Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka mnie zaskoczyła. Muszę to przyznać, że nie tego się po niej spodziewałam.

Napotykałam ją wielokrotnie, gdy szukałam ciekawej młodzieżówki czy czegoś z kategorii LGBTQ+. Widziałam ją też na instagramie i tiktoku. Była dosłownie wszędzie. Jednak gdy czytałam opis i dowiadywałam się o co w niej chodzi, czyli że bohaterami są Pierwszy Syn Ameryki i Henry, Książę Walii, stwierdzałam, że to nie jest dla mnie. Będzie tam dużo polityki, dużo zakazów bo przecież książę nie może robić co mu się podoba, tylko co mu monarchia nakazuje, jednak przede wszystkim nie może być gejem. Pomyślałam, że będę się męczyć, nie lubię takich nakazów i wpływu rodziny 😀 No i warto jeszcze dodać, że są BARDZO rozbieżne opinie jeśli chodzi o tę książkę. Jedni ją kochają, inni nienawidzą. Ci drudzy twierdzą, że jest przesłodzona, infantylna i za dużo w niej elementów kampanii wyborczej w USA.

I wtedy trafiłam na konto @smellslikebookishspirit, dziewczyny, która jest dosłownie zakochana w tej książce, ma nawet tematyczny tatuaż 😀 Pomyślałam wtedy: „Hej, nie chcesz się przekonać o co tyle hałasu?” No i cóż, chciałam 😀

Iii... słuchajcie, przepadłam. Ta książka jest dosłownie TAKA DOBRA. Bohaterowie są dla siebie mega kochani, są tez TACY SŁODCY, no pewnie, przyznaję to😀 Ale są słodcy w takim dobrym, pozytywnym, wspierającym stylu.

W książce jest pełno zabawnych dialogów i wiadomości, którymi się wymieniali. Ale jest też wiele wiadomości szczerych i takich od serca. Jest w niej naprawdę dużo takiej fajnej i miłej treści. Jednak mimo wszystko, znajdziemy w niej też trudne i chwytające za serce momenty. Nie zapominajmy, że mimo wszystko, książę Anglii wciąż nie może związać się z mężczyzną, więc nie możemy powiedzieć, że cały czas jest cukierkowo, bo nie jest.

Jest słodko, jest zabawnie, ale momentami też jest tak ciężko, że mamy ochotę przytulić bohaterów. Dlatego ja przepadłam i cóż, warto zauważyć, że książkę przeczytałam w ebooku, a mimo wszystko zamówiłam jej wersję papierową, ponieważ chciałam ją mieć w domu na półce 😀

Ta książka mnie zaskoczyła. Muszę to przyznać, że nie tego się po niej spodziewałam.

Napotykałam ją wielokrotnie, gdy szukałam ciekawej młodzieżówki czy czegoś z kategorii LGBTQ+. Widziałam ją też na instagramie i tiktoku. Była dosłownie wszędzie. Jednak gdy czytałam opis i dowiadywałam s...

Rozwiń

Zwiń

Ok, muszę się Wam do czegoś przyznać. Pan Carter jest 3 częścią serii (niby oddzielne historie ale jednak coś tam je łączy 😀) a ja kiedyś przeczytałam 1 część, a dziś 3. Tak, ominęłam 2 😂🙈 Nie miałam jakoś ochoty na polityczne zagrywki w połączeniu z motywem studentka-profesor. Jednak jeśli nie było tam dużo polityki (takiej na zasadzie „nie mogę z nią rozmawiać, bo ona jest z innej partii!”), to dajcie znać, może nadrobię zaległości 😀

Pan Drake nie zrobił na mnie dobrego wrażenia, dlatego z dużym dystansem podchodziłam do Pana Cartera. Wiem z czym łączą się książki dark, ale mimo wszystko Pan Drake mi nie podszedł. Aaaaale Pan Carter to już zupełnie inna historia 😀 Bardzo podobało mi się to, jak Cade traktował i troszczył się o Phoenix, to było naprawdę kochane. Lubię też motyw z cam girl, chociaż myślałam, że będzie on pociągnięty dłużej. Ale ok, może najpierw wprowadzę Was w temat 😀

Phoenix jest 18-latką, która pracuje jako cam girl, żeby spłacić swój dług. Kiedy problemy robią się poważniejsze, postanawia przyjąć ofertę pracy jako opiekunka dla słodkiej i wycofanej 5-latki, córki faceta, który jest od niej zdecydowanie starszy ale niesamowicie ją pociąga. Cade natomiast to ojciec tej dziewczynki i facet, który ogląda na kamerkach Phoenix od 6 miesięcy i jest z nią w stałym kontakcie. Cade wie, że CottonCandy to Phoenix, Pho natomiast nie wie, że Voyeur to przystojny Pan Carter.

Cade od samego początku nie ukrywa, że dziewczyna mu się podoba. Phoenix jednak odpycha go raz za razem, ponieważ ktoś w przeszłości bardzo ją zranił, a ona otoczyła się wysokim murem. Z jednej strony chciałaby spróbować z Carterem, z drugiej zaś boi się zranienia i tego, że zaangażuje się bardziej niż on.

Książka opowiada więc o relacji, która na pierwszy rzut oka, nie powinna się nawiązać. Mimo wszystko, przyciąganie było tak duże, że bohaterom ciężko było z tym walczyć. Zresztą Cade nawet nie bardzo próbował 😀 Naprawdę z uśmiechem śledziłam jego zachowanie, to jak ją traktuje i się o nią stara. I chyba to jest ta kluczowa różnica pomiędzy częścią 1 a 3. Czyli traktowanie kobiety. Więc jeśli zraziliście się Panem Drake'iem to mimo wszystko sięgnijcie po Pana Cartera, ponieważ Cade jest super 😀❤️

Książka przeznaczona dla osób 18+ 😈

Ok, muszę się Wam do czegoś przyznać. Pan Carter jest 3 częścią serii (niby oddzielne historie ale jednak coś tam je łączy 😀) a ja kiedyś przeczytałam 1 część, a dziś 3. Tak, ominęłam 2 😂🙈 Nie miałam jakoś ochoty na polityczne zagrywki w połączeniu z motywem studentka-profesor. Jednak jeśl...

Rozwiń

Zwiń

Lubicie romanse mafijne? 😀

Historia Gemmy i Elliota jest 3 tomem serii Rodzina Santo, jednak w porównaniu z poprzednimi, tutaj mafii jest niewiele, ponieważ duża część wydarzeń odbywa się na uczelni.

Gemma, księżniczka kansaskiej mafii, ostatni rok studiów postanawia odbyć stacjonarnie. Ma nadzieje, że będzie mogła zachować anonimowość i nie rzucać się w oczy. Jednak nie spodziewa się, że pojawienie się na 4 roku studiów, gdzie wszyscy inni znają się od samego początku, spowoduje, że zwróci na siebie uwagę absolutnie wszystkich. Jednymi z takich osób jest paczka przyjaciół: Elliot, Jo i Axel, którzy postanawiają założyć się o to, któremu z nich uda się zdobyć więcej informacji na temat tajemniczej studentki. Finalnie tylko Elliot i Jo podejmują wyzwanie, którego nagrodą ma być właśnie ONA.

Szczerze mówiąc, po przeczytaniu opisu książki, nie do końca wiedziałam czego spodziewać się po fabule. Czy tam będzie trójkąt miłosny? A może jeszcze gorzej, cała trójka będzie o nią zabiegać? Czy gdy informacje o zakładzie wyjdą na jaw, boss kansaskiej mafii będzie kazał poślubić Gemmę jednemu z nich? Jak widzicie, miałam wiele pytań 😀

Książka była dosyć ciekawa, jednak mam wrażenie, że poprzednie tomy podobały mi się bardziej. Największą zaletą tej historii była relacja Gemmy i jej starszego brata – Cristiano. Po prostu serce się roztapiało, gdy czytaliśmy jaką miłością i troską obdarzał siostrę wielki boss mafii. No po prostu Cristiano ❤️❤️❤️

Jednak chcąc być obiektywną, muszę Wam przyznać, że BARDZO nie spodobało mi się to, co wydarzyło się w okolicy 70%. Wiem, że to było coś innego, coś czego nie ma w innych książkach a już na pewno nie na tym etapie historii, ale no naprawdę, byłam rozczarowana.

Podsumowując: 3 tom serii był nawet ciekawy, był czymś innym, to nie do końca romans mafijny. Jednym będzie się to podobać, innym może czegoś brakować. Niemniej jednak, polecam sprawdzić w której grupie Wy się znajdujecie 😀

Lubicie romanse mafijne? 😀

Historia Gemmy i Elliota jest 3 tomem serii Rodzina Santo, jednak w porównaniu z poprzednimi, tutaj mafii jest niewiele, ponieważ duża część wydarzeń odbywa się na uczelni.

Gemma, księżniczka kansaskiej mafii, ostatni rok studiów postanawia odbyć stacjonarnie. ...

Rozwiń

Zwiń

„Coś na osłodę” - jak możecie się domyślić, jest niesamowicie słodką, uroczą i... smaczną pozycją😀❤️ Sama w sobie jest niesamowicie lekka i przyjemna, ale gdy dodamy do tego te wszystkie desery... Mniami. Ta książka jest dosłownie pyszna😀 Nawet ja potrafiłam narobić sobie nie lada ochoty na słodkości gdy czytałam co tam Lucian serwował naszej Emmie, a musicie wiedzieć, że ja jestem „team słone”😀

Ale może od początku.

Emma jest aktorką, która z dnia na dzień dowiaduje się, że grana przez nią postać ma zostać uśmiercona w serialu – co równoznaczne jest z utratą pracy. Na domiar złego, gdy wraca do domu, jej chłopak jest... hm... dość ZAJĘTY. Dlatego Emma postanawia wyjechać i lizać rany w odosobnieniu. Z pomocą przychodzi jej przyjaciółka babci, która zaprasza ją do siebie.

Lucian jest byłym hokeistą, w zasadzie jednym z najlepszych środkowych napastników, jacy kiedykolwiek sunęli po lodzie. Niestety przez liczne urazy głowy, których doznał w trakcie gry, musi zrezygnować i nie znosi tego zbyt dobrze. Hokej był dla niego całym światem, więc utracił wszystko co się dla niego liczyło, narzeczona go zostawiła, jego życie stało się puste.

Lucian na prośbę swojej babci jedzie na lotnisko po nowego gościa i wtedy... Widzi JĄ.

Ta książka opowiada o dwójce ludzi, którzy coś utracili. Którzy muszą zmierzyć się z nową rzeczywistością. Którzy czują się niepewni, zranieni i niesamowicie samotni. To historia jakich wiele, to prawda, ale uwierzcie mi, że jest to wciąż bardzo przyjemna i urocza historia. Lucian jest typowym „grumpy”, Emma zaś „sunshine”. Uwielbiałam czytać jak sobie dogryzali, jak się o siebie troszczyli, jak zauważali każdą zmianę w zachowaniu drugiej osoby. To była naprawdę miła książka, ale pikantne sceny też się pojawiały😈 Myślę, że się wam spodoba😀

„Coś na osłodę” - jak możecie się domyślić, jest niesamowicie słodką, uroczą i... smaczną pozycją😀❤️ Sama w sobie jest niesamowicie lekka i przyjemna, ale gdy dodamy do tego te wszystkie desery... Mniami. Ta książka jest dosłownie pyszna😀 Nawet ja potrafiłam narobić sobie nie lada ochoty n...

Rozwiń

Zwiń

O rajuśku, jaka to była słodka książka! ❤️

Lubicie książki New Adult, których akcja rozgrywa się w szkole? 😀

Do tej historii podchodziłam z dystansem, który wziął się nawet nie wiem skąd. Nie czytałam o niej złych opinii, nie wywnioskowałam z opisu, żeby był tu jakiś motyw którego nie lubię. Nie wiem, może to kwestia tego, że już kilka razy nacięłam się widząc HIT instagrama, który w mojej ocenie był dość kiepski? Nie wiem, tak czy siak, zaczynając czytać historię Aymee i Shane'a nie miałam żadnych oczekiwań. I... o jejku. Shane okazał się takim słodziakiem, że ta książka nie mogłaby nie być dobra! 😀 ❤️

Było lekko, było słodko, było przyjemnie. To jest pierwsza książka EVER przy której żałowałam, że nie jestem typem książkary, która zaznacza fragmenty w książkach papierowych, bo tu było zatrzęsienie super dialogów i przemyśleń. No i oczywiście tekstów roztapiających serce 😀

Aymee jest zwykłą dziewczyną, niczym niewyróżniającą się z tłumu. Shane natomiast, to jej przeciwieństwo – kapitan drużyny futbolowej, znany i lubiany, należący do jednej z najbogatszych rodzin w mieście, a może i kraju. Spotykają się przypadkiem i od tego dnia, życie Aymee zmienia się nieodwracalnie.

Nie będę pisać Wam nic więcej, bo chcę, żebyście sami poznali bohaterów i ich losy. Ja powiem jedynie, że jeśli lubicie czasami przeczytać coś lekkiego i przyjemnego, coś co nie będzie miało na celu przeciągnąć Was przez emocjonalny rollercoaster, gdzie nie będzie wielu zwrotów akcji tylko słodycz równa chupa chups'om i żółtym skittlesom, to jest to książka dla Was 😀

No dalej, nie dajcie się prosić i sięgnijcie po tę pozycję! 😀

P.S. Uważam, że to najlepsza samodzielna książka Autorki 😀 W duecie napisała już wiele świetnych pozycji, ale ta jest najlepsza z tych, których p. Biel jest jedyną Autorką 😀

O rajuśku, jaka to była słodka książka! ❤️

Lubicie książki New Adult, których akcja rozgrywa się w szkole? 😀

Do tej historii podchodziłam z dystansem, który wziął się nawet nie wiem skąd. Nie czytałam o niej złych opinii, nie wywnioskowałam z opisu, żeby był tu jakiś motyw którego nie lu...

Rozwiń

Zwiń

„Sidecar Crush” to drugi tom cyklu o miasteczku Bootleg Springs. Tym razem poznajemy historię Jameson'a (brata Scarlett) i jego przyjaciółki z dawnych lat – Leah Mae.

Czy wy też macie taką słabość do małomiasteczkowych facetów? 😀

Jameson jest cichym i skrytym, ale bardzo utalentowanym artystą. Introwertyk jak się patrzy 😀 Od dziecka miał jedną przyjaciółkę, która spędzała z nim każdą wolną chwilę, a po przeprowadzce, całe wakacje. Sytuacja zmieniła się, po zaginięciu Callie Kendall. To zagadka kryminalna, z którą zetknęliśmy się już w pierwszej części cyklu. Swoją drogą muszę przyznać, że rozczarowało mnie, że w tej części było tak mało tego wątku.

Leah Mae jest modelką i aktorką reality show, wraca do miasteczka aby opiekować się ojcem. Po pewnym czasie wybucha skandal związany z programem, a Leah Mae zrywa zaręczyny ze swoim agentem i postanawia na moment porzucić karierę. Wtedy zaczyna odżywać uczucie łączące dziewczynę i jej starego przyjaciela Jameson'a. Krok po kroku zbliżają się do siebie.

Przyjemnie czytało się o przyjaźni, która momentalnie do nich powróciła, stopniowo przeradzającej się w miłość. Zabawne sceny z resztą Bodine'ów i mieszkańcami miasteczka tylko dodawały wszystkiemu uroku. Mogliśmy naprawdę zakochać się w Bootleg Springs. Kto nie chciałby tam zamieszkać? ❤️
Muszę jednak być obiektywna i stwierdzić, że czegoś mi tu brakowało. Mam mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony miła i przyjemna, z drugiej... sama nie wiem. Czegoś było za mało. Może właśnie tego wątku kryminalnego? Może irytowało mnie zachowanie Leah gdy chodziło o jej karierę? Może wątek z narzeczonym trwał zbyt długo? Nie potrafię wskazać Wam jednoznacznej odpowiedzi. Po prostu w moim odczuciu pierwsza część była lepsza, lepsze są też inne książki Lucy Score. Czy warto przeczytać? Można. Jednak uważam, że jest sporo zdecydowanie lepszych książek z motywem małego miasteczka.

„Sidecar Crush” to drugi tom cyklu o miasteczku Bootleg Springs. Tym razem poznajemy historię Jameson'a (brata Scarlett) i jego przyjaciółki z dawnych lat – Leah Mae.

Czy wy też macie taką słabość do małomiasteczkowych facetów? 😀

Jameson jest cichym i skrytym, ale bardzo utalentowanym a...

Rozwiń

Zwiń

Czy też macie tak, że widząc pojawiającą się nową cześć serii którą znacie, bierzecie ją bez zastanowienia? Ja często tak mam i widząc, że pojawiła się historia ostatniego z Boston Belles, od razu dodałam ją na półkę. Z opisu wynikało, że dwójka zagorzałych singli postanawia zawrzeć układ, którym efektem będzie dziecko (Belle dowiedziała się, że albo zajdzie w ciążę teraz albo już nigdy, natomiast Devon chciał mieć dziedzica). Jak dla mnie brzmiało ciekawie. Przewidywalnie (w końcu domyślamy się, że się w sobie zakochają), jednak wciąż może być ciekawie, jeśli Autorka dobrze to poprowadzi.

I... cóż. Nie wyszło.

Nie wiem czy już to o mnie wiecie, ale jest kilka motywów literackich, których naprawdę nie lubię. Motyw trójkąta miłosnego i nakłaniania bohatera do zawarcia małżeństwa aranżowanego jest czymś, czego szczerze nienawidzę. A tutaj niestety ten motyw odgrywa dosyć sporą rolę, mimo że wydawałoby nam się, że będzie bardziej chodziło o relację dwóch singli starających się o dziecko. Devon jest markizem i od urodzenia ustalone było, że poślubi Louisę, czemu on się sprzeciwiał. Temat jednak powraca.

Kolejną kwestią, która sprawiała, że nie byłam zachwycona czytaną historią było zachowanie Belle. Była przeciwniczką związków i małżeństwa, momentami odnosiło się wrażenie, że nienawidzi mężczyzn. Było widać, że coś jej się przydarzyło, ale Autorka bardzo zdawkowo pokazywała nam fragmenty jej przeszłości. To sprawiło, że nie rozumieliśmy jej zachowania, które było naprawdę wstrętne. Odpychała Devona, nawet gdy był dla niej kochany. Nieustannie była dla niego podła i wręcz wpychała go w ramiona Lou. Jednym słowem, nie polubiłam się z główną bohaterką i rozumiałam, czemu Devon traci cierpliwość. W końcu ile razy można słuchać "Nie czekaj na mnie, nigdy nie będziemy razem"?

Do tego wszystkiego dochodzi jeszcze fakt, że Belle dostaje pogróżki i ktoś ją śledzi, a dziewczyna w większości sytuacji twierdzi, że poradzi sobie sama.

Czy to nie brzmi jak brazylijska telenowela? Jak dla mnie, ta historia jest bardzo przekombinowana, a gdy dodamy do tego trójkąt miłosny i zachowanie bohaterów? Jak dla mnie słabo. Końcówka jest fajna, nawet słodka, ale to nie zatarło złego wrażenia i emocji jakie towarzyszyły mi przez większość czasu.

Czy też macie tak, że widząc pojawiającą się nową cześć serii którą znacie, bierzecie ją bez zastanowienia? Ja często tak mam i widząc, że pojawiła się historia ostatniego z Boston Belles, od razu dodałam ją na półkę. Z opisu wynikało, że dwójka zagorzałych singli postanawia zawrzeć układ,...

Rozwiń

Zwiń

Kulti jest ostatnią książką Pani Zapaty, której jeszcze nie czytałam, a w zasadzie była pierwszą, która została wydana na naszym polskim rynku wydawniczym. Także musiałam ją w końcu nadrobić :D

Do tej pory gdy o niej myślałam obawiałam się, że ich historia będzie oparta na zakazanej relacji oraz wiecie, przystojny trener żeńskiej drużyny sportowej.. Brzmiało jakby wszystkie miały się za nim uganiać. Nie lubię takich książek. Jednak gdy niedawno przeczytałam „Zaczekaj na to” zdałam sobie sprawę z tego, że przecież Zapata nie pisze takich książek. Jej książki to totalne obszerne slow burn'y ale bohaterowie skupiają się jednak na swojej relacji, nie ma tam innych osób ani trójkątów miłosnych. Chyba za to właśnie uwielbiam pióro autorki. Pokazuje nam historie w których relacja pomiędzy bohaterami rozwija się bardzo powoli, zazwyczaj z nieznajomych zamieniają się w przyjaciół, a dopiero gdzieś tam pod koniec zakochują się w sobie. To tak niesamowicie naturalne i dodatkowo, taka relacja wydaje się piękniejsza, skoro jej podstawą jest silna przyjaźń.

Bardzo podobało mi się to, jak Sal przedzierała się stopniowo przez mur chłodnego Kultiego. Jak on ją wspierał i troszczył się na swój własny sposób. Naprawdę można było poczuć ich przyjaźń, a później coś więcej.

Ta książka utwierdziła mnie tylko w tym, że uwielbiam styl pisania Pani Zapaty i z niecierpliwością czekam na kolejne książki, które zostaną przetłumaczone i wydane w naszym kraju.

Kulti jest ostatnią książką Pani Zapaty, której jeszcze nie czytałam, a w zasadzie była pierwszą, która została wydana na naszym polskim rynku wydawniczym. Także musiałam ją w końcu nadrobić :D

Do tej pory gdy o niej myślałam obawiałam się, że ich historia będzie oparta na zakazanej rela...

Rozwiń

Zwiń

„Love on the brain” to komedia romantyczna autorstwa @alihazelwood i jednocześnie książka, na którą czekałam naprawdę długo. Na Legimi wciąż jest poza abonamentem, więc pozostawała mi do wyboru tylko wersja papierowa :D

Bee jest neurobiolożką, która dostaje propozycję pracy nad projektem w NASA, co stanowi spełnienie jej marzeń. Jedynym minusem jest to, że współprowadzącym program ma być Levi Ward, którego poznała podczas doktoratu i który od samego początku pałał do niej niechęcią. Jak więc się domyślacie, motywem przewodnim tej książki jest „hate to love”, a dzięki temu, że Autorka ma niezwykle lekkie pióro, ciągle przeplata zabawne przemyślenia i dialogi, książka jest naprawdę dobrą komedią romantyczną.

Oczywiście moglibyśmy się przyczepić, że głównym problemem (tak jak w The Love Hypothesis) są niedomówienia, jednak to miała być komedia. Nie oczekujmy więc dużej traumy i ciężkich przeżyć. Przy tej historii mamy po prostu miło spędzić czas i dobrze się bawić, a trzeba przyznać, że uśmiech nie schodził mi z twarzy podczas czytania :D Zadanie wykonane! :D

„Love on the brain” to komedia romantyczna autorstwa @alihazelwood i jednocześnie książka, na którą czekałam naprawdę długo. Na Legimi wciąż jest poza abonamentem, więc pozostawała mi do wyboru tylko wersja papierowa :D

Bee jest neurobiolożką, która dostaje propozycję pracy nad projektem ...

Rozwiń

Zwiń