Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Prawo pięści" to książka nietypowa. Została przygotowana (tłumaczenie) i opracowana (redakcja, korekta, projekt okładki) rzec można "pro bono publico" przez grono kilku przyjaciół (germanistę, polonistów, grafika) w ramach doskonalenia własnego warsztatu oraz próby otwartego zmierzenia się z opinią czytelników. Krok odważny i niezwykle rzadki w dzisiejszych czasach. Sam autor - Hugo Bettauer - to postać ciesząca się przed wojną dużym uznaniem, obecnie zupełnie w Polsce zapomniana. To już druga powieść tego austriackiego pisarza przetłumaczona w ostatnim czasie na język polski. Pierwsza - "Morderca kobiet" - wydana została w 2017 roku.

"Prawo pięści" to zagadka kryminalna w starym dobrym stylu angielskich powieści z początku ubiegłego wieku. Od klasyków odróżniają ją jednak realia społeczno-geograficzne. Akcja książki rozgrywa się w Wiedniu i Stanach Zjednoczonych tuż po zakończeniu I wojny światowej. Autor przeciwstawia sobie tragiczny obraz wyniszczonej wojną Europy z bogactwem i ziemią obiecaną Ameryki. Książka składa się z trzech części, które pozornie nie łączą się ze sobą. Tylko pozornie, ponieważ na koniec wszystko układa się w jedną doskonałą całość. Oprócz wątku kryminalnego mamy tu wielką miłość dwojga młodych ludzi, zmagających się z jakże różnymi problemami dnia codziennego. W powieści Bettauera nie znajdziemy powszechnych w dzisiejszej literaturze wulgaryzmów, scen brutalnych czy seksu. Autor proponuje nam za to inteligentną zagadkę kryminalną, do rozwiązania której zaprasza czytelników. Naprawdę warto!

"Prawo pięści" to książka nietypowa. Została przygotowana (tłumaczenie) i opracowana (redakcja, korekta, projekt okładki) rzec można "pro bono publico" przez grono kilku przyjaciół (germanistę, polonistów, grafika) w ramach doskonalenia własnego warsztatu oraz próby otwartego zmierzenia się z opinią czytelników. Krok odważny i niezwykle rzadki w dzisiejszych czasach. Sam...

Niestety nie przebrnąłem do końca. Przykre. Tak reklamowana i zachwalana książka a tu zonk! Liczyłem na jakość w stylu "Kamiennych tablic" a tu wielkie rozczarowanie. Przykład, jak marketingowcy mogą sprzedać każdy, nawet najsłabszy produkt. Moim zdaniem szkoda czasu.

Niestety nie przebrnąłem do końca. Przykre. Tak reklamowana i zachwalana książka a tu zonk! Liczyłem na jakość w stylu "Kamiennych tablic" a tu wielkie rozczarowanie. Przykład, jak marketingowcy mogą sprzedać każdy, nawet najsłabszy produkt. Moim zdaniem szkoda czasu.

Andrzej Wydrzyński to jeden z moich ulubionych polskich pisarzy. Autor powieści sensacyjnych i kryminalnych. "Urok gry" to w moim osobistym rankingu nr 2 po książce "Ciudad Trujillo". Dla wielbicieli powieści sensacyjnych to lektura obowiązkowa. Wydrzyński powieścią tą wyprzedził wielu znanych obecnie, zagranicznych autorów współczesnych bestsellerów. Polecam - ciekawa intryga, trzymająca w napięciu do samego końca. Naprawdę warto!

Andrzej Wydrzyński to jeden z moich ulubionych polskich pisarzy. Autor powieści sensacyjnych i kryminalnych. "Urok gry" to w moim osobistym rankingu nr 2 po książce "Ciudad Trujillo". Dla wielbicieli powieści sensacyjnych to lektura obowiązkowa. Wydrzyński powieścią tą wyprzedził wielu znanych obecnie, zagranicznych autorów współczesnych bestsellerów. Polecam - ciekawa...

Przeczytałem tę książkę wiele lat temu. Ot tak, znalazłem na półce ojca. Pamiętam, że byłem wręcz przerażony treścią opisywanych wydarzeń. Miałem wrażenie, że jestem świadkiem tych tragicznych wydarzeń. Powieść sensacyjna, demaskująca oblicza władzy. Od tamtej pory przeczytałem chyba wszystkie książki Andrzeja Wydrzyńskiego. Lecz książka ta a może raczej jej autor wybił się na wyżyny, nieosiągalne dla dzisiejszych pisarzy. Powieść ta to lektura obowiązkowa.

Przeczytałem tę książkę wiele lat temu. Ot tak, znalazłem na półce ojca. Pamiętam, że byłem wręcz przerażony treścią opisywanych wydarzeń. Miałem wrażenie, że jestem świadkiem tych tragicznych wydarzeń. Powieść sensacyjna, demaskująca oblicza władzy. Od tamtej pory przeczytałem chyba wszystkie książki Andrzeja Wydrzyńskiego. Lecz książka ta a może raczej jej autor wybił...

Kanon literatury. Kilka opowiadań, wszystkie o miłości. Jednak każde z nich jest inne. Rzec można zupełnie inne. Różne oblicza miłości, tak odmienne, czasami niesamowite. Autor sięga do najbardziej odległych zakątków duszy ludzkiej. To wręcz wariacje na temat miłości. Zweig był mistrzem w tym gatunku. Wiedzę psychologiczną doskonale wykorzystał w swoich mini dziełach. Tak, bo to są krótkie, ale wielkie dzieła. Dlaczego nikt nie wydaje jego książek obecnie?

Kanon literatury. Kilka opowiadań, wszystkie o miłości. Jednak każde z nich jest inne. Rzec można zupełnie inne. Różne oblicza miłości, tak odmienne, czasami niesamowite. Autor sięga do najbardziej odległych zakątków duszy ludzkiej. To wręcz wariacje na temat miłości. Zweig był mistrzem w tym gatunku. Wiedzę psychologiczną doskonale wykorzystał w swoich mini dziełach. Tak,...

Stefan Zweig w najlepszej odsłonie. Psychologiczna opowieść o miłości, tęsknocie i walce z nierównościami społecznymi. Książka opowiada o trudnej miłości dwojga ludzi, o cierpieniu i walce z przeciwnościami losu. Początek tej historii jest jak z bajki. Później już wszystko się tylko komplikuje. Czy miłość zwycięży?
Aby poznać odpowiedź, trzeba sięgnąć po książkę. Moim zdaniem, warto przeczytać.

Stefan Zweig w najlepszej odsłonie. Psychologiczna opowieść o miłości, tęsknocie i walce z nierównościami społecznymi. Książka opowiada o trudnej miłości dwojga ludzi, o cierpieniu i walce z przeciwnościami losu. Początek tej historii jest jak z bajki. Później już wszystko się tylko komplikuje. Czy miłość zwycięży?
Aby poznać odpowiedź, trzeba sięgnąć po książkę. Moim...

To jedno z pierwszych opowiadań, przeczytanych przeze mnie w oryginale i pierwsze Stefana Zweiga. Zachwyciło mnie z 2 powodów: radość czytania w języku obcym oraz przepiękna, choć tragiczna historia miłości młodej, skromnej i biednej dziewczynki a później i kobiety do dojrzałego mężczyzny o ugruntowanej pozycji materialnej. Ona to tytułowa nieznajoma. On początkujący ale i uznany już pisarz. On ma wszystko, czego oczekuje mężczyzna od życia i czerpie z niego garściami. Ona nie ma nic poza niespełnioną miłością do niego a mimo to, dostaje od życia więcej, dostaje to, o czym marzy. Krótkie opowiadanie ale opisujące wiele lat życia głównych bohaterów. Czy jest to powiadanie tylko dla kobiet? Z pewnością nie. Krótka chwila refleksji nad życiem przyda się każdemu, nawet współczesnemu, młodemu macho.

To jedno z pierwszych opowiadań, przeczytanych przeze mnie w oryginale i pierwsze Stefana Zweiga. Zachwyciło mnie z 2 powodów: radość czytania w języku obcym oraz przepiękna, choć tragiczna historia miłości młodej, skromnej i biednej dziewczynki a później i kobiety do dojrzałego mężczyzny o ugruntowanej pozycji materialnej. Ona to tytułowa nieznajoma. On początkujący ale i...

Kolejne doskonałe opowiadanie Stefana Zweiga ze zbioru "Dwadzieścia cztery godziny z życia kobiety", i podobnie jak pozostałe, do końca trzyma wysoki poziom. Kto lubi Zweiga (a może i uwielbia) na pewno zna to jedno z najsłynniejszych opowiadań. Kto nie zna, powinien przeczytać. Gra w szachy jest tu tylko pretekstem do ukazania, jak skomplikowane i równocześnie tragiczne może być życie ludzkie. I jak można się przeciwstawić okrutnemu losowi, nawet w zdawałoby się, sytuacji bez wyjścia. Hołd złożony przez autora ludzkiej naturze. Równocześnie opowiadanie napisane jest przyjaznym językiem, także współczesnemu czytelnikowi. Styl pisania Zweiga przypomina mi doskonale napisane, współczesne thrillery. Każde zdanie, akapit przynosi coś nowego ale wcale nie zbliża nas do poznania zakończenia.

Kolejne doskonałe opowiadanie Stefana Zweiga ze zbioru "Dwadzieścia cztery godziny z życia kobiety", i podobnie jak pozostałe, do końca trzyma wysoki poziom. Kto lubi Zweiga (a może i uwielbia) na pewno zna to jedno z najsłynniejszych opowiadań. Kto nie zna, powinien przeczytać. Gra w szachy jest tu tylko pretekstem do ukazania, jak skomplikowane i równocześnie tragiczne...

Książka dla tych, którzy uwielbiają zagadki w stylu „Kto zabił?” Tajemnicze zniknięcie niewinnych kobiet, niespełniona miłość, skrupulatny detektyw i brak jakichkolwiek śladów. Wszystkie tropy prowadzą na manowce. A w tle obraz tragicznej sytuacji Niemiec po pierwszej wojnie światowej. Autor z ogromną fantazją zwodzi czytelnika aż do ostatnich stron powieści. Czy doczekamy się rozwiązania tej łamigłówki? Klimaty z powieści kryminalnych Agaty Christie i Artura Conana Doyla w jednym. Czy są lepsze od nieśmiertelnej klasyki? Na to pytanie każdy odpowie sobie sam po przeczytaniu tej powieści. Książkę docenią również wielbiciele amerykańskich kryminałów, których akcja rozgrywa się na sali sądowej. Intelektualna rozgrywka między dobrem a złem. Kto zwycięży? Czy jest coś pomiędzy czarnym a białym? Niedostrzegalne szczegóły, wytrwałość w dążeniu do celu i intuicja odgrywają tu zasadniczą rolę. Czyta się szybko, książka wciąga z każdą kolejną stroną. Nieprzespana noc gwarantowana!
Twórczość tego austriackiego pisarza nie jest w Polsce obecnie znana. Szkoda, bo przed wojną cieszył się on ogromnym uznaniem. Kilka jego książek przetłumaczono na język polski w okresie międzywojennym. Obecnie to jedyna książka Bettauera dostępna po polsku. Hugo Bettauer żył i tworzył w tym samym okresie, co Stefan Zweig. Jednak nie zdobył w Polsce takiej sławy. Może dlatego, że pisał zupełnie inne utwory - głownie powieści kryminalne, w których szeroko przedstawiał trudną rzeczywistość tamtych czasów. W pewnym sensie przewidział rozwój faszyzmu w Europie. Miał bardzo bogaty życiorys. Przez całe życie tułał między Ameryką a Europą. Zginął śmiercią tragiczną zamordowany przez wyznawcą faszyzmu.

Książka dla tych, którzy uwielbiają zagadki w stylu „Kto zabił?” Tajemnicze zniknięcie niewinnych kobiet, niespełniona miłość, skrupulatny detektyw i brak jakichkolwiek śladów. Wszystkie tropy prowadzą na manowce. A w tle obraz tragicznej sytuacji Niemiec po pierwszej wojnie światowej. Autor z ogromną fantazją zwodzi czytelnika aż do ostatnich stron powieści. Czy doczekamy...

Daję ponownie "10". Takich książek już nie ma i stąd taka ocena. Na zachętę tym, którzy przechodzą obok twórczości Zweiga i w ogóle literatury austriackiej. Można by rzec, że to opowiadanie tylko dla kobiet. A to nieprawda. Czytałem z ogromnym zaciekawieniem, co przyniosą kolejne akapity, strony. Fabuła noweli niby zmyślona, mało realna, ale czy aby na pewno? Czy nie spotkaliście się w życiu albo przynajmniej nie słyszeliście o podobnym zdarzeniu? Coś w tym jest, że człowiek traci czasami poczucie rzeczywistości i rzucając wszystko, udaje się w podróż w nieznane. I o tym jest ta książka. Fabułę książki streścili inni. Jeśli znajdujesz czas na chwilę refleksji nad życiem, to jest to książka dla ciebie. Ja polecam, naprawdę warto.

Daję ponownie "10". Takich książek już nie ma i stąd taka ocena. Na zachętę tym, którzy przechodzą obok twórczości Zweiga i w ogóle literatury austriackiej. Można by rzec, że to opowiadanie tylko dla kobiet. A to nieprawda. Czytałem z ogromnym zaciekawieniem, co przyniosą kolejne akapity, strony. Fabuła noweli niby zmyślona, mało realna, ale czy aby na pewno? Czy nie...

Rewelacja. Rzadko można obecnie trafić na krótkie ale tak doskonałe opowiadanie. Autor nieco zapomniany ale jego "Amok" czyta się jak wspaniałą powieść, rzec można jak klasyczny, w najlepszym tego słowa znaczeniu, kryminał. Napięcie rośnie z każdą przeczytaną stroną aż do finałowego rozwiązania. Studium ludzkiej natury napisane prawie sto lat temu a mimo to, nic nie straciło na swej aktualności. Ukazuje nam, jak skomplikowany jest człowiek, jego uczucia - od zauroczenia, poprzez chwilowe pożądanie i miłość aż do tytułowego amoku. Po "Liście od nieznajomej" kolejna wspaniała lektura. Może moje "dziesięć gwiazdek" będzie zachętą dla innych do zmierzenia się z tym opowiadaniem. Naprawdę warto.

Rewelacja. Rzadko można obecnie trafić na krótkie ale tak doskonałe opowiadanie. Autor nieco zapomniany ale jego "Amok" czyta się jak wspaniałą powieść, rzec można jak klasyczny, w najlepszym tego słowa znaczeniu, kryminał. Napięcie rośnie z każdą przeczytaną stroną aż do finałowego rozwiązania. Studium ludzkiej natury napisane prawie sto lat temu a mimo to, nic nie...