Listopad to najbardziej refleksyjny miesiąc w ciągu roku, wtedy to pogoda za oknem skłania nas do takich myśli. Leigh, główną bohaterkę książki spotyka coś z czym nie chce zmierzyć się absolutnie żadna osoba na świecie, a tym bardziej nastolatka, która dopiero co wkracza w życie. Jej matka popełniła samobójstwo, oczywiście nie jest to spojler, gdyż to sam początek książki. Wydarzenie to jest traumatyczne, a książka pokazuje jak przejść przez to cierpienie. Autorka nie tylko skupia się na bierzących wydarzeniach, ale wraca również do przeszłości. Leigh widzi teraz swoją mamę jako ptaka. Wszystkie kolory moich wspomnień to przepiękna książka, o ile można w ogóle mówić o pięknie w tak trudnych tematach. Autorka ukazała to piękno w niezwykły sposób, trochę poetycko, ale też mieszała się rzeczywistość z magią. W książce poruszane są również inne ważne tematy, takie jak depresja, przyjaźń, miłość, odnajdywanie swoich międzynarodowych korzeni, gdyż jej mama pochodzi z Tajwanu, a tata z Ameryki. Co do końcowej oceny to nie myślałam, że będzie tak wysoka, ponieważ trudno było mi się z początku wkręcić w książkę, jednakże im bliżej było zakończenia to moje emocje zaczęły szaleć. Zakończenie książki jest naprawdę piękne i składnia do wielu przemyśleń. Bardzo podobało mi się to, że do wielu rzeczy czytelnik musi dojść sam czytając „między wierszami”. Książka daje nadzieje na lepsze jutro i jak do tej pory nie poznałam tak emocjonującej lektury, w której bohaterka doświadcza żałoby. Jest to temat smutny, o którym się nie rozmawia i mam nadzieje, że książka trafi w ręce tych którzy jej najbardziej potrzebują.