Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdybym nie zerknęła na opis "Bittersweet", pomyślałabym, że będzie to odrębna książka. Bardzo ucieszyło mnie, że miałam możliwość wrócić do znanych mi już bohaterów, bo odczuwałam pewien niedosyt. Najpierw był "Pieprz i sól", teraz z kolei będzie słodko-gorzko. Jednak jeśli nie czytaliście pierwszej części, to i tak myślę, że bez problemu odnajdziecie się w wydarzeniach.

Historia przesiąknięta jest tajemnicami. W dużym napięciu czekałam aż prawda o udostępnieniu i usunięciu filmiku, wyjdzie na jaw oraz co stało się z Izą. Sporo tu niedomówień i pytań bez odpowiedzi. Nie można być pewnym tego, kto jest wrogiem, a kto przyjacielem. Mam nadzieję, że trzecia część rozwiane moje wątpliwości. 

Niektórzy bohaterowie pokazali się z zupełnie innej strony. Zwłaszcza Mikołaj odkrył przed nami romantyczną stronę swojego charakteru, ale i wychodzi też z niego dominujące zachowanie. To ciekawe i intrygujące połączenie. Z kolei Gaja może irytować. Jest samolubna, myśli tylko o sobie i swoich pragnieniach. Ale z drugiej strony jest w tym wszystkim szczera. I właśnie za to ją polubiłam. A może to samotność pcha ją do pewnych zachowań i decyzji...? Jeśli zaś chodzi o Kostka... no cóż, nic a nic się nie zmienił. W dalszym ciągu jest arogancki i bezczelny. 

"Pragnęłam niezależności. Spokoju. Sukcesu. Seksu bez zobowiązań. I stawiałam wielkie NIE miłości, emocjom i uzależniającym facetom."

Historia ta udowadnia, że życie nie jest tylko i wyłącznie piękne czy złe. Ono rozdaje nam karty, które mienią się całą paletą barw. To uczucia i emocje, które nas zmieniają, jakie podejmujemy decyzje oraz wpływają na to, jakimi ludźmi się otaczamy. K.A. Figaro popycha swoich bohaterów ku przyszłości, ale oni jeszcze nie domknęli przeszłości. 

"Życie bywa ciężkie jak te chmury i cudowne jak te gwiazdy, które pojawiają się tylko co jakiś czas, żebyśmy mogli docenić to, co zsyła nas los. Warto dostrzegać te niewielkie elementy, a nie ciągle wpatrywać się w chmury."

Nie brak także pikantnych, rozpalających zmysły scen miłosnych. Zakończenie okazało się mocno zaskakujące, a ja już bym chciała wiedzieć, jak potoczą się dalsze losy postaci. 

"Bittersweet" to rozgrzewający do czerwoności romans pełen skrajnych emocji, humoru, tajemnic, złości, niedomówień, niepewności, pogubienia, rozterek i pożądania. Klimat Domu Pustelnika to wisienka na torcie. Jak myślicie, którego z mężczyzn wybierze Gaja? - Mikołaja czy Kostka? 

Gdybym nie zerknęła na opis "Bittersweet", pomyślałabym, że będzie to odrębna książka. Bardzo ucieszyło mnie, że miałam możliwość wrócić do znanych mi już bohaterów, bo odczuwałam pewien niedosyt. Najpierw był "Pieprz i sól", teraz z kolei będzie słodko-gorzko. Jednak j...

Rozwiń

Zwiń

Weronika Tomala ponownie zabiera nas w świat mafijnego romansu. "Powrót wroga" jest drugim tomem trylogii Niebezpieczna miłość. Każda z części będzie dotyczyła innych głównych bohaterów, więc można czytać je niezależnie od siebie. Pierwsza część wywarła na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Nie inaczej było i teraz. Z tym, że tym razem jest bardziej brutalnie, wstrząsająco i mroczne.

Autorka skupiła się oddaniu emocji, jakie towarzyszą bohaterom. Zrobiła to w bardzo wiarygodny sposób. Cielesność zaś odstawiła na boczny tor, co mi odpowiadało. Czułam wszystko to, co Gulia, jej ból, lęki i strach. Pięknie została ukazana relacja między nią a Franco. Widzimy, jak krucha może być nić zaufania, którą bez szczerości łatwo utracić.

"Moje ciało to jedna wielka rana. Ale nie to jest najgorsze. Największe blizny noszę w swojej głowie. Te nie zagoją się nigdy. Zawsze będą krwawić, ilekroć tylko otworzę oczy."

Historia ta doskonale pokazuje, jak wielkie zło może drzemać w człowieku. Dotyczy to pewnego bohatera, dla którego, daję Wam słowo, zapragniecie sprawiedliwości za to, czego był sprawcą. Za to, co robił Gulii. Nic nie będzie tłumaczyło jego postępowania. To wcielenie zła w czystej postaci!

"I choć wiem, że powinienem czuć strach - w końcu ponoć nie mają go w sobie tylko głupcy - w moich żyłach płynie teraz tylko jedno. Pragnienie zemsty." 

Wątek sensacyjny szybko wciąga nas w fabułę. Mało tego! Odnosimy wrażenie, jakbyśmy byli w samym środku wszystkich wydarzeń. Z jednej strony chcemy, jak najszybciej poznać finał, a z drugiej przedłużyć czas spędzony z książką. Bohaterowie skrywają liczne tajemnice i sekrety, dzięki czemu stale jesteśmy zaintrygowani i ciekawi, jak potoczą się ich losy.

"Powrót wroga" to niełatwa historia z ogromem mrocznych emocji, które chwytają nas w swoje macki i długo pozostają w głowie. To porywający romans mafijny o walce, w ktorej stawką jest życie, sekretach, ocenianiu po pozorach, trudnych wyborach, życiowych zmianach. Apulijska mafia, włoski klimat i Befana - skusicie się? Ja polecam gorąco!

Weronika Tomala ponownie zabiera nas w świat mafijnego romansu. "Powrót wroga" jest drugim tomem trylogii Niebezpieczna miłość. Każda z części będzie dotyczyła innych głównych bohaterów, więc można czytać je niezależnie od siebie. Pierwsza część wywarła na mnie bardzo pozytywne w...

Rozwiń

Zwiń

"Nowe życie" jest powieścią obyczajową, w której znajdziemy szeroko rozbudowaną warstwę psychologiczną, romans oraz odrobinę sensacji. Wszystko to tworzy spójną całość, od której trudno się oderwać.

Iwona Żytkowiak w swoich książkach stawia na kobiety. To one są centralnym punktem fabuły. Nie inaczej jest i tym razem. Poznajemy Łucję, pięćdziesięcioletnią kobietę, której nagle zmarł mąż Edwin. Możemy sobie tylko wyobrazić, jak wielki jest to dla niej szok, gdy wydawałoby się zdrowy mężczyzna, umiera. Ale nie tylko dla niej, nie tylko ona cierpi. Trzeba pamietać, że przecież dorosłe już dzieci, rodzice czy teściowie również przeżywają tę stratę. Lektura stawia przed nami pytanie: ile może trwać żałoba? Czy po trwającej trzy lata samotności i niemającej końca żałobie, Łucja w końcu pogodzi się z przeszłością? Czy wyjazd na Majorkę będzie tym, co jej pomoże? Czy poznanie starszej kobiety Cecylii będzie tym impulsem?

"Zadawałby tysiące pytań. Jak mogła wsiąść do obcego samochodu? Co jej przyszło do głowy, by wikłać się w znajomość z przypadkowo poznaną kobietą? I ogóle skąd pomysł, aby podróżować samej?"

Bardzo podobała mi się relacja Łucji i Cecylii. Można tylko pozazdrościć takiej nici porozumienia, jaka wywiązała się między kobietami. Móc bez przeszkód powierzyć sobie wszystkie bolączki i rozterki, powiedzieć o swoich uczuciach i potrzebach.

Widzimy, że z przeszłością można się pogodzić, ale tak naprawdę nigdy o niej nie zapomnimy. Wspomnienia pozostaną z nami już do końca. Ale tylko od nas samych zależy, co z nimi zrobimy. Czy będziemy się nimi zadręczać, wciąż na nowo rozdrapując rany, czy pozwolimy sobie zastąpić je czymś nowym. Czasem warto wpuścić kogoś inego do serca... Jeszcze raz nauczyć się kochać.

"Musiała stanąć nad przepaścią, spojrzeć w otchłań, by w ostatniej chwili zdać sobie sprawę, że jej życie się nie skończyło, że ono trwa, choćby na przekór wszystkiemu, a ona ma wokół siebie osoby, dla których wciąż jest ważna."

"Nowe życie" to mądra, pełna emocji powieść o dawaniu sobie drugiej szansy. To historia o miłości, przyjaźni, stracie, żałobie, zagubieniu, pozorach i życiu, które zawsze ma nam coś nowego do zaoferowania. Kto wyruszy wraz z Łucją na Majorkę? 

"Nowe życie" jest powieścią obyczajową, w której znajdziemy szeroko rozbudowaną warstwę psychologiczną, romans oraz odrobinę sensacji. Wszystko to tworzy spójną całość, od której trudno się oderwać.

Iwona Żytkowiak w swoich książkach stawia na kobiety. To one są centralnym punkt...

Rozwiń

Zwiń

Z każdą kolejną książką Ewy Przydrygi zastanawiam się, jakim tytułem mnie zaskoczy. Pewnie zauważyliście, jak one są oryginalne, prawda? Brzmią mrocznie, niepokojąco, przerażająco... Tym razem jest to "Źródlisko". Moim zdaniem już sam tytuł jest takim swoistym preludium do tego, co otrzymamy na kartach powieści. Autorka świetnie potrafi stworzyć klimat dusznego thrillera.

To historia nieco inna niż poprzednie. W zamkniętej przestrzeni nowoczesnego domu i przylegającego do niego źródliska, będą miały miejsce sytuacje i wydarzenia, z którymi z pewnością nikt z nas nie chciałby mieć do czynienia. Atmosfera strachu, izolacji, klausyrofobii i ogromnej bezradności łapią w macki bohaterów. Mamy do tego zwaśnioną ze sobą rodzinę. Czy w obliczu niebezpieczeństwa i ratowania dziecka możliwe jest zacieśnienie więzi i współpraca? A może zaczną się wzajemnie podejrzewać, a trudne relacje rodzinne jeszcze bardziej się skomplikują? 

"Dystans, jakiego nabierała w stosunku do własnego męża, powiększał się z każdym jego słowem. Ale i tak wszystko zdominował śmiertelny lęk o życie jej dziecka. Nic nigdy nie mogło równać się z tym, co czuła od kilku ostatnich godzin. Znieczuliła się na każde z padających pod jej adresem słów. Tak było zresztą łatwiej. Wtedy bolało trochę mniej."

Autorka doskonale oddała emocje i uczucia bohaterów. Obrazowe opisy sprawiają, iż wszystko to, co przeżywają postaci, odebrałem jakby dotyczyło mnie samej. Czułam ich smutek, ból, cierpienie, lęk, wyrzuty sumienia, byłam w tym domu wraz z nimi. Nikt z nich nie jest idealny. Każdy ma jakieś sekrety, wady, popełnia błędy. Widzimy, jak podjęte niegdyś decyzje, mają przełożenie na przyszłóść. Mamy tu motyw winy i kary oraz społecznej sprawiedliwości.

Autorka niezwykłą dbałość przykłada do warstwy językowej. Tu każde słowo, myśl jest dokładnym odzwierciedleniem tego, o czym czytamy oraz tego, co autorka chciałaby, abyśmy odczuwali. Bardzo szybko przepadłam w tej historii. Napięcie jest namacalne od pierwszej strony, wzrasta stopniowo i, co najważniejsze, nie opuszcza nas ani na chwilę aż do samego finału. 

"Źródlisko" jest zatrważającym, intrygującym, przesiąkniętym emocjami thrillerem psychologicznym, który boleśnie obnaża, do czego zdolny jest posunąć się człowiek, by osiągnąć swój cel, by wymierzyć sprawiedliwość. Sprawdźcie, czy plan  żądzy zemsty się powiedzie oraz czy mały Adaś się odnajdzie. Gra toczy się o najwyższą stawkę, a czas rozdaje karty! 

Z każdą kolejną książką Ewy Przydrygi zastanawiam się, jakim tytułem mnie zaskoczy. Pewnie zauważyliście, jak one są oryginalne, prawda? Brzmią mrocznie, niepokojąco, przerażająco... Tym razem jest to "Źródlisko". Moim zdaniem już sam tytuł jest takim swoistym preludium do tego, ...

Rozwiń

Zwiń

Wioletta Piasecka zabiera nas do XIX wieku. Wiecie, że uwielbiam ten okres w literaturze, dlatego nie ukrywam, że byłam ogromnie ciekawa, jaką historię będzie mi dane poznać na kartach "Domu pełnego tajemnic". 

Historia jest na wskroś przesiąknięta smutkiem. Ogromnie przejmujemy się losem Sary. Kibicujemy jej w spełnieniu największego marzenia o wydaniu książki. W XIX wieku tylko twórczość wychodzącą spod ręki mężczyzn traktowano poważnie. Kobietom nie przystało takie zajęcie. Miały zajmować się sprawami domu. Czy kobieta w tamtych czasach nie miała prawa do marzeń? Przecież życie w stałym poświęceniu, wyrzeczeniu i robieniu dobrej miny do złej gry to nie życie.

"Życie kobiety to lis pełen wyrzeczeń, poświęceń i tajemnic pod przykrywką miłego uśmiechu. Zawstydziła się swoich zaczerwienionych oczu, swoich złych myśli i żalu do świata. Każdy musi z pokorą nieść swój krzyż więc i ona poniesie swój."

Podobna sytuacja miała się, jeśli chodziło o miłość. Młodym kobietom zwykle rodzice narzucali mariaż. Tak właśnie stało się w przypadku Sary. Ona nie miała nic w tej kwestii do powiedzenia. A gdzie w tym wszystkim jej szczęście? 

"Najlepiej czuła się w swojej samotni. Miała wrażenie, że każdy, kto zagląda jej w oczy, dostrzega w nich upokorzenie, które stało się jej chlebem powszednim prawie każdej nocy."

Jak ja nie cierpię Hipolita! Co za podła kreatura! To jeden z tych bohaterów, których absolutnie w żaden sposób nie da się polubić. Te jego intrygi, manipulacje, podstępy, knucie, jak tylko uprzykrzyć życie żonie i innym. Gra pozorów pełną gębą. I stałe pragnienie zemsty na każdym, kto tylko nie wpisuje się w jego plany.

"- Dlaczego mężczyźni mogą spełniać swe marzenia, a my, kobiety, jesteśmy kształcone, by służyć? Dlaczego nie możemy oddawać się swoim pasjom, tylko strzec domowego ogniska, wciąż i wciąż podsycając płomień?"

Z kolei bardzo polubiłam Martę służącą Sary. To wspaniała, wielce oddana, a do tego pełna życiowej mądrości kobieta. Z kolei kuzynka Marianna... z nią było różnie. W jednym momencie jej nie lubimy, ale za chwilę wydarza się coś, co karze nam zmienić o niej zdanie. I tak kilka razy. Była podatna na manipulacje, i dlatego w pewnym sensie to tłumaczy jej zachowanie. Jeśli zaś chodzi o Brunona, to zaskoczyła mnie jego postać. Autorka pokierowała jego osobą, w kierunku, jakiego się nie spodziewałam. Ale czy pozytywnym, czy nie, to już musicie sami sprawdzić.

"Znów pomyślała, że ich dom jest pełen tajemnic. Pełen tematów, których nie wypada lub nie można poruszać. Była tym zmęczona, nie pozostawało jej jednak nic innego, jak również grać w tym przedstawieniu."

"Dom pełen tajemnic" to pełna emocji powieść, w której spotkamy samotność, tęsknotę, niezrozumienie, rezygnację, ból, upokorzenie, strach, wyrzuty sumienia, tajemnice, pasję pisania i marzenia o spełnionej miłości. Polecam bardzo, nie będziecie zawiedzeni! 

Wioletta Piasecka zabiera nas do XIX wieku. Wiecie, że uwielbiam ten okres w literaturze, dlatego nie ukrywam, że byłam ogromnie ciekawa, jaką historię będzie mi dane poznać na kartach "Domu pełnego tajemnic". 

Historia jest na wskroś przesiąknięta smutkiem. Ogromnie przejmujemy...

Rozwiń

Zwiń

"Cygański Diabeł" jest trzecim tomem cyku Co za para!, jednakże bez obaw możecie czytać te książki niezależnie od siebie. Oj nie powiem, kuszący ten Diabeł. Kuszący cholernik jeden... Czy można się mu oprzeć? Ja już od pierwszej strony byłam na przegranej pozycji.

Melisa Bel w realistyczny sposób przedstawiła problem znęcania się nad drugą osobą i próbę wykorzystania seksualnego. Szczerze powiedziawszy, to nie spodziewałam się takiego tematu. To, co spotkało Sarę? budzi przerażenie i współczucie. Mocno trzymałam za nią kciuki, by udało jej się uwolnić od oprawcy i skosztować szczęścia. 

"Przyjmowała wszystko z pokorą, lecz w głowie odnotowywała każde uderzenie, każdą zniewagę, by w przyszłości odwdzięczyć się mężczyźnie za wszelką jego nikczemność wobec niej."

Mamy tu również motyw nauczyciela i uczennicy. Dzieli ich spora różnica wieku, więc to naprawdę wypada ciekawie. Marcus pomaga Sarze zgłębić sztuki samoobrony (trzeba przyznać, że jak na XIX wiek to niespotykane zajęcie dla kobiety). Ale nie tylko. Wprowadzi ją też w dorosłość.

"Przypominała mu zagubioną wróżkę, nierealnie piękną i estetyczną, która przez przypadek trafiła do brutalnego świata ludzi."

Autorka doskonale nakreśliła portret psychologiczny Sary. Z precyzją przedstawiła wszystkie emocje, uczucia i przeżycia, jakie jej towarzyszyły. Złość, strach i ból na stałe wpisały się w jej codzienność, przez co nie mogła normalnie, tak jak by chciała żyć. Ale walczyła, nie poddawała się, by w końcu być wolną i bezpieczną.

Jeśli zaś chodzi o tytułowego Diabła to pod tą maską mrocznego oblicza i cynizmu odkryłam coś, co sprawiło, że zupełnie inaczej na niego spojrzałam. Zasady, jakimi się kierował, budzą szacunek. Opiekuńczość i delikatność to coś, czego Sara potrzebowała, a Marcus jej to dał. Ale nie myślcie, że ta dziewczyna jest tak ugrzeczniona. Ten anielski wygląd może naprawdę zmylić. Wychodzi z niej nie lada charakterek. Oczywiście między tą parą mocno iskrzy. Słownych starć i wzajemnego dogryzania nie zabraknie. A sceny miłosne są iście ogniste (wyraźnie czuć tu pragnienie, pasję i pożądanie), a jednocześnie bardzo wysublimowane. Z kolei relacja, jaka się między nimi rodzi, to coś, co mnie zachwyciło! To są tak dwa różne światy i charaktery, iż wydaje się, że nie ma szans na coś więcej. A jednak pojawia się silne uczucie, miłość. Pewnie, że łatwo nie będzie, trzeba pokonać pewne przeszkody, ale... co tu więcej mówić, po prostu przeczytajcie. 

"Myślał, że nic się nie stanie, jeśli trochę podrażni się z Sarą. Ku jego zaskoczeniu dziewczyna podniosła rekawicę i teraz sama bawiła się jego kosztem. Mała spryciula. Pewnie się spodziewa, że i on się teraz wycofa. Cóż mógłby w zasadzie przyznać się do błędu i przeprosić, ale mógł też grać dalej tylko po to, by... by choć przez chwilę poczuć się jak jej rzeczywisty kochanek. Ta wizja była nie do odparcia."

Akcja pędzi w zawrotnym tempie. Lubię takie. Nim się obejrzałam, z jednej sceny już wpadałam w kolejną. Sytuacje i wydarzenia autorka opisuje w obrazowy sposób, przez co ma się wrażenie, jakby się było w samym środku tego wszystkiego.

"Cygański Diabeł" to opływający w intrygi, do samego finału trzymający w napięciu, wzruszający, podszyty sarkastycznym humorem i ironią romans historyczny. Czy Diabeł jest aż tak straszny? A może Was zauroczy? Sprawdźcie koniecznie!

"Cygański Diabeł" jest trzecim tomem cyku Co za para!, jednakże bez obaw możecie czytać te książki niezależnie od siebie. Oj nie powiem, kuszący ten Diabeł. Kuszący cholernik jeden... Czy można się mu oprzeć? Ja już od pierwszej strony byłam na przegranej pozycji.

Melisa Bel w r...

Rozwiń

Zwiń

"Katherine" jest trzecim tomem serii mafijnej Blakemore Family, który ostatecznie liczył będzie osiem. Jeśli nie znacie pierwszej części, musicie nadrobić, ponieważ są ze sobą ściśle powiązane, jednakże tak bardzo różne, a przy tym tak samo angażujące.

Historia rozpisana została na dwa głosy bohaterów. Dzięki temu możemy mieć lepszy wgląd w ich myśli, uczucia, a co za tym idzie, łatwiej jest nam zrozumieć ich postępowanie. Nie zabrakło również pełnych namiętności i rozpalających zmysły scen intymnych. 

"To mnie zabija, Katherine - odezwał się niskim, ochrypłym głosem. - Każdego dnia zabija mnie jeszcze bardziej, ale teraz... Teraz czuję, jak umieram. Ty mnie zabijasz."

Katherine to zadziorna, odważna, uparta, waleczna i odporna na manipulacje kobieta. Chce być na równi traktowana z braćmi, by powierzano jej takie same zadania. Wszystkich mężczyzn traktuje z góry, ale najbardziej nienawidzi Cartera. Otoczyła się murem, przez który trudno mają się przebić uczucia. Carter dla odmiany gotów jest dla niej skoczyć w ogień! Uwielbiam tego faceta od pierwszych stron. Udało mu się przebić wielu książkowych męskich bohaterów pod względem tego, jak wytrwale zabiegał o względy kobiety, którą kochał. I, co ważne, nie robił tego w jakiś głupi sposób. Czy zatem jest szansa, by nastawienie Katherine do mężczyzny się zmieniło? Czy jest coś, co zmiękczy jej serce? 

"Mogła mnie nienawidzić, to niczego nie zmieniało. Zabiłbym każdego, kogo by mi wskazała. A jeśli ktoś miałby odwagę jej zagrozić, z niemałą przyjemnością wymierzyłbym mu karę."

Kinga Litkowiec odkrywa przed nami jeszcze więcej na temat panujących struktur i układów rodziny Blakemore oraz bohaterów tej serii. To niezwykle silne i wyraziste postaci, zarówno męskie, jak i kobiece sylwetki. A głowa rodziny, Jordan... co za człowiek. Z każdą częścią tej serii zniechęca nas do siebie coraz bardziej.

"Na ogół nie czułam strachu, nie bałam się nawet śmierci, ale istniał człowiek, który mnie przerażał - mój własny ojciec. Już samo patrzenie na niego było dla mnie torturą."

Akcja jest dynamiczna i zawiła. Dzieje się dużo, pojawiają się nielegalne interesy, mafijne porachunki, brutalność, jest niebezpiecznie, intrygująco i zaskakująco. Tajemnice, sekrety, bezwzględność i strach to codzienność bohaterów.

Nie sposób nie wspomnieć o pięknej szacie graficznej książki. Wyróżniające się poszczególne rozdziały z czarną stroną podkreślają mroczny klimat książki. 

"Katherine" to intrygujący, pełen emocji i dramatyzmu romans mafijny o niełatwej przeszłości, trudnych relacjach rodzinnych i jeszcze trudniejszych decyzjach. To książka o intrygach, walce o dominację, strachu, obawach, niepewności, potrzebie bezpieczeństwa, stabilizacji i akceptacji. Miłość i nienawiść, pozory i prawda - to niezwykle cienka granica, o czym przekonają się Katherine Carter. Sprawdźcie, co wygra - pielęgnowana latami nienawiść, a może miłość? 

"Katherine" jest trzecim tomem serii mafijnej Blakemore Family, który ostatecznie liczył będzie osiem. Jeśli nie znacie pierwszej części, musicie nadrobić, ponieważ są ze sobą ściśle powiązane, jednakże tak bardzo różne, a przy tym tak samo angażujące.

Historia rozpisana została...

Rozwiń

Zwiń

Historia "Highway of Dreams" jest doskonałym przykładem tego, że nie można budować relacji na kłamstwie. Byłam zła na Gabriela, że nie mówił wszystkiego Amelii. A przecież okazji, by to zrobić, nie brakowało. Jednak to nie przeszkodziło mi w tym, by go polubić. Zdecydowanie facet ma coś takiego w sobie, że każda kobieta byłaby pod jego urokiem.

To książka, w której znajdziecie pasję, adrenalinę, strach, tajemnice, pożądanie i miłość. Gabriel w jeździe na motocyklu odnajduje poczucie wolności. Ta szybka jazda pozwala mu na chwilową odskocznię od problemów i przewietrzenie głowy. Z kolei Amelia... czułam, jakbym widziała siebie. Jej strach przed tym, by wsiąść na tę diabelską maszynę, a co dopiero nią jechać... aż mam ciarki na plecach! Poza tym to zraniona dziewczyna i nadal bardzo łatwo jest ją skrzywdzić. Czy mimo to zaufa? 

"Wszystkie chwyty były dozwolone, jeśli chciałem postawić na swoim. Nawet gdybym miał teraz przed nią klęknąć, zrobiłbym to bez mrugnięcia okiem. Aby móc dzielić z nią swoją pasję, musiałem mieć pewność, że nic jej się podczas jazdy nie stanie. To uczucie, gdy siedziała za mną i w pełni mi ufała, było jak afrodyzjak. A teraz spełnieniem moich marzeń jest to, żeby przestała się bać motocykli i zaczęła je kochać, tak samo jak ja."

Bohaterowie są swoim całkowitym przeciwieństwem. Dzieli ich w zasadzie wszystko. Łączy jednak pogubienie i marzenie o prawdziwej, dojrzałej miłości. Do tego upragnionego celu nie będzie łatwo im dotrzeć. Zwłaszcza że ktoś swoją zazdrością, nienawiścią, manipulacją i intrygami będzie chciał im w tym przeszkodzić. No i brak szczerości Gabriela też zrobi swoje. Zakończenie totalnie zburzyło obraz tego, co sobie początkowo założyłam. Ogromnie chciałabym kontynuację tej historii. 

"Ta dziewczyna zamieszała mi w głowie od momentu, gdy się poznaliśmy. Nigdy nie wierzyłem w takie bzdety jak miłość od pierwszego wejrzenia. Ona jednak nieświadomie kruszyła mój mur obojetności. Dla niej zacząłem stawać się łowcą, co było zupełną nowością."

Ewa Maciejczuk ukazała motyw przełamywanie strachu, własnych ograniczeń i stereotypów. Wątek motocyklowy został przedstawiony w sposób, po którym wielu czytelników inaczej spojrzy na motocyklistów.

"Motocykliści to wariaci. Dawcy organów, debile, którzy nie myślą, i tym podobne. Też tak uważasz, zgadłem? Myślisz, że jestem taki sam?"

"Highway of Dreams" to porywająca, pełna pasji i emocji powieść pokazująca, do czego prowadzą tajemnice, kłamstwa i niedomówienia. Droga, jaką będą podążać bohaterowie, będzie raczej pełna wybojów niż prosta. Sprawdźcie, dokąd zaprowadzą ich kręte życiowe ścieżki oraz czy strach okaże się silniejszy niż uczucie? 

Historia "Highway of Dreams" jest doskonałym przykładem tego, że nie można budować relacji na kłamstwie. Byłam zła na Gabriela, że nie mówił wszystkiego Amelii. A przecież okazji, by to zrobić, nie brakowało. Jednak to nie przeszkodziło mi w tym, by go polubić. Zdecydowanie facet...

Rozwiń

Zwiń

W natłoku książek z wątkiem mafijnym coraz trudniej jest czymś zaskoczyć czytelnika. Jednak w moim odczuciu Magdalenie Szwedzie ta sztuka się powiodła.

Podobała mi się przeciwstawność charakterów Viktora i Chloe. Stworzenie bohaterów, których światy tak mocno się różnią, dostarcza nie lada emocji i udczuć.

Viktor i jego zachowanie jest nieprzewidywalne. Napędza go złość i chęć odnalezienia zaginionej siostry. W sumie to zrozumiałe, ale metody, jakimi się posługuje, by osiągnąć cel... oj nikt nie chciałby znaleźć się na jego celowniku. Jesteśmy świadkami brutalnych egzekucji. Tylko Chloe... Ona jedna mu się wymyka. Brutalny, bezwzględny, bezduszny, nieużywający słowa przepraszam - czy kogoś takiego można pokochać? Zdradzę Wam, że mimo to mnie się udało. Zresztą nie było to aż tak trudne, bo w środku ten facet okazał się być zupełnie kimś innym niż na zewnątrz, a poza tym ma jedną słabość... Jaką? Sprawdźcie. I nie, nie chodzi tu o Chloe. Czy zatem tlące się w nim ludzkie odruchy, dobro i uczucia, wygrają? Czy Chloe będzie wreszcie tą osobą dzięki, której coś w nim drgnie?  

"Jego ruchy wydawały się idealnie zschynchronizowane. Każdy cios był dokładnie przemyślany, a potem wymierzony. W pomieszczeniu słychać było tylko trzask łamanych kości oraz jęki ofiary."

Z kolei Chloe podejmowała nieprzemyślane decyzje, co niejednokrotnie wpędzało ją w kłopoty. Ale to, z jakiego powodu to robiła, można jej wybaczyć. Mimo trudnego dzieciństwa i niełatwego startu w dorosłość nie poddawała się, walczyła, miała w sobie odwagę i pewność siebie. Cechy, których można tylko pozazdrościć.

"Zostałam brutalnie wepchnięta do świata dorosłych. Nie dla mnie były bajki o księżniczkach, które czekały na swoich rycerzy w lśniących zbrojach."

Autorka zadbała o najdrobniejsze detale powieści. Duży, a wręcz dosadny i mocny nacisk położyła na ukazanie życia Chloe. W książce nie brak ciętych ripost, nici zaufania i bezpieczeństwa, miłości, namiętności, przyjaźni, ale też bólu, łez, cierpienia i zawiedzionych nadziei. Wszystko idealnie się równoważny.

"Byłem jak narkoman na głodzie, a ona była moją kolejną działką. Oby tylko nie okazała się moim złotym strzałem."

Akcja ani na moment nie zwalnia, zaskakując nagłymi zwrotami. Czytelnik wkracza w świat zła, okrucieństwa, przemocy i krwi. Całą tę mroczną i niebezpieczną otoczkę równoważny postać Matildy i zabawne sytuacje z jej udziałem. 

"Król ulicy" to nieszablonowy, pełen emocji, tajemnicy, niebezpieczeństwa, bólu, cierpienia i nuty humoru romans mafijny o skrzywdzonych duszach. Wspaniała historia, którą zapamiętam na dłużej. 

W natłoku książek z wątkiem mafijnym coraz trudniej jest czymś zaskoczyć czytelnika. Jednak w moim odczuciu Magdalenie Szwedzie ta sztuka się powiodła.

Podobała mi się przeciwstawność charakterów Viktora i Chloe. Stworzenie bohaterów, których światy tak mocno się różnią, dostarcza nie lad...

Rozwiń

Zwiń

Po "Zaufaj swojemu sercu" i "Zakochaj się jeszcze raz" ponownie wracamy do mazurskich Budlewic. Każdy tom tej serii to odrębne historie, więc można czytać je bez znajomości wcześniejszych. Poprzednie części zaskoczyły mnie tym, co otrzymałam na ich kartach oraz dostarczyły nie lada emocji. Nie inaczej było i tym razem. 

Ilona Gołębiewska kolejny raz postawiła na motyw tajemnic. Będę się powtarzać, ale uwielbiam go w wykonaniu autorki. Tym razem bliżej poznamy postać Kamili Bardo, która ma za sobą skomplikowaną przeszłość i oczywiście wspomniane przeze mnie liczne tajemnice oraz poważne problemy. Zdradzę tylko, że niebezpieczne. Oprócz tego jest jeszcze trudna relacja z matką, z którą też trzeba się zmierzyć. Byłam bardzo ciekawa, jak po latach wypadnie spotkanie obu kobiet. Czy będą potrafiły się w końcu porozumieć? 

Główna bohaterka nie potrafi zapomnieć o przeszłości. Ale, by ruszyć dalej, należy to zrobić. Nie można wiecznie oglądać się za siebie. Inaczej nigdy nie będziemy w pełni szczęśliwi. Najważniejsze powinno być dla nas to, co do zaoferowania ma nam jutro.

"Każdy ma w swoim życiorysie coś, czego się wstydzi, czego się boi, za co jest wdzięczny albo z jakiegoś powodu szczęśliwy."

Nie zabraknie gorącego uczucia, które wydaje się, że pojawiło się w trudnym momencie życia Kamili. Ale czy mamy na to wpływ? Czy serce można zignorować lub oszukać? Chyba nie, prawda? Czasem warto rzucić wszystko i mu zaufać. Tu autorka stawia przed nami pytanie, czy można być szczęśliwym z dala od rodziny? Kamila z pewnością będzie miała nie lada dylemat.

"- Myślę, że drugiego człowieka można tak naprawdę poznać wyłącznie po tym, co robi, jak działa, jak wybiera. I jaki jest dla nas na co dzień."

Przedstawiona historia jest na wskroś prawdziwa i jednocześnie niezwykle angażująca. Sytuacje, tajemnice i sekrety, z jakimi będziemy mieli do czynienia, sprawią, że zechcecie jak najprędzej je wszystkie poznać. Z kart książki bije ciepło, miłość, ale dla przeciwwagi pojawi się również ból, żal, kłopoty, nieporozumienia w związku. Widzimy też, jak ważne w trudnych momentach jest wsparcie i pomoc kogoś bliskiego, zwłaszcza rodziny. 

"Zostań już na zawsze" to życiowa, wzruszająca, owiana tajemnicą powieść o ucieczce przed przeszłością, tajemnicach, wyrzutach sumienia, trudnych wyborach i dojrzewaniu do stawiania czoła przyszłości. Spodziewajcie się nieoczekiwanych zwrotów akcji i głębokich refleksji. Polecam bardzo!

Po "Zaufaj swojemu sercu" i "Zakochaj się jeszcze raz" ponownie wracamy do mazurskich Budlewic. Każdy tom tej serii to odrębne historie, więc można czytać je bez znajomości wcześniejszych. Poprzednie części zaskoczyły mnie tym, co otrzymałam na ich kartach oraz dostarcz...

Rozwiń

Zwiń