„Umarli wracają do baz” to ciekawa historia działań floty radzieckich okrętów podwodnych w okresie oblężenia Leningradu. Autor przedstawia sytuację w momencie głodu oraz remontu okrętów, w tym jednostki Szcz-303 dowodzonej przez kapitana Trawkina. Wójcik poprzez krótkie opisy niektórych dni oblężonego miasta (np. ilość gram chleba, który był dostępny dla mieszkańców). W dalszej części przedstawione zostały opisy potyczek łodzi podwodnej Szcz-303 z jednostkami niemieckimi. Mamy tutaj opisy stresującego przedzierania się przez pola minowe, walkę z kutrami, zatopienia transportowców w pokaźnych tonażach czy ucieczkę przed samolotami i innymi łodziami podwodnymi. Marynarze łodzi Szcz-303 w epicki sposób walczą z przeważającymi siłami wroga. Autor w sposób bardzo obrazowy przedstawia życie załogi okrętu podwodnego podczas działań wojennych – brak powietrza, drgania maszyny podczas wybuchów bomb głębinowych czy zatrucia chlorkiem po uszkodzeniu akumulatora.
Książka także „ocieka” w propagandowe hasła o naszych kochanych sąsiadach, oddanych pracownikach, którzy głodni ale naprawiają okręty i to wszystko oczywiście na chwałę ZSRR. Jednak mimo to uważam, że książka jest ciekawą pozycją.

„Umarli wracają do baz” to ciekawa historia działań floty radzieckich okrętów podwodnych w okresie oblężenia Leningradu. Autor przedstawia sytuację w momencie głodu oraz remontu okrętów, w tym jednostki Szcz-303 dowodzonej przez kapitana Trawkina. Wójcik poprzez krótkie opisy niektórych dni oblężonego miasta (np. ilość gram chleba, który był dostępny dla mieszkańców). W...