Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przedświąteczny magiczny czas, w którym cuda się zdarzają a miłość pokonuje smutek, tęsknotę i żal. To czas oczekiwania na zmiany, a nadzieja puka do drzwi.
Małe mazurskie miasteczko, gdzie każdy się zna i szanuje. Właśnie na rynku zrobiono lodowisko dla wszystkich mieszkańców ale najbardziej z atrakcji cieszą się oczywiście dzieci. Obok lodowiska swoje stragany ma para staruszków Rozalia i Vincent. Ona sprzedaje pyszne maślane ciasteczka, kakao, rękawiczki, które sama robi. On handluje kozimi serami. Niby się nie lubią, pouczają się wzajemnie, przekomarzają ale to tylko pozory.
Ania i Paweł Nowiccy oprócz swoich dwóch dorastających córek, mają jeszcze Jessicę, Kubę i Julka. Stworzyli dla nich rodzinę zastępczą. Jessica cały czas czeka na telefon od swojej biologicznej matki. Tęskni za nią, za jej dotykiem, uśmiechem, głosem. I w końcu się pojawia w dniu urodzin dziewczynki. Zabiera ją spod szkoły nikomu nic nie mówiąc nie licząc się z konsekwencjami. Bez Kuby i Julka tych sprytnych dziesięciolatków smutno by było w tym miasteczku. Zanim pomyślą to już zrobią, a pomysłów mają co niemiara.
Magdalena i Marcin Markowscy prowadzą biuro nieruchomości. Niczego im nie brakuje oprócz dziecka.
Losy tych sześciu osób połączy pewien srebrny węzełek, który znalazła Rozalia pewnego wieczoru na klatce schodowej bloku, w którym mieszka. W nim był noworodek – dziewczynka. Od tego momentu ich życie zmienia się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki.
W tej powieści mamy wszystko: miłość, opiekę, zrozumienie, bycie ze sobą a nie obok siebie, wzajemną pomoc w trudnych chwilach. Te rodziny nie tylko połączył magiczny czas świąt ale również dzieci. Spełniły się marzenia. Kiedy Magda i Marcin zobaczyli piękną, małą Helenkę już wiedzieli, że chcą zostać jej rodzicami. Zdali sobie sprawę jakie szczęście dają dzieci bez względu na to czy są biologiczne czy nie. Podjęli decyzję, że tak jak Ania i Paweł również stworzą dla nich dom. Przykro i żal serce ściska jak w pył obróciły się marzenia Jessici. Chciała spotkać mamę, porozmawiać z nią, przytulić się do niej. Niestety wyszło jak wyszło. Była z nią przez chwilę i na własne oczy musiała się przekonać dlaczego została odebrana swojej matce. Na szczęście zawsze są blisko jej opiekunowie, na których może liczyć.
A nasza para staruszków, no powiem szczerze Ci to dopiero w swoich pomysłach prześcignęli Kubę i Julka. Ale to wszystko w słusznej sprawie. Mogę tylko napisać, że stara miłość nie rdzewieje.
Piękna, magiczna historia. POLECAM!!!
Czytam dla przyjemności dziękuje za kolejny Book Tour.

Przedświąteczny magiczny czas, w którym cuda się zdarzają a miłość pokonuje smutek, tęsknotę i żal. To czas oczekiwania na zmiany, a nadzieja puka do drzwi.
Małe mazurskie miasteczko, gdzie każdy się zna i szanuje. Właśnie na rynku zrobiono lodowisko dla wszystkich mieszkańców ale najbard...

Rozwiń Zwiń

To, że przeciwności się przyciągają to każdy wie, ale żeby z tą przeciwnością wytrzymać pod jednym dachem trzeba mieć dużo cierpliwości i poczucia humory. Tak właśnie poczucia humory aby rozładować sytuację, która grozi wybuchem niekontrolowanych emocji.
Evan de Clare nazywany również zabójczym księciem i to nie tylko z powodu jego wyglądu ale również tajemnicy jaka wokół niego krąży w związku ze śmiercią jego żony Brianne. Samotnie wychowuje córkę Madison pomaga mu jego matka Lady Jasmine.
Zatrudnia guwernantkę Roselyn Foster, wychowankę Państwa Hamilton, którzy prowadzą sierociniec. Wynajmuje pokój u Pani Wilson znajomej jej opiekunów.
Tak ta znajomość to mieszanka wybuchowa. Rosalyn ma niewyparzony język. Jest szczera do bólu. To wulkan energii, którą zarażą wszystkich wokoło. Zmienia nastawienie ojca do córki, zmienia ich dotychczasowe domowe zasady. Wiernie ją w tym wspiera Lady Jasmine. Z początku konsekwentna w swoim postanowieniu, że nie wyjdzie nigdy za mąż. Ale jak to często bywa, zdanie można zmienić. Książę odporny jest na jej humorki, z anielską wręcz cierpliwością wpływa na decyzję dziewczyny.
Fantastyczna powieść z dużą dawką poczucia humoru, niesamowitych zdarzeń i zbiegów okoliczności. Dwie Damy również nieźle namieszały między księciem a Rosalyn. Za nic miały konwenanse skoro na horyzoncie pojawiła się miłość, a one jej od samego początku mocno kibicowały. Jeszcze sami zainteresowani nie wiedzieli co im w sercu gra a już Pani Wilson i Lady Jasmie wiedziały. Na poprawę humor i nie tylko POLECAM przeczytać tą powieść. Czytam dla przyjemności dziękuje za udział w Book Tourze.

To, że przeciwności się przyciągają to każdy wie, ale żeby z tą przeciwnością wytrzymać pod jednym dachem trzeba mieć dużo cierpliwości i poczucia humory. Tak właśnie poczucia humory aby rozładować sytuację, która grozi wybuchem niekontrolowanych emocji.
Evan de Clare nazywany również zabó...

Rozwiń Zwiń

„Płynie Wisła, płynie...” a po drodze Żuławy odwiedza, tam Miriam spotyka i jej swoje serce oddaje. Co dla niej szykuje?
Miriam została oszukana przez mężczyznę, którego pokochała. Skradł jej nie tylko serce ale również projekt nad którym ciężko pracowała. I zniknął bez słowa. Zamyka się w czterech ścianach swojego mieszkania aby przeżyć po swojemu porażkę i rozczarowanie. Nie odbiera telefonów od przyjaciółki Dobrusi. Pije żeby nie myśleć, nie czuć. Ale Dobrysia nie poddaje się tak łatwo, przyjeżdża do Miriam i zabiera ją na Żuławy. Pewnego dnia w szopie znajdują listy pisane po niemiecku. Młoda dziewczyna Ingeborg pisze do ukochanego Heinza. Miriam postanawia poznać dalsze losy tej pary. W międzyczasie Dobrusia szykuje się do ślubu z Tyberiuszem. A nasza Miram całkiem zapomniała, że jest starszą druhną na jej ślubie.
Piękna wzruszająca historia z Wisłą w tle. Po raz trzeci zagościłam na Żuławach, tym razem za sprawą Miriam. Dla Miriam to miejsce nie jest jej miejscem na ziemi. Ona kocha miasto, zgiełk, szum oraz życie w biegu. Kocha swoją pracę, wyzwania. Nie lubi monotonii. I chociaż Wisła dwoi się i troi aby jej pomóc, ona zawsze musi zrobić po swojemu niekoniecznie z korzyścią dla siebie. Trudno jej się pozbierać po tym co ją spotkało. Igor ją oszukał, zawiódł a na koniec okradł. Poznaje Aleksandra. Powoli na jaw wychodzą nowe fakty dotyczące Igora. Ale komu zaufać Igorowi czy Aleksandrowi?
Akcja powieści rozgrywa się współcześnie oraz w czasie wojny a dokładnie w roku 1941. Dzięki znalezionym listom a dodajmy, że są to oryginalne listy, które autorka wykorzystała w swojej powieści poznajmy Ingebor i Heinza. Ich miłość, plany, marzenia, które muszą odłożyć na później ze względu na toczącą się wojnę.
Trzy przyjaciółki, trzy żywioły, trzy historie jedno miejsce Żuławy. Tak można podsumować cykl Żuławskie żywioły. Ostatnia z nich niepokorna Miriam i jej opiekunka Wisła. Rzeka Miriam wybrała bo jest taka sama jak ona. Czasem płynie wolno, leniwie a czasami nurt ma rwący niczym nieokiełzany. Podoba jej siła, charakter tej dziewczyny i upór z jakim zmierza do raz obranego celu.
Polecam Żuławską tajemnicę i cały cykl: Żuławskie żywioły, który opowiada o sile kobiet i ich przyjaźni.
Książkę przeczytałam dzięki Book Tourowi zorganizowanemu przez Czytam dla przyjemności.

„Płynie Wisła, płynie...” a po drodze Żuławy odwiedza, tam Miriam spotyka i jej swoje serce oddaje. Co dla niej szykuje?
Miriam została oszukana przez mężczyznę, którego pokochała. Skradł jej nie tylko serce ale również projekt nad którym ciężko pracowała. I zniknął bez słowa. Zamyka się ...

Rozwiń Zwiń

Okazywanie miłości drugiej osobie to trudna sztuka. Czasami nie potrafimy, nie umiemy tego robić, bo w rodzinnym domu nas tego nie nauczono, nie pokazano nam w jaki sposób to robić, aby wywołać na ustach uśmiech. I to w nas zostaje, tak później przekazujemy miłości naszym dzieciom. Jest miłość ale tak jakby jej nie było. Jest oschła, zimna.
Zofia dławi się ulubionym cukierkiem. Zapada w śpiączkę i trafia do szpitala. Śni swój sen o przeszłości, o latach młodości, wojny i czasach powojennych. Miała ciężkie życie. Najpierw w dużym gospodarstwie pracowała przy kurach. Po prostu zajmowała się kurnikiem. Później zdobyła fach krawiecki. Ojciec nie chciał się zgodzić aby wyszła za mąż za ukochanego Stefana. Odrzucił jego oświadczyny. Wybrał dla niej Bronka. On pracowity był, dużo fachów w ręku miał, tylko wypić lubił. Śni również o tym jak z Bronkiem swojego miejsca na ziemi szukali. Wyjechali na Ziemie Odzyskane ale nie zagrzali tu długo miejsca, potem zamieszkali we Wrocławiu ale okazało się, że to również nie jest miejsce dla nich. Zdecydowali o powrocie do Sosnowej Polany.
W koncie sali szpitalnej czuwa Anioł Stróż. A przy łóżku każdego dnia inna córka siedzi i opowiada swoją historię. To Aniela, Bogna i Cecylia – trzy córki, trzy siostry. Każda z nich wspomina minione czasy, odtwarzają historie, które zapamiętały. Historie, które wpłynęły na ich obecne życie.
Ta powieść to opis relacji między matką a córkami. Nie mogą jej wybaczyć tego jak je traktowała, że nie okazywała miłości, uczuć. Zawsze zasadnicza, wręcz obca, tak jakby córki były balastem w jej życiu. Skoro już się pojawiły to trzeba je wychować. Tylko dlaczego po drodze niszczyła ich marzenia? Tego nie umieją zrozumieć, zapomnieć. A może wynikało to z tego, że nie poznały przeszłości Zofii i Bronka. Rodzice nie opowiadali im co się z nimi działo podczas wojny i w latach powojennych. Wszystko zataili, otoczyli tajemnicą. Były wtedy małymi dziewczynkami, a dzieci inaczej pewne fakty widzą i zapamiętują a inaczej dorośli. Z drugiej strony, gdyby poznały przeszłość rodziców może nie byłoby w nich tyle żalu, pretensji oraz ran w sercu. Ale jak można kogoś poznać, jeżeli on wszystko ukrywa, omija niewygodne, trudne tematy. Szkoda, że do końca nie wyjaśniły sobie zaległych spraw.
Książkę przeczytałam dzięki Book Tourowi u Czytam dla przyjemności.

Okazywanie miłości drugiej osobie to trudna sztuka. Czasami nie potrafimy, nie umiemy tego robić, bo w rodzinnym domu nas tego nie nauczono, nie pokazano nam w jaki sposób to robić, aby wywołać na ustach uśmiech. I to w nas zostaje, tak później przekazujemy miłości naszym dzieciom. Jest mi...

Rozwiń Zwiń

Jedna decyzja może zmienić życie. Jednak przyjdzie czas na jej rozliczenie, czas na wybaczenie i zrozumienie.
Daria to adoptowana córka Zoi i Michaela Kreiczelów. Jej biologiczni rodzice zginęli w wypadku autokaru, którym jechali na saksy do Niemiec. Potem zmarli dziadkowie. Mieszkający w Polsce wuj Stefan oddał ją bratu Michałowi. I tak mała dziewczynka z Polski trafiła do Ameryki a konkretnie do Nowego Jorku. W nowym kraju Daria otrzymała nowe imię Dorothy. Poznała i zaprzyjaźniła się z Megan oraz Alexem, który był jej partnerem cyrkowym, z którym trenowała. Był również jej chłopakiem, który ją zdradził i oszukał.
Przybrani rodzice Darii pracowali w cyrku. Dla Zoi cyrk był całym światem. Pracowała w nim, żyła dla cyrku, z cyrku i w cyrku. Był jej pasją i miłością. Kochała występy na arenie cyrkowej, widownię oraz piękne stroje szyte na miarę. Michael Kreiczel był jej mężem, przyjacielem i trenerem. Nie mieli swoich dzieci. Pomagają również Dawidowi, który nie jest ich biologicznym dzieckiem. Miał on trudne dzieciństwo. Ojciec akrobata cyrkowy, trener lwów poznał i pokochał Isabell, ale ona nie należała do ludzi cyrku. Ta miłości nie była akceptowana przez cyrkowy świat, pomimo to pobrali się. Po pewnym czasie ojciec zaczął znikać z domu. Jak wracał kłócił się z matką, że zniszczyła jego karierę. Rodzice go zostawili. Zabrał go Michael. Kupił mieszkanie, łożył na jego utrzymanie i zatrudnił opiekunkę Helen. Dawid zaczął pracować w cyrku. Poznał Darię i pokochał ją chociaż ona nie była tego świadoma.
Jest to powieść o dziewczynie, która szuka siebie, swojej tożsamości. Nowy Jork nie był domem Darii, czuła się w nim obco. Jej przybrana matka traktowała ją jak obcą osobę. Żadnych uczuć, wsparcia, miłości. Przechrzciła Darię na Dorothy. Chciała aby przybrana córka była taka jak ona. Daria posłusznie wykonywała polecenia Zoi. Nigdy jej się nie sprzeciwiała. Krytyka za krytyką, zakazy, nakazy i surowa dyscyplina to było życie Darii, ale nie jej prawdziwe życie. Porzuciła plany studiowania architektury na rzecz akrobatyki. Odnosi sukcesy ale nie jest szczęśliwa. Była wdzięczna Michealowi, że ją przysposobił, dał namiastkę domu, wyszkolił, pomógł w rozwoju kariery. Jednak to nie były marzenia Darii, nie tego chciała dla siebie. Dlatego po ich śmierci, sprzedała dom i wyjechała do Polski. Chciała poznać prawdę o sobie, o swojej przeszłości. Dopiero w Warszawie zaczęła realizować swój plan na życie. Zaczęła studia na wydziale architektury, kupiła dom, poznała Grzesia.
W książce jest kilka wątków, które pozwalają poznać bliżej jej bohaterów. Przeszłość rodziny i rodziców Darii, wspomnienia z II wojny światowej, życie Dawida. To wszystko składa się na jedną historię.
Przeczytałam książkę, chociaż trochę mnie wymęczyła. Nie mogłam do końca zrozumieć dialogów, które były jakby niedokończone, pełne przerwanych myśli. Są też elementy kryminalne. Jednak jak szybko się pojawiły tak szybko się skończyły.
Czytam dla przyjemności dziękuje za udział w Book Tourze.

Jedna decyzja może zmienić życie. Jednak przyjdzie czas na jej rozliczenie, czas na wybaczenie i zrozumienie.
Daria to adoptowana córka Zoi i Michaela Kreiczelów. Jej biologiczni rodzice zginęli w wypadku autokaru, którym jechali na saksy do Niemiec. Potem zmarli dziadkowie. Mieszkający w...

Rozwiń Zwiń

Przyjaźń to tarcza ochronna przed złem tego świata. Jest cierpliwa, zawsze wysłucha, nie oceni, poda pomocną dłoń, podpowie rozwiązanie. Ona jest, trwa niezależnie od pory roku, dnia, od mijających tygodni, miesięcy czy lat.
Do zgranej paczki przyjaciółek na dobre i na złe : Majki, Gosi, Basi i Agi dołącza Inka, sąsiadka Mai. Mama 11-letniej Marysi, żona Adama. To wredny typ, rządziciel, pan i władca, któremu żona ma być bezwzględnie podporządkowana Ona siedzi w domu a on pracuje i wymaga. Wszystko miało być pod jego dyktando. Ale Inka nie chce już tak żyć. Miała dość tego, że mąż psychicznie oraz ekonomicznie się nad nią znęcał. Bo Adam wydziela pieniądze, rozlicza z każdej wydanej złotówki. Ale o ironio to on odchodzi do kochanki.
Po pierwszym szoku Inka odkrywa, że jest w końcu wolna. Ułożyła sobie plan działania i postanowiła go realizować krok po kroku. Przede wszystkim praca. Na początek korepetycje z gry na pianie, ale i tu z pomocą przychodzi Majka. Proponuje jej pracę w Kociej Kawiarni, której współwłaścicielem jest Wiktor. Mieszka on u Mai ale to tylko przyjaźń mimo, że próbowali stworzyć związek. Inka ma zająć się pracą papierkową, prowadzić stronę kawiarni w mediach społecznościowych oraz robić zdjęcia. I wszystko powoli zaczyna się układać, jednak los szykuje Ince niespodziankę a nawet dwie. Pewnego dnia podczas kąpieli odkrywa, że ma guzek w piersi, do tego dochodzą problemy Marysi w szkole. Ale, ale od czego ma się przyjaciół? Ano od tego aby wszystko skończyło się szczęśliwie.
Ta przyjaźń to siła kobiet, która w każdej z nich tkwi. To moc jaką mają aby wyciągnąć za uszy z czarnej rozpaczy, ustawić do pionu tą, która tego potrzebuje. I nie trzeba słów, bo one rozumieją się bez słów. Potrafią zostawić za sobą to co złe, porzucić negatywne emocje aby w nadzieją patrzeć na lepsze jutro. Każda z nich przeszła w życiu swoje małe piekiełko: depresję, przemoc psychiczną i ekonomiczną, brak akceptacji społeczeństwa na zmianę płci dziecka to je wzmocniło. Okazało się, że ma sytuacji bez wyjścia po prostu trzeba przyjąć wyciągniętą pomocną dłoń. A czasami o nią poprosić. Nie można być samej, w tym co zostało zburzone, nie można się poddawać, bo życie nie kończy się kiedy ukochana osoba odchodzi.
Świetna książka, która nam kobietom dodaje wiary w siebie, w przyjaźń, w życie.
Czekam po prostu czekam na kolejne przygody tym razem pięciu przyjaciółek. Jeszcze będzie epicko, bo Nigdy będziesz sama, aby Sięgnąć gwiazd. POLECAM!!!
Książkę przeczytałam dzięki Book Tourowi zorganizowanemu przez Czytam dla przyjemności.

Przyjaźń to tarcza ochronna przed złem tego świata. Jest cierpliwa, zawsze wysłucha, nie oceni, poda pomocną dłoń, podpowie rozwiązanie. Ona jest, trwa niezależnie od pory roku, dnia, od mijających tygodni, miesięcy czy lat.
Do zgranej paczki przyjaciółek na dobre i na złe : Majki, Gosi, ...

Rozwiń Zwiń

Czy za pomoc drugiemu człowiekowi można stracić człowieczeństwo i życie?. W czasie wojny ale myślę, że nie tylko odpowiedź brzmi "tak". Zwłaszcza kiedy, temu co pomogliśmy w imię swojej wolności, życia podpisuje wyrok śmierci na nas. Nasze życie go nie interesuje, nie interesują go nasze marzenia i plany on jest najważniejszy.
Franciszka i Wawrzyniec Kuligowie mieszkają w małym drewnianym domu w Porębie Wielkiej, razem z mamą Wiktorią, dwiema córkami Stefcią i Marysią oraz synkiem Franciszkiem. Mieszka z nimi również ciotka Magdalena Kwałek przyrodnia siostra Wiktorii. Mieszkają obok obozu koncentracyjnego KL Auschwitz Birkenau. Pomagają więźniom za przyzwoleniem a raczej poprzez przekupstwo żołnierzy niemieckich pilnujących ich podczas pracy poza obozem. Wiedzą, że mogą pomagać ale nie mogą ukrywać zbiegłych więźniów, bo wtedy mogliby znaleźć się po drugiej stronie muru obozu i zostać skazani na śmierć.
Kuligowi żyją w miarę spokojnie jak na wojenne czasy, wychowują dzieci, pracują ale wszystko się kończy 1 września 1941 roku. Tego dnia w brawurowy sposób na rowerze w niemiecki mundurze ucieka z obozu Jan Nowaczek. Trafia do domu Franciszki i Wawrzyńca. Z początku oboje wiedząc, że za pomoc uciekinierowi grodzi śmierć nie chcą mu pomóc. Ale za namową matki i ciotki Wawrzyniec postanawia pomóc dostać się Nowaczkowi do Generalnej Guberni. Niestety za udzielnie mu pomocy przyjdzie zapłacić im najwyższą cenę.
Jan Nowaczek niedługo cieszył się wolnością. Nielegalnie handlował mięsem i krocie zarobił, ale zgubiła go kobieta. W dodatku zazdrosna o inną kobietę. Był kochanka doniosła na gestapo, że jest zbiegiem z Auschwitz. Został ponownie aresztowany i trafił do samego miejsca, z którego uciekł. Ale szuja z niego i nie zważał na życie innych. Ważne było tylko jego życie. Więc wydał wszystkich, którzy mu pomagali skazując ich tym samym na śmierć, wierzył on naiwnie, że w ten sposób odzyska wolność.
Jeden człowiek – ofiara stał się katem, nie jednej osoby ale kilku, którzy wyciągnęli do niego pomocną dłoń. Czy można to tłumaczyć tym, że trwała wojna? Nie, nic nie tłumaczy tego co zrobił Nowaczek aby własną skórę ratować. Za jego sprawą zostaje aresztowana ciężarna Franciszka, jej siostra Stefania Magiera, ksiądz Paciorek i wielu innych, którzy okazali mu pomoc. Jest bita, ale nie po brzuchu, za to siostra w sali obok nie ma tyle szczęścia. Nie golą jej głowy, nie nadają numeru, nie dają pasiaka ale odzierają z człowieczeństwa, będzie wolna jak Wawrzyniec zgłosi się sam do obozu. Tak czyni 24 maja 1942 r.. Zostaje osadzony w celi nr 18 w bloku nr 11. W drodze z domu do obozu całkowicie osiwiał. Został stracony. Jedyne co po nim pozostało to wydrapany paznokciem na drzwiach celi napis "Kulig". Franciszka wróciła do domu. Już nigdy nie była tą samą osobą co przed aresztowaniem. Śmierć męża oraz depresja odbiły swój ślad na ciele, duszy oraz sercu kobiety.
Długo nie mogłam się pozbierać po przeczytaniu „Ocalonej z Auschwitz”. Wzbierała we mnie złość na człowieka, któremu z taką łatwością przyszło wydać na śmierć dobrych, uczynnych ludzi. Doskonale wiedział co im szykuje i z premedytacją to zrobił. Na końcu po prostu płakałam.
Ta powieść ma dwie części. W pierwszej poznajemy historię głównych bohaterów, druga część to aneks, w który autorka przedstawia życiorys Franciszki, jej relacje z pobytu w obozie. Są relacje osób, które znały Kuligów oraz osób, które znały ludzi, którzy pomogli Nowaczkowi. Opisana jest historia Oświęcimia, Czechowic, powstania obozu w Auschwitz-Birkenau, jego funkcjonowanie i struktury.
W całej książę jest dużo zdjęć m.in. córek Franciszki, jej i siostry, Wawrzyńca, księdza Franciszka Paciorka w otoczeniu parafianek. Można również znaleźć przepisy np. na ser smażony z kminkiem, wodzionkę.
Jednym słowem POLECAM przeczytać historię zwykłych ludzi, zwykłych bohaterów, którzy za pomoc innym w czasie wojny ponieśli karę niestety tą najsurowszą.
Czytam dla przyjemności dziękuje za kolejny wspólny Book Tour.

Czy za pomoc drugiemu człowiekowi można stracić człowieczeństwo i życie?. W czasie wojny ale myślę, że nie tylko odpowiedź brzmi "tak". Zwłaszcza kiedy, temu co pomogliśmy w imię swojej wolności, życia podpisuje wyrok śmierci na nas. Nasze życie go nie interesuje, nie interesują ...

Rozwiń Zwiń

Dwa światy, które niedaleko od siebie mieszkały. Nic o sobie nie wiedziały. Dopiero na obcej ziemi się spotkały i stworzyły jeden świat. Pod obcym niebem miłość odnalazły.
Mariannie i Lucjanowi przyszło żyć w ciężkich czasach. W czasach wojny, nienawiści, głodu, w których nie było miejsca na miłość. A jednak oni wbrew wszystkiemu tą miłość odnaleźli. Marysia razem z rodzicami oraz rodzeństwem mieszka w Stawiszynach. W domu panuje bieda. Ojciec co zarobi to przepije. Matka pije, bije, utyskuje na cały świat. Jest wiecznie niezadowolona z rodziny, dzieci, męża i swojego życia.
Lucjan mieszka w Osinkach z mamą i piątką rodzeństwa, a szóste maleństwo w drodze. Matka Franciszka jak może dba o swoje dzieci, zwłaszcza, że po śmierci męża musi zastąpić im ojca. Lutek to spryciarz nad spryciarzami, zawsze na cztery łapy spada. Kocha zwierzęta zwłaszcza konie. Umie się nimi zajmować, wiedział jak z nimi „rozmawiać”.
Oboje zgłosili się do pracy w Niemczech. Opuścili swoje domy, rodziny zaraz po Świętach Bożego Narodzenia 1939 roku. Lucek sam sobie bauera wybrał. Jest nim Karol Schreder z Rottmannsbergu. Zabrał ze sobą swoją siostrę Sabinę. Marianna z poznaną w pociągu Magdą trafiły do Gerdy Meyer do Ebersbergu.
To jest historia oparta na autentycznych faktach. To historia Dziadków autorki. Oboje młodzi, nie bali się ciężkiej pracy. Chcieli pomóc rodzinie dlatego wyjechali aby zarobić parę groszy i wysłać najbliższym. Na obczyźnie miłość znaleźli, odnaleźli siebie. Ta miłość dodawała im sił aby przetrwać czas wojny. Wszystko ich różni nawet domy, w których się wychowali. To prawda obydwoje pochodzą z wielodzietnych rodzin z tym, że w jednym miłość, szacunek i zgoda panuje, a w drugim alkohol, bieda i ciągłe pretensje do całego świata. Dziękuje Autorce i Czytam dla przyjemności za to, że mogłam wziąć udział w Book Tourze i poznać losy Jej Dziadków. Czekam na kontynuację losów Marianny i Lucjana, bo pojawi się w ich życiu ktoś trzeci.

Dwa światy, które niedaleko od siebie mieszkały. Nic o sobie nie wiedziały. Dopiero na obcej ziemi się spotkały i stworzyły jeden świat. Pod obcym niebem miłość odnalazły.
Mariannie i Lucjanowi przyszło żyć w ciężkich czasach. W czasach wojny, nienawiści, głodu, w których nie było miejsca...

Rozwiń Zwiń

Czarno-białe życie stworzone przez jednego człowieka, w którym egzystują jego najbliżsi. Tworzył szkice budynków ale stworzył również pozory dobrego ojca oraz męża. To nie jest prawdziwa rodzina to puzzle z różnych układanek.
Joachim Blendowski mikołowski artysta, doktor grafiki warsztatowej Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach to jedna jego twarz, ta dla wszystkich. Despota, domowy tyran, człowiek, który przez całe życie znęcał się psychicznie nad swoim synem Kacprem wbijając mu do głowy, że nic nie umie, nie umie rysować, malować, jest nikim to ta druga twarz dla najbliższych. Nie oszczędzał również swojej żony Beaty. Długo znosiła jego wybuchy niezadowolenia z byle powodu, np. że zupa była źle doprawiona. Miała być ubrana tak jak on chce, miała być uczesana jak on chce, jej zdanie się nie liczyło. Do pewnego momentu kiedy czara goryczy się przepełniła i Beata odeszła, zostawiają za sobą iluzję.
Kacper na żądanie ojca ma poprowadzić zajęcia dla dzieci w Mikołowskim Domu Kultury. Jedzie tam razem ze swoim przyjacielem Boniem. Na miejscu poznaje Łucję. Bonio to nie tylko przyjaciel ale również brat narzeczonej Kacpra Sabiny. Oj nie polubiłam Sabinki. Donosiła o wszystkim co narzeczony robił jego „tatusiowi'. Za to Łucja jest delikatna niby kwiat, miła, uprzejma, troskliwa. Zachwyca ją cały świat, kolory to jej żywioł. Dlatego Bonio składa jej nietypową propozycję.
To smutna historia, w której jeden człowiek decyduje o życiu najbliższych. Zamienia je w piekło ale on przy tym błyszczy, bo on jest najważniejszy. Tylko on umie podjąć właściwą decyzję jego syn i żona tego nie potrafią, dlatego musi ich kontrolować na każdym kroku. Nie liczy się dla niego to, że jego postępowanie doprowadza do załamania psychicznego młodego człowieka, który postanawia popełnić samobójstwo, później wykorzystuje to wymuszając na synu potulność oraz uległość. Wspaniały ojciec i potulny syn. W życiu Kacpra pojawia się Żółty Słonecznik, za jego przyczyną powoli wychodzi ze swojej skorupy, zmienia się, zaczyna wierzyć w siebie. Długa jeszcze droga przed Kacprem aby ujrzał kolory, które go otaczają ale pierwsze małe kroczki już zrobił i życzę mu aby wytrwał. Ze szczytu góry roztacza się piękny widok a słonecznik jest w zasięgu ręki, a raczej serca. POLECAM!!!
Książkę przeczytałam dzięki Book Tourowi zorganizowanemu przez Czytam dla przyjemności.

Czarno-białe życie stworzone przez jednego człowieka, w którym egzystują jego najbliżsi. Tworzył szkice budynków ale stworzył również pozory dobrego ojca oraz męża. To nie jest prawdziwa rodzina to puzzle z różnych układanek.
Joachim Blendowski mikołowski artysta, doktor grafiki warsztat...

Rozwiń Zwiń