Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przesłuchana bardziej, by poczuć się zrozumianą, niż w poszukiwaniu wiedzy, ale i tak nauczyłam się czegoś nowego ;)

Przesłuchana bardziej, by poczuć się zrozumianą, niż w poszukiwaniu wiedzy, ale i tak nauczyłam się czegoś nowego ;)

Na ten moment nie potrafię napisać składnej opinii, ani lepiej ocenić tej książki. Podobała mi się, ale moim zdaniem autorka zbyt często wprowadzała zwroty akcji - stało się to męczące i przewidywalne. Jak się często zdarza z audiobookami czasami się dekoncentrowałam i wybijało mnie to z fabuły. Przyda mi się ponowne przesłuchanie za jakiś czas.

Na ten moment nie potrafię napisać składnej opinii, ani lepiej ocenić tej książki. Podobała mi się, ale moim zdaniem autorka zbyt często wprowadzała zwroty akcji - stało się to męczące i przewidywalne. Jak się często zdarza z audiobookami czasami się dekoncentrowałam i wybijało mnie to z fabuły. Przyda mi się ponowne przesłuchanie za jakiś czas.

Moja pierwsza przeczytana książka w 2023 roku. Czy było warto? Tak, ale bez szału. Oto moje przemyślenia na szybko:

-akcja wydawała mi się wolniejsza niż w poprzedniej części
- piękne opisy scen miłosnych
- Helen pozostała moją ulubioną bohaterką i nie mogę znieść faktu, że nie dostała szczęśliwego zakończenia
- AUTORKO JAK ŚMIAŁAŚ ZABIĆ AVITASA HARPERA!!! W świecie realnym nie byłabym skłonna zaakceptować jego związku z Helen, zważając na to, że brutalnie ją przesłuchiwał w części 2, ale w świecie przedstawionym przeszedł całkowitą przemianę i nigdy nie wybaczę Sabie, że go uśmierciła. Jeśli chciała moralizować, to mogła w ogóle nie tworzyć takiego wątku.
- scena finałowej bitwy niezła, ale bez szału
- postać Kucharki i super i nie przeszkadzało mi, że autorka ją przywrócila, ale wolałabym, żeby to Helen zabiła Keris, a nie Kucharka
- Keris wreszcie dostała za swoje, brakowało mi rozdziałów z jej perspektywy, była świetnym czarnym charakterem
- The Nightbringer (nie wiem, jakie jest polskie tłumaczenie) fajny czarny charakter, podobały mi się jego interakcje z Keris i ich osobliwy ,,związek", zapadł mi w pamięć ten cytat o nich: Suffering is the cup from which they both drink, it is the language they both speak, the weapon they both wield".
- oryginalna mitologia i ciekawe moce bohaterów, chociaż wyszło to trochę nierealistycznie, bo każdy nagle miał jakiś nadprzyrodzony dar
- na goodreads widziałam opinie krytykujące przyjaźń Helen i Lai, ale nie czułam, żeby była naciągana i pokazała jak bardzo obie bohaterki się zmieniły z czasem
- Sabaa Tahir używa pięknego i bardzo obrazowego języka

Podsumowując, zakończenie dla mnie słodko-gorzkie. Przed czwartym tomem odświeżyłam sobie poprzednie i dużo bardziej polubiłam tych bohaterów, niż kilka lat temu. Elias wskoczył na listę moich książkowych chłopaków, razem z Harperem. Nawet Laię polubiłam bardziej, chociaż nadal uważam, ze jest to self-insert i autorka najbardziej kochała tylko ją i na siłę chciała z niej zrobić najlepszą postać, a według mnie była to Helen.
Marcus, Komendantka i Nightbringer byli ciekawymi villainami. Liczyłam na trochę więcej akcji, ale nie było tragicznie. Na mój odbiór historii mógł też wpłynąć chwilowy brak skupienia, ponieważ słuchając audiobooka czasami odpływam.

Moja pierwsza przeczytana książka w 2023 roku. Czy było warto? Tak, ale bez szału. Oto moje przemyślenia na szybko:

-akcja wydawała mi się wolniejsza niż w poprzedniej części
- piękne opisy scen miłosnych
- Helen pozostała moją ulubioną bohaterką i nie mogę znieść faktu, że nie dostała szczęśliwego zakończenia
- AUTORKO JAK ŚMIAŁAŚ ZABIĆ AVITASA HARPERA!!! W świecie...