Jestem pod ogromnym wrażeniem okoliczności, w jakich powstał ten, wydany stosunkowo niedawno w wersji książkowej, wywiad z Andriejem Tarkowskim. Przede wszystkim mój podziw budzi odwaga i determinacja pana Jerzego Illga, który swoją wizytę w Szwecji oraz spotkanie z reżyserem opisał nie tylko szczerze, ale też z pewną dozą humoru. Gdyby nie on, nigdy nie "usłyszelibyśmy" głosu Tarkowskiego na tyle ważnych tematów (jak wiadomo, Tarkowski zmarł na raka płuc jakieś półtora roku później).
Jerzy Illg wraz z Leonardem Neugerem, po nieprzespanej nocy, z pożyczonym magnetofonem, bez możliwości przypomnienia sobie filmów, poprowadzili rozmowę w sposób niezwykle interesujący, "żywy", przygotowali niesztampowe pytania, a nawet wchodzili z Tarkowskim w polemikę. Dzięki temu czytelnik zbliża się do Tarkowskiego nie tylko jako artysty, ale też jako człowieka.
Część poglądów, zwłaszcza na sztukę, Tarkowski zawarł w "Czasie utrwalonym", ale tutaj przyjemniej się o nich czyta. W dodatku w wypowiedziach czuć szczerość, być może to kwestia wyobcowania na emigracji i poczucia "słowiańskiej jedności", ale Tarkowski ewidentnie otwiera się przed polskimi dziennikarzami i z głębi serca opowiada o zaniku kultury na Zachodzie, o tym czym jest prawdziwa wolność, o nieporozumieniach z Lemem, o ojcu i o matce...
Dziękuję za ten wywiad.
Szkoda, że tego niesamowitego Człowieka już nie ma na ziemi.

Jestem pod ogromnym wrażeniem okoliczności, w jakich powstał ten, wydany stosunkowo niedawno w wersji książkowej, wywiad z Andriejem Tarkowskim. Przede wszystkim mój podziw budzi odwaga i determinacja pana Jerzego Illga, który swoją wizytę w Szwecji oraz spotkanie z reżyserem opisał nie tylko szczerze, ale też z pewną dozą humoru. Gdyby nie on, nigdy nie "usłyszelibyśmy"...