Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Romanse są przyjemne, gdy ma się ochotę doświadczyć całego cukierkowego rozwoju relacji będąc już w długotrwałej relacji, gdzie mamy więcej przyziemności, a mniej powietrza wypełnionego sercami. No, albo gdy marzymy o tym jedynym, jednak na razie przeznaczone jest nam to jedynie we własnej głowie, bądź losach bohaterów. Najmniej znośne są chyba wtedy, gdy relacja z drugą osobą trochę nas styrała i nie wiemy, czy doświadczymy zdrowej relacji, która nas poskleja. Czy wierzymy jeszcze wtedy w miłość?
Dzisiaj książka, która porusza wszystkie powyższe spostrzeżenia zamknięte w jednej zwykłej kobiecie, która przelewa romanse na papier i sprzedaje gotowe scenariusze, żeby kobiety z jej świata mogły pooglądać trochę romansideł. Może to jakaś kobieca wersja Diany Palmer i Nory Roberts? Nawet jedno imię się zgadza!

Nora jest samotną kobietą z dwójką dzieci. Nie ma zbyt dużej wiary w miłość, która do tej pory nie przyniosła jej niczego dobrego (poza dziećmi rzecz jasna), jednak wiele się zmienia, gdy ekranizacja jednej z jej powieści, kręcona jest na jej własnym podwórku. Główną rolę gra jeden z najprzystojniejszych aktorów i mimo zachowywania dystansu, nie sposób wiecznie unikać Leo. Zwłaszcza gdy ten czuje się w jej domu jak u siebie. Czy jest to szansa na nowy początek? A może związki z rozchwytywanymi aktorami to nie jest dobry pomysł?

Jak na cukierkowy romans, którego się spodziewałam, nie rozczarowałam się. Powiem nawet więcej - jest on wyjątkowo przeciętny - co nie znaczy, że nudny. Nora jest bohaterką dojrzałą i wyjątkowo normalną. Nie jest niesamowitą pięknością z niesamowitymi zdolnościami. Jest zwykłą kobietą z dziećmi, która stara się ogarnąć życie całej trójki z dobrym harmonogramem. Przy okazji pisze ckliwe scenariusze z happy end'ami. Tutaj Leo jest kimś wyjątkowym, a przynajmniej według społeczeństwa. Przystojny, popularny i do tego kompletnie zagubiony.

Historia nie dotyczy wspaniałości, których moglibyśmy oczekiwać. Bardziej akcja toczy się wokół zwykłego codziennego życia, jego urokach i szczęściu posiadania rodziny. Szukania niezwykłości w zwykłym piciu kawy razem o poranku i wspólnym oglądaniu wschodów słońca.
Nora jest protagonistką z którą współodczuwa się wszelkie ekscytacje, bóle i rozczarowania.

Mamy tutaj jeden główny wątek urozmaicany wydarzeniami w życiu dzieci bądź samej bohaterki. Przez to, że czytając romanse młodzieżowe wydarza się tam wiele zwrotów akcji i nierealistycznych posunięć, wydaje się czasem, że te przyziemne historie nie mogą być zbyt ekscytujące, jednak cholera no... bardzo dobrze bawiłam się podczas czytania. Z niecierpliwością czekając na rozwój wydarzeń.

Zapraszam jeśli szukacie ciekawego romansu. Mam tylko prośbę - dajcie jej czas do trzeciego rozdziału. Dwa pierwsze nie porwały tak jak te dalsze.

Romanse są przyjemne, gdy ma się ochotę doświadczyć całego cukierkowego rozwoju relacji będąc już w długotrwałej relacji, gdzie mamy więcej przyziemności, a mniej powietrza wypełnionego sercami. No, albo gdy marzymy o tym jedynym, jednak na razie przeznaczone jest nam to jedynie we własnej...

Rozwiń Zwiń

Pierwszy pocałunek jest niczym rollercoaster - czujesz jednocześnie lęk i podekscytowanie tuż przed, w trakcie kompletnie nie wiesz co się dzieje, a tuż po spadku adrenaliny gratulujesz sobie, że nerwy nie doprowadziły Cię do pawia. Po każdym kolejnym czujesz się bardziej obeznany z tematem, stres jest mniejszy i żadna kolejka, ani żadne usta nie są Ci straszne. No... może poza ustami dementorów.

Wren jest pocałunkowym prawiczkiem. Nigdy nie doświadczył zatknięcia warg z innym chłopakiem, ale wie, że ten pierwszy raz musi być wyjątkowy. Do tej pory zdarzyły mu się cztery prawie-pocałunki, a każdy z nich został opisany w e-mailach, które do tych chłopaków napisał, żeby emocjonalnie się oczyścić. W swoje dwudzieste drugie urodziny wypija na tyle dużo, żeby w przypływie bliżej nieokreślonych myśli, wysłać wszystkie napisane wiadomości. Po przebudzeniu ma nie tylko moralnego kaca i zaśmiewającego się przyjaciela, który dostał jednego z maili, ale też odpowiedź od tego, przez którego poczuł się najbardziej zraniony.

Pod względem humorystycznym pozycja jest na duży plus. Lekkość pióra autora sprawia, że Wren, Mateo i Avery nie są dla nas jak bohaterowie o których czytamy, a bardziej jak grupa przyjaciół, której jesteśmy częścią. Młodzieżowy język i naturalne dialogi potrafią wywołać na twarzy delikatny uśmiech.
Stworzone postacie są optymistyczne i sprawiają, że chce się im dopingować w każdej sprawie. Budzą sympatię i co do tego nie mam żadnych wątpliwości. Mimo że niewiele o nich wiemy, to jednak nie sprawiają wrażenia płaskich.

Sama fabuła opiera się na homoseksualnym wątku miłosnym i przy okazji dwóch pomniejszych, które w pewien sposób zbiegają się ze sobą w niektórych miejscach, a jest to próba ratowania sezonowego kina od bankructwa, oraz pozyskanie filmu lokalnej reżyserki, która postanowiła zamknąć się w domu rodzinnym i schować swoje dzieło do pudełka.
Przez to że głównym wątkiem jest kiełkujące uczucie Wrena do jednego z chłopaków, dwa pozostałe zostają zepchnięte na ubocze. Oczywiście spora część akcji dzieje się w konkretnych lokacjach mających odniesienie do bocznych linii fabularnych, jednak nawet tam nie mamy nawet lekkiego odsapnięcia od romantycznych scen. To trochę jakby życie obu bohaterów nie było na tyle ciekawe, żeby przedstawiać je osobno. Może zresztą nie było.
Mamy dość znane nam zabiegi używane w podobnych pozycjach - dużo słodyczy, trochę gorzkości problemy i przewidywane przez czytelnika zakończenie.

Mimo przesłodzonego i wciśniętego wszędzie wątku miłosnego, te poboczne robią naprawdę kawał dobrej roboty. Umieszczenie akcji w kinie, a do tego historia lokalnej reżyserki nadają książce akcji. Bez nich byłoby to po prostu love-story. W dodatku trochę przeciągnięte w mojej opinii. Gdyby pozbyć się części rozmyślań Warena o jego crush'u, mielibyśmy cieńszy tytuł, jednak z mniejszym stężeniem cukru w cukrze.

Podczas czytania bawiłam się dobrze. Momentami dłużyły mi się niektóre sceny, jednak lekka forma sprawia, że jest to książka dobra na wakacje i odsapnięcie po całym dniu pracy.

Pierwszy pocałunek jest niczym rollercoaster - czujesz jednocześnie lęk i podekscytowanie tuż przed, w trakcie kompletnie nie wiesz co się dzieje, a tuż po spadku adrenaliny gratulujesz sobie, że nerwy nie doprowadziły Cię do pawia. Po każdym kolejnym czujesz się bardziej obeznany z temat...

Rozwiń Zwiń

Świat biologii, chemii, fizyki, mikrobiologii, czy biochemii, wydaje się czymś kompletnie nudny, gdy słucha się o tym siedząc w szkolnej ławce. Opowiadają w końcu o czymś, czego nigdy nie widzieliśmy I nie ma to znaczenia czy coś jest tak małe, że tego nie widać, czy jest koalą żyjącym w Australii.
Pamiętam naukę o DNA, gdy musieliśmy uczyć się jego budowy i wiązań par wodorowych. O dziwo zapamiętałam te informacje, jednak najprawdopodobniej zostały one zepchnięte w nieodwiedzane czeluści pamięci i dopiero zabranie się za Kod życia, pozwoliło mi ją trochę przeczyścić...

Jennifer Doudna jest amerykańską biochemiczką, zajmuje się również biologią molekularną. Związana jest z Uniwersytetem Kalifornijskim w Berkley. W 2020 roku została laureatką Nagrody Nobla w dziedzinie chemii. Mimo że to z nią poznajemy tajniki CRISPR, w międzyczasie pojawia się wiele niesamowitych osób, które mają mniejszy, bądź większy udział w procesie odkrywania i udoskonalania świata nauki.

Czym jest sam CRISPR? Jest to w ogromnym skrócie narzędzie do edycji genów, który pozwala na modyfikowanie genomów. Takie mini nożyczki, które wycinają jedną część z naszego DNA i wstawiają inną. Co jednak dla ludzi oznacza ten system? Możliwe będzie pozbycie się wad genetycznych, chorób? A może nawet wygląd będzie możliwy do zaprogramowania? Czy ludzkość jest na to w ogóle gotowa?
Nauka w takim wydaniu jest fascynująca. Wszystkie procesy, różne rozwiązania doprowadzające do ciekawych rezultatów... Nie jest to jednak pozycjach tylko i wyłącznie o samej nauce, ale także o ludziach będących jej częścią i rozważaniach na temat ogromnych zmian, które dzięki CRISPR będą mogły zostać wprowadzone w przyszłości.
Poruszane są tu kwestie równości i możliwości modyfikacji rzecz jasna przez tych, którzy mogą sobie na to pozwolić. Co z kolei może prowadzić do powiększania się różnic między ludźmi.

Duża dawka informacji przedstawiona w tak łopatologiczny sposób sprawia, że mimo skomplikowanych kwestii jakie porusza, całość wydaje się łatwiejsza w zrozumieniu tego, jak działa nasz organizm. W takich chwilach sama chciałabym zostać naukowcem, wykonywać badania i coś odkryć, jednak przedstawiona tu wiedza jest zaledwie niewielkim fragmentem w morzu nauki.

Zabrałam tę książkę na wakacje, co skutecznie utrudniało mi pełne skupienie się na lekturze. O ile w przypadku, gdzie przedstawiane były nam życiorysy naukowców, sprawa nie była tak skomplikowana. W momencie gdy pojawiły się informacje dotyczące samej biologii, potrzebowałam pełnego skupienia i ciszy, a rozpraszacze nie pomagały. Tak więc tytuł polecam, jednak niekoniecznie na podróż, chyba że potraficie się kompletnie wyciszyć nawet w głośnych miejscach.

Świat biologii, chemii, fizyki, mikrobiologii, czy biochemii, wydaje się czymś kompletnie nudny, gdy słucha się o tym siedząc w szkolnej ławce. Opowiadają w końcu o czymś, czego nigdy nie widzieliśmy I nie ma to znaczenia czy coś jest tak małe, że tego nie widać, czy jest koalą żyjącym w A...

Rozwiń Zwiń