaże się ten, którego na początku nie podejrzewaliśmy.
Książkę pochłonęłam w jedno popołudnie i wieczór. Tak mnie wciągnęła, że nie mogłam się od niej oderwać. Świetne monologi wewnętrzne złoczyńcy.

Pewnego dnia znika znana i utytułowana kickbokserka a policjant po przejściach dostaje zadanie znaleźć ją żywą. Kryminał rządzi się swoimi prawami, więc na końcu złoczyńcą okaże się ten, którego na początku nie podejrzewaliśmy.
Książkę pochłonęłam w jedno popołudnie i wieczór. Tak mnie wciągnęła, że nie mogłam się od niej oderwać. Świetne monologi wewnętrzne złoczyńcy.

Świetna książka! Czyta się z zapartym tchem. Reportaż przez wielkie R! Świetny portret polskiego pokolenia lat 80. Świetny portret ludzi, którzy mieli odwagę iść pod prąd. Świetnie oddany klimat tamtych lat. Polecam nie tylko tym, których młodość przypadła na te lata.

Świetna książka! Czyta się z zapartym tchem. Reportaż przez wielkie R! Świetny portret polskiego pokolenia lat 80. Świetny portret ludzi, którzy mieli odwagę iść pod prąd. Świetnie oddany klimat tamtych lat. Polecam nie tylko tym, których młodość przypadła na te lata.

Piękna opowieść mądrego człowieka, kroczącego przez życie własną drogą, w niespiesznym tempie.

Piękna opowieść mądrego człowieka, kroczącego przez życie własną drogą, w niespiesznym tempie.

Jak dla mnie, poezja zbyt trudna.

Jak dla mnie, poezja zbyt trudna.

Oczywiście, nie jest to jakaś wielka literatura. Ale książkę czyta się przyjemnie. Poleciłabym ją wszystkim, którzy lubią krótsze lub dłuższe wędrówki, podczas których ilość przebytych kilometrów jest sprawą drugorzędną. Oprócz samego opisu pokonywania szlaku, jest tu kilka bardzo sensownych uwag na temat wędrowania z plecakiem i współczesnej turystyki oraz niewłaściwego traktowania przyrody. Do tego spora dawka humoru. Po przeczytaniu tej książki z dziką przyjemnością sięgnę po pozostałe książki podróżnicze Billa Brysona.

Oczywiście, nie jest to jakaś wielka literatura. Ale książkę czyta się przyjemnie. Poleciłabym ją wszystkim, którzy lubią krótsze lub dłuższe wędrówki, podczas których ilość przebytych kilometrów jest sprawą drugorzędną. Oprócz samego opisu pokonywania szlaku, jest tu kilka bardzo sensownych uwag na temat wędrowania z plecakiem i współczesnej turystyki oraz niewłaściwego...