Pomysł na opisanie powojennych zjawisk kultury z punktu widzenia przedmiotów doskonale wpisuje się w nurt tzw. nowej humanistyki i jest całkiem zręczną próbą zastosowania ustaleń teoretycznych w skonkretyzowanym dyskursie. Cały wywód uporządkowany został w kilka sekwencji dopowiadających się wzajemnie i uzupełniających szerszy kontekst problemu rzeczy - pełnoprawnych aktorów kształtujących społeczne wyobrażenia i zachowania. Tekst błyskotliwy, inteligentny, i niezwykle inspirujący, dobór przekładów i ilustracje zamieszczone we wkładce to duży plus, podobnie jak aneks z tekstami źródłowymi. Jedyną wątpliwość u mnie budzi jednak fakt, że opisywane powojenne zjawiska cyrkulacji przedmiotów, miały swoja intensyfikacje w stosunkowo krótkim czasie, owszem przetrwały w naszym kulturowym imaginarium do dziś, ale nie na zasadzie reguł czy wzorców postępowania - raczej jako rozciągnięte w czasie pojęcia "z zamierzchłej przeszłości", na takiej samej zasadzie jak szmugiel, łapanka, gadzinówka czy sekwestracja miedzianych garnków. W okresie szczególnych kryzysów - wojen, katastrof, zapaści gospodarczej, zamieszek itp. takie zjawiska mocniej dochodzą do głosu, w pełni wybrzmiewają i jednocześnie ożywiają i determinują charakter naszej zbiorowej pamięci. Dla mojego pokolenia słowo "szaber" oznaczało wycieczkę na podmiejskie "otwarte i gościnne" pola, gdzie przedmioty - w tym wypadku płody rolne, czekały tylko by się nimi zaopiekować. Nie wynikało to z głodu czy chęci wzbogacenia się - było raczej wynikiem podwórkowej nudy, miało posmak czegoś nielegalnego (jednak) i stanowiło ogólnie cos w rodzaju egzaminu z odwagi wśród grupy nastolatków. Jako osoba wychowana w schyłkowym PRL-u chciałbym przeczytać książkę dotyczącą cyrkulacji przedmiotów nie tylko po wojnie, ale i znacznie później - z całym repertuarem pojęć takich jak np. bubel, dewizy, pewex, majsterkowicz, działka. Rozumiem konieczność zawężenia czasowego w pracy Zborowskiej. niemniej jednak szkoda, ze Autorka nie pokusiła się choćby o krótki szkic kulturowej obecności opisywanych zjawisk w czasach późniejszych ich stopniowej kontaminacji i transformacji.

Pomysł na opisanie powojennych zjawisk kultury z punktu widzenia przedmiotów doskonale wpisuje się w nurt tzw. nowej humanistyki i jest całkiem zręczną próbą zastosowania ustaleń teoretycznych w skonkretyzowanym dyskursie. Cały wywód uporządkowany został w kilka sekwencji dopowiadających się wzajemnie i uzupełniających szerszy kontekst problemu rzeczy - pełnoprawnych...