Po tragedii, która ją dotknęła, a o której dowiadujemy się już na wstępie, Kate żyje na marginesie własnego życia. Podczas gdy jej rówieśnicy przygotowują się do wyjazdu na studia, ona świadomie postanawia pozostać w małym miasteczku i dalej żyć w cieniu, ostrożnie, spokojnie. Jej jedyny przyjaciel, Beau Bennett, nie zamierza jednak rezygnować z uroków młodości i wybiera się na wyższą uczelnię w innym mieście. To wystarczyłoby, by ich przyjaźń stanęła pod znakiem zapytania, ale Kate i Beau muszą zmierzyć się z poważniejszym problemem: zmieniającymi się uczuciami. Jednak w życiu Kate na razie nie ma miejsca na miłość, nie wśród tych wszystkich sekretów. Osamotniona dziewczyna, umykając przed spojrzeniami ludzi, którzy szukają w niej śladów dawnej Kate, bezskutecznie zmaga się z przeszłością. Pewnego dnia w miasteczku zjawia się Asher Hunt, trafiając w sam środek czasu, który się zatrzymał. On nie szuka dawnej Kate, bo jej nie znał. On nie przypomina o koszmarze, bo nie należy do tamtego świata. Jeśli nie jest częścią jej przeszłości, być może stanie się częścią jej przyszłości?

„Kiedy pada deszcz” to kolejna powieść, która powstała, by wycisnąć z czytelniczek możliwie najwięcej łez. W moim przypadku to jej się nie udało, głównie dlatego, że ciągle świeże w moim umyśle jest wspomnienie „Promyczka”, jednak brak łez niekoniecznie świadczy przeciwko tej książce. Powieść Lisy De Jong to romantyczna opowieść o dużym ładunku emocjonalnym, który trafi prosto do serc wrażliwych fanek gatunku.

Młodzi, których stworzyła autorka, nie mają łatwego życia i to ono stanowi podstawę powieści. Ich rozterki i refleksje splatają się z wypełnioną smutkiem atmosferą historii. Niektórzy chcą być kochani, ale czują, że samotność jest lepszym wyborem, gdy nie ma się odwagi, by mówić o swoich tajemnicach. Inni chcą być kochani i szukają kogoś, kto odwzajemni uczucie, pozwalając zapomnieć o niechcianych sekretach. Wszyscy spotykają się w połowie drogi, gdzie próbują poukładać swoje życia – niektóre roztrzaskano jakiś czas temu, inne dopiero zaczynają się kruszyć. Ich dorastanie w dużej mierze opiera się na godzeniu się z przeszłością i dostrzeganiu, że mają przed sobą przyszłość. „Kiedy pada deszcz” to zapis poszukiwań miłości, ale przede wszystkim siły, by móc stawić czoła codzienności. W centrum tych zmagań znajduje się Kate, rozdarta pomiędzy najlepszym przyjacielem imieniem Beau, który odszedł, a nowo poznanym Asherem, który niespodziewanie zjawił się w jej życiu. Coś, co mogłoby zapowiadać trójkąt miłosny, wcale nim nie jest, bo De Jong od dramatów związanych z trudnym wyborem woli zaangażowanie w jedną relację. To właśnie miłość rodząca się pomiędzy Kate i Asherem nadaje słodyczy tej gorzkiej – a raczej słonej (od łez bohaterów) opowieści. To jej najpiękniejsza część, bo od ciężaru problemów, które przygniatają i nie pozwalają żyć, przechodzimy do życia, które nadal nie jest łatwe, nie jest pozbawione trosk i smutku, ale zaczyna pojawiać się w nim światło. Po raz kolejny spotykamy się z przesłaniem podnoszącym na duchu, które wpleciono w delikatny romans. Choć sama historia pobrzmiewa słowami już znanych opowieści, to niezaprzeczalnie wyróżnia się klimatem – pod tym względem dawno nie czytałam takiego New Adult.

„Kiedy pada deszcz” to historia miłości i cierpienia, która udowadnia, że nawet najbardziej roztrzaskane serca da się poskładać, choć nigdy nie da się uniknąć blizn. Według Lisy De Jong nie chodzi o to, by pozbywać się ich za wszelką cenę, ale by żyć pomimo nich. To dobry tytuł dla czytelniczki, która pragnie wzruszyć się w trakcie lektury, otrzeć łzy smutku i pozwolić płynąć łzom radości. A po skończonej lekturze przyda się ciepło kogoś bliskiego, szczególnie w deszczowe dni. 

Natalia Lena Karolak