Pierwszy raz czytałam książkę tej autorki. Mam mieszane uczucia, z jednej strony przesiąknięta negatywnymi emocjami a z drugiej strony dobrocią dla innych.

Pierwszy raz czytałam książkę tej autorki. Mam mieszane uczucia, z jednej strony przesiąknięta negatywnymi emocjami a z drugiej strony dobrocią dla innych.

Powieść Aleksandry Rak jest niezwykle potrzebną lekturą w dniu dzisiejszym dla każdego z nas. W wielu domach dzieje się źle, ludzie żyjący obok nas przeżywają dramat, są ofiarami przemocy psychicznej i niestety nie potrafią wyzwolić się z jarzma niewoli. Funkcjonują z dnia na dzień, ale w którymś momencie jest za dużo tego wszystkiego i nie wytrzymują presji, zwyczajnie pękają...
W powieści na pierwszy plan wysuwają się trzej bohaterowie: Bonio, Kacper oraz Łucja.
Kobieta prowadzi warsztaty artystyczne dla dzieci, Kacper jako artysta i syn artysty ma zastąpić ojca i wraz z kobietą poprowadzić zajęcia.
Obniżone poczucie własnej wartości powoduje że Kacper nie jest w stanie tego zrobić, mężczyzna opuszcza budynek i wychodzi, nie wierzy że jest coś wart i coś potrafi.
Kacper związany jest z siostrą Bonia, swojego najlepszego przyjaciela, z Sabiną. Jednakże i w tej sferze życia mężczyzna nie potrafi się zrealizować.
Dopiero opanowanie, cierpliwość i wyrozumiałość Łucji powodują że Kacper zaczyna powoli wychodzić ze swojej skorupy i powoli małymi krokami izoluje się od tosycznej osoby ze swojego najbliższego otoczenia. Stara się również zacząć żyć na własną rękę. Rozumie, że by wyzwolić się z rąk toksyka droga jest tylko jedna: ucieczka i to jak najdalej.
Łucja na prośbę Bonia pozuje do okładki najnowszej płyty jego zespołu. To właśnie Kacper ma ją namalować. Dowodem na niezaprzeczalny talent mężczyzny jest wytatuowany słonecznik na ręce kobiety, a narysowany i zaprojektowany przez niego samego...
Powieść bardzo przypadła mi do gustu, nasunęła mi szereg przemyśleń i skłoniła do refleksji, jakimi jesteśmy ludźmi i jak traktujemy innych, w tym tych najbliższych.
Nikt nie ma absolutnie żadnego prawa by niszczyć innych, jest to wysoce karygodne zachowanie, zasługujące nie tylko na dezaprobatę, ale wręcz na karę. A ludzie, którzy cicho na to pozwalają również. Polecam powieść! Dobra, mocna, konkretna!

Powieść Aleksandry Rak jest niezwykle potrzebną lekturą w dniu dzisiejszym dla każdego z nas. W wielu domach dzieje się źle, ludzie żyjący obok nas przeżywają dramat, są ofiarami przemocy psychicznej i niestety nie potrafią wyzwolić się z jarzma niewoli. Funkcjonują z dnia na dzień, ale w którymś momencie jest za dużo tego wszystkiego i nie wytrzymują presji, zwyczajnie...

Urzekła mnie ta książka. Wcale nie tak lekka i przyjemna, jak mogłaby sugerować jej okładka, ale za to niezwykle wzruszająca i poruszająca. Bohaterów pokochałam od pierwszego zdania, miło spędziłam z nimi czas i była to naprawdę niezapomniana podróż literacka. Gorącą ją Wam polecam!

Urzekła mnie ta książka. Wcale nie tak lekka i przyjemna, jak mogłaby sugerować jej okładka, ale za to niezwykle wzruszająca i poruszająca. Bohaterów pokochałam od pierwszego zdania, miło spędziłam z nimi czas i była to naprawdę niezapomniana podróż literacka. Gorącą ją Wam polecam!

Czarno-białe życie stworzone przez jednego człowieka, w którym egzystują jego najbliżsi. Tworzył szkice budynków ale stworzył również pozory dobrego ojca oraz męża. To nie jest prawdziwa rodzina to puzzle z różnych układanek.
Joachim Blendowski mikołowski artysta, doktor grafiki warsztatowej Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach to jedna jego twarz, ta dla wszystkich. Despota, domowy tyran, człowiek, który przez całe życie znęcał się psychicznie nad swoim synem Kacprem wbijając mu do głowy, że nic nie umie, nie umie rysować, malować, jest nikim to ta druga twarz dla najbliższych. Nie oszczędzał również swojej żony Beaty. Długo znosiła jego wybuchy niezadowolenia z byle powodu, np. że zupa była źle doprawiona. Miała być ubrana tak jak on chce, miała być uczesana jak on chce, jej zdanie się nie liczyło. Do pewnego momentu kiedy czara goryczy się przepełniła i Beata odeszła, zostawiają za sobą iluzję.
Kacper na żądanie ojca ma poprowadzić zajęcia dla dzieci w Mikołowskim Domu Kultury. Jedzie tam razem ze swoim przyjacielem Boniem. Na miejscu poznaje Łucję. Bonio to nie tylko przyjaciel ale również brat narzeczonej Kacpra Sabiny. Oj nie polubiłam Sabinki. Donosiła o wszystkim co narzeczony robił jego „tatusiowi'. Za to Łucja jest delikatna niby kwiat, miła, uprzejma, troskliwa. Zachwyca ją cały świat, kolory to jej żywioł. Dlatego Bonio składa jej nietypową propozycję.
To smutna historia, w której jeden człowiek decyduje o życiu najbliższych. Zamienia je w piekło ale on przy tym błyszczy, bo on jest najważniejszy. Tylko on umie podjąć właściwą decyzję jego syn i żona tego nie potrafią, dlatego musi ich kontrolować na każdym kroku. Nie liczy się dla niego to, że jego postępowanie doprowadza do załamania psychicznego młodego człowieka, który postanawia popełnić samobójstwo, później wykorzystuje to wymuszając na synu potulność oraz uległość. Wspaniały ojciec i potulny syn. W życiu Kacpra pojawia się Żółty Słonecznik, za jego przyczyną powoli wychodzi ze swojej skorupy, zmienia się, zaczyna wierzyć w siebie. Długa jeszcze droga przed Kacprem aby ujrzał kolory, które go otaczają ale pierwsze małe kroczki już zrobił i życzę mu aby wytrwał. Ze szczytu góry roztacza się piękny widok a słonecznik jest w zasięgu ręki, a raczej serca. POLECAM!!!
Książkę przeczytałam dzięki Book Tourowi zorganizowanemu przez Czytam dla przyjemności.

Czarno-białe życie stworzone przez jednego człowieka, w którym egzystują jego najbliżsi. Tworzył szkice budynków ale stworzył również pozory dobrego ojca oraz męża. To nie jest prawdziwa rodzina to puzzle z różnych układanek.
Joachim Blendowski mikołowski artysta, doktor grafiki warsztatowej Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach to jedna jego twarz, ta dla wszystkich....

Takiej książki teraz potrzebowałam. W miarę lekkiej, przyjemnej. Z drugiej strony mogłam utożsamić się z więcej niż jednym bohaterem tej pozycji, co sprawia, że jest mi ona jeszcze bliższa. Pogłębia to fakt, że akcja dzieje się w mieście, które bardzo dobrze znam.

Takiej książki teraz potrzebowałam. W miarę lekkiej, przyjemnej. Z drugiej strony mogłam utożsamić się z więcej niż jednym bohaterem tej pozycji, co sprawia, że jest mi ona jeszcze bliższa. Pogłębia to fakt, że akcja dzieje się w mieście, które bardzo dobrze znam.

"Ty nie będziesz szczęśliwa z bujnym wrzosem albo dumnym tulipanem. Piękna róża nie obejmie Cię kolcami, a goździk szybko uschnie. Musisz odnaleźć drugi słonecznik. Taki, który Cię wesprze, gdy zabraknie słońca, abyście razem mogli wzrastać."

Ten fragment, znajdujący się już w końcowych fragmentach książki "Dziewczyna ze słonecznikiem" Aleksandry Rak, skradł moje serce. Sprawił, że idea powieści nabrała kształtów. Uzupełnił wszelkie niedopowiedzenia i wrył się głęboko w serce.

Bohaterami tej historii są Łucja, Kacper i Bonio. Przyznam, że początkowo opis na okładce nie zachwycił mnie zbyt mocno. Bałam się, że to będzie klasyczny trójkąt, bez większych fajerwerków. Na szczęście, w tym wypadku moje przeczucia okazały się mylne. Opowiedziana historia pozytywnie mnie zaskoczyła serwując całą paletę emocji, z których te odnoszące się do miłości dziewczyny do dwóch chłopców, zajmowały chyba najmniej miejsca.

Przyznam, że najbardziej urzekła mnie tu sylwetka Kacpra, choć "urzekła", to pewnie nieodpowiednie słowo. Poruszyła i sprawiła, że moje serce boleśnie zadrżało, tak, tak brzmi zdecydowanie lepiej. Na przykładzie tego bohatera autorka zwraca uwagę na niezdrowe relacje w rodzinie. Nie, nie ma tu przemocy, a przynajmniej nie tej fizycznej, ale bywa, że słowa ranią mocniej niż nóż. Wypowiedziane z mocą zapadają w serce i tkwią niczym zadra dotkliwie raniąc.

Drugi z chłopaków, Bonio, stanowi całkowite przeciwieństwo Kacpra. Jest niczym wolny ptak, w żaden sposób nieskrępowany, pewny swych przekonań.
Którego z nich wybierze Łucja?
Decyzja w tej sytuacji jest niezwykle trudna, gdyż wybór pomiędzy dwójką przyjaciół zrani nie jedno, lecz dwa serca. Jakikolwiek by nie był, zniszczy długoletnią przyjaźń chłopaków, przyniesie żal i rozgoryczenie. Wciąż zastanawiam się, jak ja postąpiłabym w takiej sytuacji. Czy słusznym byłoby dać ponieść się uczuciu, czy też lepiej okiełznać je w imię wyższego dobra?
Jeden krok, który może zaważyć na całym dalszym życiu każdego z bohaterów.

Zakończenie powieści pozostawiło we mnie niedosyt. Czuję żal, że ta historia już się skończyła i po cichu zastanawiam się czy aby nie będzie kontynuacji? Z jednej strony, taki finał sprawia, że opowieść długo będzie we mnie tkwiła. Z drugiej martwię się, że będę musiała żyć w tej niepewności, nieświadoma dalszych losów bohaterów.

"Dziewczyna ze słonecznikiem" to świetnie opowiedziana powieść, która mocno angażuje czytelnika. To nie pierwsze moje spotkanie z autorką i każde uważam za niezwykle udane. Myślę, że z uwagi na zakończenie, jakie zafundowała nam tu pisarka, ta historia pozostanie ze mną przez długi czas.

Moja ocena 8/10.

"Ty nie będziesz szczęśliwa z bujnym wrzosem albo dumnym tulipanem. Piękna róża nie obejmie Cię kolcami, a goździk szybko uschnie. Musisz odnaleźć drugi słonecznik. Taki, który Cię wesprze, gdy zabraknie słońca, abyście razem mogli wzrastać."

Ten fragment, znajdujący się już w końcowych fragmentach książki "Dziewczyna ze słonecznikiem" Aleksandry Rak, skradł moje serce....

„Każdy sam decyduje, jak barwne będzie jego życie (…)”

Usiądź wygodnie i odwróć swą twarz do słońca, niczym słonecznik na polu.
Weź do ręki powieść Aleksandry Rak i pozwól się otulić jej ciepłem pomimo jesiennej aury występującej na kartach tej historii.

„Wystarczyło nią pokierować, zmienić tok myślenia, a ona działała jak marionetka. Odpowiednio pociągnięty sznurek prowadził do zamierzonego efektu.”

Łucja pracuje w Domu Kultury jej pierwsze spotkanie z Kacprem nie wypada najlepiej.
Chłopak, który pojawia się na zajęciach z dziećmi w zastępstwie za Joachima lokalnego artystę zaraz z nich ucieka.
Czy to zachowanie zapatrzonego w siebie artysty a może pod tym zachowaniem kryje się coś więcej?
Bonio stara się wytłumaczyć przyjaciela, czy jednak ten tego potrzebuje?
Kto zdobędzie serce tej barwnej i radosnej dziewczyny?
Czy Kacper stawi czoło swoim lękom i przeciwstawi się tym, którzy próbują go zniszczyć?
Czy Bonio będzie wsparciem dla przyjaciela, a może wybierze inna drogę?
Czy można niszczyć ludzi psychicznie i nie ponosić za to żadnej odpowiedzialności?

„Wiesz, co robią słoneczniki, jeśli nie znajdują słońca? Zwracają się ku sobie nawzajem. Ty nie będziesz szczęśliwa z bujnym wrzosem albo dumnym tulipanem. Piękna róża nie obejmie cię kolcami, a goździk szybko uschnie. Musisz odnaleźć drugi słonecznik. Taki, który cię wesprze, gdy zabraknie słońca, abyście razem mogli wzrastać.”

Aleksandra Rak stworzyła historię, w której mamy zderzenie różnych osobowości.
Mamy tu pokazany obraz człowieka, rodzica, który swym zachowaniem niszczy i dla kontrastu tych, którzy uskrzydlają i dają wsparcie. Możemy obserwować jak zderzenie taki dwóch różnych światów oddziałuje na siebie, jak powoli Kacper wychodzi z cienia. Ta opowieść jest pełna różnorodnych emocji niczym naręcze różnokolorowych liści w jesiennym wazonie. Bohaterowie bardzo dobrze wykreowani, wpasowani w całą historię. Jednak całościowy efekt psuje korekta, a właściwie jej brak.
Za możliwość wzięcia udział w BookTourze dziękuję dziewczynom z Bloga Czytam dla przyjemności i autorce.

„Każdy sam decyduje, jak barwne będzie jego życie (…)”

Usiądź wygodnie i odwróć swą twarz do słońca, niczym słonecznik na polu.
Weź do ręki powieść Aleksandry Rak i pozwól się otulić jej ciepłem pomimo jesiennej aury występującej na kartach tej historii.

„Wystarczyło nią pokierować, zmienić tok myślenia, a ona działała jak marionetka. Odpowiednio pociągnięty sznurek...

Książkę momentami naprawdę źle się czyta przez niedbałą korektę. Zamiast dłonie czytamy słonie, brakuje kropek, moje ulubione: Idąc się, do tego źle poprawione dialogi-korektorka się nie wczytała i momentami wprowadziła mały zamęt. Pierwszy raz w lekturze przeszkadzały mi błędy redaktorskie.

Książkę momentami naprawdę źle się czyta przez niedbałą korektę. Zamiast dłonie czytamy słonie, brakuje kropek, moje ulubione: Idąc się, do tego źle poprawione dialogi-korektorka się nie wczytała i momentami wprowadziła mały zamęt. Pierwszy raz w lekturze przeszkadzały mi błędy redaktorskie.

Witam wszystkich w deszczową niedzielę ☺️🌧️ Maj nas nie rozpieszcza słońcem 🤔
Dzisiaj chcę Wam opowiedzieć o książce @aleksandra.rak.autor pt. "Dziewczyna ze słonecznikiem". Jest to bardzo przyjemna pełna kolorów, artystycznej duszy historia przedstawiona na tle szarej jesieni.
Łucja główna bohaterka prowadzi warsztaty artystyczne w domu kultury. Pewnego razu poznaje Kacpra i Bonia ☺️ Kacper to artysta malarz a Bonio to muzyk, któremu bardzo spodobała się Łucja. Zauroczony dziewczyną wpada na pomysł aby Kacper namalował obraz Łucji który będzie wykorzystany na okładkę płyty Bonia.Łucja bardzo zbliża się do Kacpra podczas malowania obrazu. Chociaż spotyka się z Boniem odkrywa, że to Kacper zajmuje jej myśli.
Kacper jako młody artysta i syn znanego ojca też malarza nie ma łatwego życia. Ojciec wobec syna jest bardzo krytyczny to sprawia, że wrażliwy chłopak zamyka się w sobie 😔
Czy Łucji uda się dotrzeć do Kacpra,czy będzie umiała wybrać z którym z przyjaciół chce się związać?
Zachęcam do przeczytania, żeby odpowiedzieć sobie na te pytania ☺️
Dziękuję za możliwość przeczytania tej pięknej książki @czytam_dla_przyjemnosci.

Witam wszystkich w deszczową niedzielę ☺️🌧️ Maj nas nie rozpieszcza słońcem 🤔
Dzisiaj chcę Wam opowiedzieć o książce @aleksandra.rak.autor pt. "Dziewczyna ze słonecznikiem". Jest to bardzo przyjemna pełna kolorów, artystycznej duszy historia przedstawiona na tle szarej jesieni.
Łucja główna bohaterka prowadzi warsztaty artystyczne w domu kultury. Pewnego razu poznaje Kacpra...

Ciekawa historia rozgrywająca się w urokach jesiennej szarości. Autorka w przemyślany sposób oczarowała tę porę roku. Łucja jest jak barwny ptak, optymistyczna i pełna radości, uwielbia jesień i słoneczniki. Książka jest miłą odskocznią od codzienności, trzyma w napięciu. Poruszony temat przemocy psychicznej w rodzinie sprawia, że książkę czyta się szybko. Stłamszone nadzieje, niezrealizowane marzenia i słabe poczucie własnej wartości to część problemów, z którymi mierzy się Kacper. Czy wspólna znajomość Łucji i Kacpra może przynieść dobre decyzje? Wsparcie najbliższych i przyjaciół może dać człowiekowi siłę do walki. I to autorka przekazała w tej książce. Po każdej burzy wychodzi słońce, tak u bohaterów uśmiech zaczyna gościć na twarzy. Polecam

Ciekawa historia rozgrywająca się w urokach jesiennej szarości. Autorka w przemyślany sposób oczarowała tę porę roku. Łucja jest jak barwny ptak, optymistyczna i pełna radości, uwielbia jesień i słoneczniki. Książka jest miłą odskocznią od codzienności, trzyma w napięciu. Poruszony temat przemocy psychicznej w rodzinie sprawia, że książkę czyta się szybko. Stłamszone...