Jesteśmy społecznością, która kocha książki

– To wódka? – słabym głosem zapytała Małgorzata.(...) – Na litość boską, królowo – zachrypiał – czy ośmieliłbym się nalać damie wódki? To czysty spirytus.

– To wódka? – słabym głosem zapytała Małgorzata.(...) – Na litość boską, królowo – zachrypiał – czy ośmieliłbym się nalać damie wódki? To czysty spirytus.

Skoro wszystko pamiętasz, chciałem powiedzieć, i skoro naprawdę jesteś taki jak ja, to zanim jutro odjedziesz albo kiedy będziesz gotowy zamknąć drzwi taksówki, pożegnawszy się już ze wszystkimi, i nie pozostanie w tym życiu już nic do powiedzenia, odwróć się do mnie ten jeden raz, choćby żartem albo tak, jakby coś ci się w ostatniej chwili przypomniało - coś, co kiedyś znaczyłoby dla mnie wszystko - i tak jak wtedy popatrz mi w oczy, wytrzymaj moje spojrzenie i nazwij mnie swoim imieniem.

Skoro wszystko pamiętasz, chciałem powiedzieć, i skoro naprawdę jesteś taki jak ja, to zanim jutro odjedziesz albo kiedy będziesz gotowy zamknąć drzwi taksówki, pożegnawszy się już ze wszystkimi, i nie pozostanie w tym życiu już nic do powiedzenia, odwróć się do mnie ten jeden raz, choćby żartem albo tak, jakby coś ci się w ostatniej chwili przypomniało - coś, co kiedyś znaczył...

Come, I'll take you to San Giacomo before you change your mind," I finally said. "There is still time before lunch. Remember the way?" "I remember the way." "You remember the way," I echoed. He looked at me and smiled. It cheered me. Perhaps because I knew he was taunting me. Twenty years was yesterday, and yesterday was just earlier this morning, and morning seemed light-years away. "I'm like you," he said. "I remember everything." I stopped for a second. If you remember everything, I wanted to say, and if you are really like me, then before you leave tomorrow, or when you're just ready to shut the door of the taxi and have alreay said goodbye to everyone else and there's not a thing left to say in this life, then, just this once, turn to me, even in a jest, or as an afterthought, which would have meant everything to me when we were together, and, as you did back then, look at me in the face, hold my gaze, and call me by your name.

Come, I'll take you to San Giacomo before you change your mind," I finally said. "There is still time before lunch. Remember the way?" "I remember the way." "You remember the way," I echoed. He looked at me and smiled. It cheered me. Perhaps because I knew he was taunting me. Twenty years was yesterday, and yesterday was just earlier this morning, and morning seemed light-years...

Często boimy się porażki, boimy się odrzucenia. A najbardziej powinniśmy bać się żalu. Porażka jest odpowiedzią. Odrzucenie jest odpowiedzią. Żal jest wiecznym pytaniem, które na zawsze pozostanie bez odpowiedzi.

Często boimy się porażki, boimy się odrzucenia. A najbardziej powinniśmy bać się żalu. Porażka jest odpowiedzią. Odrzucenie jest odpowiedzią. Żal jest wiecznym pytaniem, które na zawsze pozostanie bez odpowiedzi.

Do I like you?’ I wanted to sound incredulous, as though to question how he could ever have doubted such a thing. But then I thought better of it and was on the point of softening the tone of my answer with a meaning-fully evasive Perhaps that was supposed to mean Abso-lutely, when I let my tongue loose: ‘Do I like you, Oliver? I worship you'.

Do I like you?’ I wanted to sound incredulous, as though to question how he could ever have doubted such a thing. But then I thought better of it and was on the point of softening the tone of my answer with a meaning-fully evasive Perhaps that was supposed to mean Abso-lutely, when I let my tongue loose: ‘Do I like you, Oliver? I worship you'.