Autor dość ciekawie opisuje zmagania swojego oddziału UPA w czasach powojennych, wprowadza czytelnika w akcję. Jednak brakuje tu historii działań oddziału Dudy w trakcie II wojny światowej, o której autor milczy. Również sposób opisu walk budzi zastrzeżenia. Z jednej strony mamy Wojsko Polskie, czyli zdaniem autora "wychowanków Bieruta", gubiących czapki, uciekających w popłochu. Również polscy cywile przedstawieni są jako bandyci i złodzieje. Z drugiej strony sotnię UPA, składającą się z żołnierzy zawsze gotowych do boju, z którego wychodzili często bez strat, sami zabijając kilkunastu-kilkudziesięciu wrogów, a czasem udzielający pomocy medycznej polskim jeńcom - kto chce niech w to wierzy. Interesujący jest opis wędrówki przez Polskę i Czechosłowację, kiedy oddział mimo wielu trudności pokonywał kolejne kilometry, choć i tutaj nie brak propagandy. Można przeczytać, ale oczekiwałem spojrzenia od drugiej strony na temat walk między oddziałami WP i UPA po II wojnie światowej, wyjaśnienia celu walki(prócz oczywiście utworzenia państwa ukraińskiego) oraz pomysłu na dalszą politykę wobec choćby Polski czy ZSRR, jednak tego nie znalazłem.

Autor dość ciekawie opisuje zmagania swojego oddziału UPA w czasach powojennych, wprowadza czytelnika w akcję. Jednak brakuje tu historii działań oddziału Dudy w trakcie II wojny światowej, o której autor milczy. Również sposób opisu walk budzi zastrzeżenia. Z jednej strony mamy Wojsko Polskie, czyli zdaniem autora "wychowanków Bieruta", gubiących czapki, uciekających w...