Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Był taki moment, że ta książka wyskakiwała wszędzie, gdzie zajrzałam, aż do przesady. W związku z czym z jednej strony miałam jej dosyć jeszcze zanim na dobre wiedziałam, o co chodzi, a z drugiej chciałam przeczytać, bo zachwalało ją wiele znajomych. Finalnie przeczytałam dlatego, że pożyczyła mi ją (i wręcz kazała czytać) moja terapeutka.
Oczywiście nie wszystko mnie tutaj przekonało.Te koncepcje Królowej Śniegu itp. były dość ciekawe, ale szybko mi uleciały z pamięci. Sama Czuła Przewodniczka to pożyteczny pomysł, ale też jakoś nie czuję potrzeby myślenia na co dzień tymi kategoriami.
Natomiast duże znaczenie ma dla mnie pokazywanie, że my kobiety wcale nie musimy wszystkiego, że warto być dla siebie bardziej łagodną, nie wywierać na sobie tak dużej presji. Czuć ten cały ciężar narzucany na nas przez pokolenia i wychowanie, a w końcu także przez nas same. Ze względu na te refleksje sądzę, że jest to książka naprawdę warta przeczytania i godna uwagi każdej kobiety. Mocno dała mi też do myślenia kwestia własnej przestrzeni, której rzeczywiście u siebie w mieszkaniu nie mam.
Styl autorki jest bardzo przyjemny, podoba mi się dobierane przez nią słownictwo, dobrze się czyta.
Słowem podsumowania - nie ze wszystkim się tutaj trzeba zgadzać, nie trzeba wcielać wszystkich rad do swojego życia, ale na pewno warto przeczytać i dobrze to sobie przemyśleć.

Był taki moment, że ta książka wyskakiwała wszędzie, gdzie zajrzałam, aż do przesady. W związku z czym z jednej strony miałam jej dosyć jeszcze zanim na dobre wiedziałam, o co chodzi, a z drugiej chciałam przeczytać, bo zachwalało ją wiele znajomych. Finalnie przeczytałam dlatego, że pożyc...

Rozwiń Zwiń

Sympatyczne domknięcie serii o Bulbesie i Hani Papierek. Przeczytałam z przyjemnością, przyglądając się wachlarzowi emocji, tym razem w większości tych bardzo pozytywnych. I z jednej strony trochę mi smutno, że to już ostatnia część, a z drugiej dzięki temu seria ukazuje się jako ciekawa całość z rozłożeniem akcentów pomiędzy różnorodne sytuacje i towarzyszące im emocje, co "Kocham ciebie też" sprawnie puentuje.

Sympatyczne domknięcie serii o Bulbesie i Hani Papierek. Przeczytałam z przyjemnością, przyglądając się wachlarzowi emocji, tym razem w większości tych bardzo pozytywnych. I z jednej strony trochę mi smutno, że to już ostatnia część, a z drugiej dzięki temu seria ukazuje się jako ciekawa c...

Rozwiń Zwiń

Urocza historia, w której trudny temat dziecięcej choroby zostaje pokazany w sposób dodający otuchy i budzący nadzieję. Rzeczywistość nie jest tu sztucznie kolorowana, co nie wyklucza stworzenia opowieści o tym, że nie warto się załamywać i nawet chorując, nie przestawać marzyć.

Urocza historia, w której trudny temat dziecięcej choroby zostaje pokazany w sposób dodający otuchy i budzący nadzieję. Rzeczywistość nie jest tu sztucznie kolorowana, co nie wyklucza stworzenia opowieści o tym, że nie warto się załamywać i nawet chorując, nie przestawać marzyć.

To debiut Sally Rooney, ale w Polsce ta książka została wydana jako druga (po "Normalnych ludziach"). Niezależnie od tego, podczas czytania wielokrotnie zastanawiałam się, czy to naprawdę może być pierwsza powieść autorki. Podziwiam dojrzałość narracji i lekkość pióra mimo poruszania niełatwych tematów. Rooney doskonale przedstawia relacje międzyludzkie, wręcz boleśnie trafnie przedstawiając to, jak różne niedopowiedzenia i zamykanie się w sobie szkodzą relacji (nie tylko romantycznej). Czasem drobna sytuacja staje się nie do przejścia kiedy obie strony okopują się na swoich pozycjach, nie zawsze w złości, często z powodu lęku albo braku poczucia własnej wartości. W książkach Rooney jest bardzo dobrze pokazane, jak ludzie sobie gmatwają relacje, jak trudno jest czasem wyjść ze swojej skorupy i otworzyć się na kogoś, nawet jeśli jest to ktoś naprawdę bliski. Narracja sprawia, że czytając bardzo łatwo się wczuć i choć przez to chwilami jest trochę trudno (przez emocje), to właśnie dzięki temu ta książka jest tak wartościowa.

To debiut Sally Rooney, ale w Polsce ta książka została wydana jako druga (po "Normalnych ludziach"). Niezależnie od tego, podczas czytania wielokrotnie zastanawiałam się, czy to naprawdę może być pierwsza powieść autorki. Podziwiam dojrzałość narracji i lekkość pióra mimo porusz...

Rozwiń Zwiń

Książka zaczyna się od kilku akcji z udziałem różnych postaci, powiedzmy - swoistego przeglądu głównych bohaterów. Ale szczegółów autorka poskąpiła przez około 100 pierwszych stron, dopiero potem dowiadujemy się, kim są Zodiaki (mniej więcej), a elementy świata do końca pozostają jedynie w zarysie. Rozpoczęcie in medias res znane jest literaturze od dawna i jest to całkiem niezły zabieg, ale w przypadku całkiem obcego świata okazuje się być karkołomny. Podczas czytania towarzyszyło mi wrażenie chaosu, a przede wszystkim niedosytu informacji. I nie pociesza mnie domniemanie, jakoby był to pierwszy tom i że może w kolejnych coś się wyjaśni (prawdopodobnie nie będę miała cierpliwości, żeby po nie sięgnąć). Generalnie przeczytać można, ale jak dla mnie zabrakło bardziej szczegółowego opisu realiów i tego, kim dokładnie są główni bohaterowie.

Książka zaczyna się od kilku akcji z udziałem różnych postaci, powiedzmy - swoistego przeglądu głównych bohaterów. Ale szczegółów autorka poskąpiła przez około 100 pierwszych stron, dopiero potem dowiadujemy się, kim są Zodiaki (mniej więcej), a elementy świata do końca pozostają jedynie ...

Rozwiń Zwiń