Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uzależniony od technologii pracoholik, typowy człowiek stolicy, czyt. Buc z Warszawy. I ona, kochająca nature i sudecką architekturę. Dzierżąc w dłoni starą nokie walczy o swoje miejsce na ziemi.
W tej historii nastapiło zderzenie dwóch, tak kompletnie różnych światów.
Autorce udało się stworzyć niesamowity klimat. Oddała nam w swojej opowieści piękno Karokonoszy. Mnie ciągnie raczej w stronę morza, jednak po skończonej lekturze w rozmowie z nieMężem zasugerowałam wycieczkę w tamte strony😆.
"Glass Hills" to książka, która ma bardzo pozytywny wydźwięk. Tak po prostu się przy niej uśmiechasz. Chociaż w tle są chłodne relacje z rodziną, śmierć, traumy, uzależnienia. No wiadomo, życie.
Głowni bohaterowie są wyraziści i z charakterkiem, od razu obdarzasz ich sympatią. Mila to idealny materiał na przyjaciółkę, a Alex... to książkowy crush 🤭.
Autorka pokazuje nam też naszą relacje z technologią. Oj, no daje trochę do myślenia, daje.
Bardzo Wam polecam zatracić się w historii Mili i Aleksa. Myślę, że się nie zawiedziecie. Ja jestem zachwycona tym, że kolejna polska autorka podbiła moje serce.

Uzależniony od technologii pracoholik, typowy człowiek stolicy, czyt. Buc z Warszawy. I ona, kochająca nature i sudecką architekturę. Dzierżąc w dłoni starą nokie walczy o swoje miejsce na ziemi.
W tej historii nastapiło zderzenie dwóch, tak kompletnie różnych światów.
Autorce udało się ...

Rozwiń

Zwiń

Najlepiej, żeby kobieta siedziała w domu, pięknie wyglądała, gotowała obiady i rodziła dzieci. Najlepiej, żeby przestała być samodzielna, niezależna finansowo i pozbawiona pasji. Najlepiej dla kogo? Napewno dla apotyktycznego męża, takiego jak Paweł.
Moniki marzeniem nie jest dom pełen dzieci, a sukienki i szpilki chętnie zamienia na kombinezon roboczy, by z wielką pasją naprawiać samochody.
Utarty wzorzec kobiety jako pani domu , najlepiej tylko w zawodzie "mama" jest nadal wśród nas. Kobiety jeżdżą ciężarówkami, naprawiają auta, zarabiają więcej od mężczyzn, są samowystarczalne , a jednak nadal zaściankowe poglądy chcą im to uniemożliwić. Dzięki tej książce poraz kolejny możemy przekonać się o tym, że kobiety świadomie rezygnują z macierzyństwa. Tak, kobieta może być szczęśliwa nie będąc matką. A spełniając oczekiwania innych siebie skazuje na nieszczęście.
"Klucz do szczęścia" to książka o spełnianiu marzeń(swoich marzeń),tokstycznym związku, uległości. A także o pierwszej miłości, której się nigdy nie zapomina.
Bardzo mi się podobała ta historia. Autentyczna, trochę otwierająca oczy na pewne sprawy. Utrzymana w swobonym stylu, jednak przedstawiająca życiowe rozterki.

Najlepiej, żeby kobieta siedziała w domu, pięknie wyglądała, gotowała obiady i rodziła dzieci. Najlepiej, żeby przestała być samodzielna, niezależna finansowo i pozbawiona pasji. Najlepiej dla kogo? Napewno dla apotyktycznego męża, takiego jak Paweł.
Moniki marzeniem nie jest dom pełen dzi...

Rozwiń

Zwiń

Moja relacja z twórczością Paris to właśnie tak jak z tytułowa przyciaciółką. Bywają zgrzyty, ale nigdy bym jej nie porzuciła i lojalnie wracam😁.
Tym razem, na szczęście żadnych zgrzytow między nami nie było. I dostałam kawał dobrego thrillera domestic noir. I to zakończenie... Szok. Te puzzelki stopniowo wskakujące na swoje miejsce. Mam wrażenie, że z każdym kolejnym moje oczy robiły się większe i większe. Genialnie uknuta intryga. Autorka się nie spieszy, stopniowo buduje napięcie. Powoli, lecz skutecznie wciąga nas w świat pełen kłamstw i sekretów. Dostajemy kilka wątków, co sprawia, że nie ma nudy.
Ponoć od przyjaźni do nienawiści jeden krok. A przyjaciółka, która chodzi za tobą krok w krok, śledzi każdy ruch, nosi twoje ubrania może być trochę uciążliwa, prawda?
B.A. Paris przedstawia w swojej książce życie z poczuciem winy, kiełkującą chęć zemsty, kłamstwo, które ma krótkie nogi i prędzej czy później i tak ujrzy światło dzienne. Daje przykład, że w pozornie idealnych domach dzieją się rzeczy w które ciężko uwierzyć.
⭐️8/10⭐️

Moja relacja z twórczością Paris to właśnie tak jak z tytułowa przyciaciółką. Bywają zgrzyty, ale nigdy bym jej nie porzuciła i lojalnie wracam😁.
Tym razem, na szczęście żadnych zgrzytow między nami nie było. I dostałam kawał dobrego thrillera domestic noir. I to zakończenie... Szok. Te p...

Rozwiń

Zwiń

Dlaczego tej książki nie miałam wcześniej?
Oprócz świetnych przepisów jest mnóstwo wskazówek i rad przed RD. Wszystko to nad czym się głowiłam, czego szukałam po różnych stronach internetowych jest w tej jednej książce. Oczywiście, że te informacje znajdziecie wszędzie, ale tu macie je zebrane w jednym miejscu.
Dania nie są z kosmosu, opierają się na produktach łatwo dostępnych, takich, które przeważnie mamy w domu.
Przy przepisach autorka podpowiada zamienniki, a także daje mnóstwo porad co zdecydowanie pomoże przy maluchu z alergiami lub na samym początku RD.
Ja naprawdę jestem zakochana w tej książce. Ja tu cały czas o rozszerzaniu diety i maluchach, a tak naprawdę są w niej zdrowe przepisy dla całej rodziny.
W moim przypadku jest to najlepsza książka dotycząca rozszerzenia diety z jaką miałam styczność.

Dlaczego tej książki nie miałam wcześniej?
Oprócz świetnych przepisów jest mnóstwo wskazówek i rad przed RD. Wszystko to nad czym się głowiłam, czego szukałam po różnych stronach internetowych jest w tej jednej książce. Oczywiście, że te informacje znajdziecie wszędzie, ale tu macie je ze...

Rozwiń

Zwiń

Ależ mam problem z tą książką.
Czytałam dwie poprzednie pozycje autorki i wiem już, że potrzebuję trochę dłuższej chwili, by fabuła mnie pochłonęła. Lecz tym razem czekałam, czekałam i nic...
Jednak zawsze po skończonej książce daje sobie chwilkę na pozbieranie myśli. Wtedy analizuje, przypominam sobie co najbardziej mnie urzekło itp.
I kiedy zaczęłam rozkładać ją na czynniki pierwsze zrozumiałam jej sens i przesłanie.
Jest to słodko- gorzka opowieść o przemijaniu, rodzinnych dramatach i troskach. Jest nieco melancholijna, ale tak już jest w książkach Perrin.
Dom spokojnej starości kojarzy nam się często ze smutkiem i samotością. "Pod Hortensjami" został przedstawiony zupełnie inaczej. A to szczególnie za sprawą oddania i troski o seniorow przez główną bohaterkę. Która lubi przebywać i opiekować się starszymi ludźmi. Nie nudzą jej ich historie, a wręcz uważa, że opowieści z ich życia są dobrym materiałem na książkę.

Niezmienia to faktu, że w moim odczuciu jest to najgorsze dzieło autorki, może dlatego, że jak się okazało pierwsze. Ale myślę, że gdybym zaczęła od tej książki to nie sięgnęłabym po kolejne.

Ależ mam problem z tą książką.
Czytałam dwie poprzednie pozycje autorki i wiem już, że potrzebuję trochę dłuższej chwili, by fabuła mnie pochłonęła. Lecz tym razem czekałam, czekałam i nic...
Jednak zawsze po skończonej książce daje sobie chwilkę na pozbieranie myśli. Wtedy analizuje, przy...

Rozwiń

Zwiń

No nie wyobrażam sobie biblioteczki mojej córki bez klasyków. Brzechwa, Andersen i ...Tuwim, wiadomo. Te utwory się nie starzeją.

"Wielka księga wierszy" to zbiór ponadczasowej, popularnej poezji, barwnie ilustrowany, z dużą czcionką, która ułatwi zadanie dzieciom, które próbują swoich sił w samodzielnym czytaniu.

Uwielbiam razem z moją córką odkrywać na nowo to na czym sama się wychowałam. Wystarczy trochę modulować głos, zmieniać tempo, gestykulować i naprawdę można się świetnie bawić podczas lektury. A kiedy czytamy je "na spokojnie" to są świetnym wyciszaczem przed snem.
Myślę, że jest to idealny prezent na zbliżającego sie zajączka, ale także na urodziny czy Dzień Dziecka.

No nie wyobrażam sobie biblioteczki mojej córki bez klasyków. Brzechwa, Andersen i ...Tuwim, wiadomo. Te utwory się nie starzeją.

"Wielka księga wierszy" to zbiór ponadczasowej, popularnej poezji, barwnie ilustrowany, z dużą czcionką, która ułatwi zadanie dzieciom, które próbują...

Rozwiń

Zwiń

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Autorki. A książka wpadła mi w oko przez piękną okładkę. Na szczęście okazało się, że jej wnętrze też jest wspaniałe.

A gdyby tak rzucić wszystko i pojechać w Bieszczady? Z taką myślą główna bohaterka rozpoczęła nowy rozdział w życiu. Co prawda w te Bieszczady nie dotarła, ale znalazła się w bardzo urokliwym miejscu. Jednak czy traumatyczna przeszłość pozwoli zadomowić się w Dębowym Uroczysku i wieść spokojne życie?

Ta książka pomimo tego, że kryje w sobie tak wiele trudnych tematów jest przy tym tak niesamowicie ciepła i sielska. Uwielbiam ten małomiasteczkowy klimat.

"Dębowe uroczysko" to historia o narodzinach pięknej przyjaźni, takiej prawdziwej, która opiera się na bezinteresownej pomocy i wsparciu w trudnych chwilach. O wielkim marzeniu jakim jest posiadanie dziecka i wielkiej rozpaczy, kiedy nie dane jest tego doświadczyć. O stracie bliskiej osoby. O życiu z traumą i wyrzutami sumienia.
Jednak mimo tych wszystkich bolesnych wydarzeń jest całe mnóstwo tych pozytywnych, a czasem nawet śmiesznych.
Wszystkiego mamy pod dostatkiem.
I do tego bogate tło krajobrazowe, więc nie trudno oczami wyobraźni tam się przenieść.
Jak bardzo ucieszyła mnie informacja na końcu, że jest to koniec części pierwszej. Czyli jeszcze zagościmy w progach Przemka i Aliny. Jeszcze tyle niewyjaśnionych spraw i jeszcze tak wiele może się zdarzyć.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Autorki. A książka wpadła mi w oko przez piękną okładkę. Na szczęście okazało się, że jej wnętrze też jest wspaniałe.

A gdyby tak rzucić wszystko i pojechać w Bieszczady? Z taką myślą główna bohaterka rozpoczęła nowy rozdział w życiu. Co prawda w t...

Rozwiń

Zwiń

Wiadomo, że jestem wielką fanką thrillerów. Jednak z kryminałami i wątkiem detektywistycznym mam różnie. Ale historia mile mnie zaskoczyła i choć nie od początku zaiskrzyło to wypadła w rozrachunku dobrze.

Co wyjdzie z połączenia trzymającej się zasad policyjnej pani detektyw i zawodowej oszustki? Z pewnością bardzo kreatywne i bardzo ciekawe rozwiązywanie zagadki morderstw.
Dodatkowo obie panie są od siebie uzależnione i jedna bez drugiej nie ruszy dalej.
Bardzo interesującym akcentem były  sztuczki i iluzja, a szczególnie poznanie tego wszystkiego "od zaplecza". Ten motyw zdecydowanie wniósł powiew świeżości,  bo ja sama pierwszy raz spotkałam się z czymś takim w książce.
Zbrodnie były nieoczywiste, trochę nawet bym powiedziała, że nierealne więc razem z głównymi bohaterkami w pełni zaangażowana starałam się znaleźć brakujące elementy i dotrzeć do rozwiązania zagadki.
A między tym wszystkim rodzinne, skomplikowane relacje, siostrzane uszczypliwości, walka o awans, życie jako zawodowy przestępca. No dzieje się krótko mówiąc....

Wiadomo, że jestem wielką fanką thrillerów. Jednak z kryminałami i wątkiem detektywistycznym mam różnie. Ale historia mile mnie zaskoczyła i choć nie od początku zaiskrzyło to wypadła w rozrachunku dobrze.

Co wyjdzie z połączenia trzymającej się zasad policyjnej pani detektyw i zawodowej...

Rozwiń

Zwiń

"Nie zachwycisz się wielkimi rzeczami, jeśli nie uradują cię rzeczy drobne."
Bez zbędnego wchodzenia w prywate, zaczęłam czytać tę książkę w odpowiednim momencie. Podziałała na mnie kojąco. Gdyby nie to, że musiałam się wywiązać ze współpracy to czytałabym ją przez sto dni, tyle ile mamy rozdziałów "koszyków" i tak jaki był zamysł autorki. Bo wydaje mi się, że nad każdym rozdziałem powinniśmy przucupnąć, zastanowić się i przeanalizować. Każdego dnia przerobić jeden rozdział, przespać się z nim, by go porządnie zrozumieć i dopasować do swojego życia, wziąć z niego tyle ile uważamy za słuszne. Więc z pewnością sięgnę po tę książkę raz jeszcze i poświęcę jej jeszcze więcej uwagi.
Jeżeli czytamy wszystko naraz możemy czuć się z lekko przytłoczeni, czasem nawet znużeni, bo co za dużo to nie zdrowo.
Więc naprawdę polecam jeszcze raz, dawkujmy sobie tę książkę!
Poraz kolejny pani Ania motywuje, wspiera dobrym słowem, dzieli się pięknymi cytatami,pokazuje jak praktykować wdzięczność i uświadamia, że docenianie należy zacząć od drobnostek.
Przeplata wydarzenia ze swojego życia, nie boi się obnażać swoich błędów. Nie namawia do niczego, nie mówi co mamy robić. Daje wskazówki, służy radą, a wybór pozostawia nam.
Po każdym rozdziale podarowała pusta stronę na której możemy napisać za co jesteśmy wdzięczni.
Bardzo lubię to w jaki sposób autorka zwraca się do nas, do swoich czytelników. Z tak wielkim szacunkiem, ciepłem i wdzięcznością. Naprawdę traktuje nas jak swoich przyjaciół.

"Nie zachwycisz się wielkimi rzeczami, jeśli nie uradują cię rzeczy drobne."
Bez zbędnego wchodzenia w prywate, zaczęłam czytać tę książkę w odpowiednim momencie. Podziałała na mnie kojąco. Gdyby nie to, że musiałam się wywiązać ze współpracy to czytałabym ją przez sto dni, tyle ...

Rozwiń

Zwiń

Jest wojna, prześladowanie Żydów, obławy, wiele strachu... Ale to całe zło próbuje przyćmić dobro i ludzka życzliwość. Jest to wspaniała historia o niesamowitej odwadze i poświęceniu. O ludziach którzy ryzykowali wiele, by pomóc drugiemu człowiekowi. O pięknej przyjaźni, która narodziła się w trudnych czasach.
"Biały ptak" to książka, którą powinien przeczytać każdy (sugerowany wiek to 12+). Jest naszpikowana prawdziwymi wartościami. Wyniesiemy z niej wiele mądrości, morał, a przy okazji lekcję historii.
Przedstawiona jest w formie opowieści, którą babcia przekazuje wnuczkowi przez FaceTime.
Podzielam zdanie tych, którzy uważają, że byłaby świetną lekturą szkolną.

Jest wojna, prześladowanie Żydów, obławy, wiele strachu... Ale to całe zło próbuje przyćmić dobro i ludzka życzliwość. Jest to wspaniała historia o niesamowitej odwadze i poświęceniu. O ludziach którzy ryzykowali wiele, by pomóc drugiemu człowiekowi. O pięknej przyjaźni, która narodziła s...

Rozwiń

Zwiń