Dr Marcin Karas to bodaj najmilej wspominany przeze mnie wykładowca! Studiując w Krakowie miałam przyjemność uczestniczyć w prowadzonym przez niego wykładzie z historii idei, by później zdawać z owego przedmiotu równie mile wspominany egzamin. Oceniana przeze mnie książka zafascynuje nie tylko osoby interesujące się religioznawstwem i filozofią. Autor z właściwą sobie erudycją i fenomenalną znajomością pontyfikatów papieży kreśli dzieje doktrynalnych trwałości i zmian w kościele od połowy XIX do końca XX wieku. Ale nie tylko reformy soborowe są przedmiotem rozmyślań autora. Do najciekawszych rozdziałów zaliczyć można chociażby ten poświęcony polskiemu mariawityzmowi, którego zwolennicy deklarowali pragnienie naśladowania życia Najświętszej Marii Panny, wyświęcając na kapłanów kobiety. Podobnie rzecz się ma z ruchem palmariańskim - poświęcono mu rozdział IX - przedkładającym w swojej nauce ponad wszystko aspekt cudowności (twierdzili oni na przykład, że Matka Boża ubrawszy rocznego Jezusa w ręcznie przez nią wykonane ubranko, nie musiała się już troszczyć o późniejszy przyodziewek syna, gdyż ubranko rosło wraz ze Zbawicielem). Integryzm katolicki, liberalizm doktrynalny, Sobory Watykańskie to tylko niektóre z najważniejszych tematów podejmowanych przez wykładowcę Uniwersytetu Jagiellońskiego. Książka warta uwagi - jako jedna z nielicznych z kręgu badań teologiczno-filozoficznych podejmuje próbę ogólnego spojrzenia na tak ważną dla nauki kościoła epokę.

Reasumując: 5 gwiazdek za treść i 3 z sentymentu dla dra Marcina Karasa.

Dr Marcin Karas to bodaj najmilej wspominany przeze mnie wykładowca! Studiując w Krakowie miałam przyjemność uczestniczyć w prowadzonym przez niego wykładzie z historii idei, by później zdawać z owego przedmiotu równie mile wspominany egzamin. Oceniana przeze mnie książka zafascynuje nie tylko osoby interesujące się religioznawstwem i filozofią. Autor z właściwą sobie...