Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Andrzej Robert Janczak (na okładkach książek używający formy: Andrzej R. Janczak) - to żołnierz, badacz i pisarz, upamiętniający dzieje Korpusu Aeronautyki Wojska II Rzeczypospolitej z lat 1918 – 1947, podoficer (w stanie spoczynku) Wojska Polskiego o specjalności operator radiostacji średnich i dużych mocy lotnictwa, członek Stowarzyszenia Lotników Polskich i Stowarzyszenia Autorów Polskich, kawaler Złotego i Srebrnego Krzyża Zasługi oraz Srebrnego Medalu za Zasługi dla Obronności Kraju a także „Błękitnych Skrzydeł 1979” – dorocznego najwyższego honorowego wyróżnienia społeczności lotniczej w Polsce. Laureat Złotej i Brązowej Odznaki Honorowej Zasłużonego Działacza Turystyki, przyznanej przez Ministerstwo Sportu i Turystyki za 36 lat pracy w PBP Orbis (1972 – 2008). Autor 12 druków zwartych (książek),o tematyce lotniczej, które rozeszły się na rynku księgarskim w łącznym nakładzie ponad jednego miliona egzemplarzy.
Urodzony 15 lutego 1948 roku w Klinice Ginekologiczno-Położniczej Uniwersyteckiego Szpitala im. Dzieciątka Jezus przy Placu Starynkiewicza w Warszawie. Rodzice Jan Henryk Janczak – radiotelegrafista i Władysława z d. Świstak – gospodyni domowa. W latach 1948 – 1949 pięcioosobowa rodzina Janczaków (dwoje rodziców + 1 syn + 2 córki) mieszkała w budynku wolnostojącym przy ul. Zakopiańskiej na Górcach (obecnie warszawska Dzielnica Bemowo). Natomiast osiedle Górce graniczyło z osiedlem Koło, przez które kursował tramwaj, łączący ul. Obozową z osiedlem Boernerowo, do którego starsze od Andrzeja siostry (Bożena o 10 lat, Anna o 8 lat) dojeżdżały na zajęcia do tamtejszej szkoły. Z Kołem los związał Andrzeja w następujących okolicznościach. W 1948 w tamtejszym kościele parafialnym pw. św. Józefa (ul. Deotymy nr 41) Andrzej został ochrzczony. Zaś w 1969, w na terenie Państwowego Studium Stenotypii i Języków Obcych kierowanego przez słynnego dyrektora Ryszarda Łazarskiego (ul. Obozowa nr 60),które m.in. szkoliło kandydatki na stewardesy pokładowe dla Polskich Linii Lotniczych LOT, Andrzej zorganizował i prowadził quiz historyczny pt. „Udział lotnictwa polskiego w walkach na frontach II wojny światowej”. W Komisji Sędziowskiej i na widowni siedzieli m.in. słynni piloci Arct, Jokiel, Pawlikowski, Rolski, Sidorowicz). W 1970 Andrzej szosą wiodącą od pęli tramwajowej przy ul. Obozowej dotarł do bramy wejściowej przy dzisiejszej ul. Księcia Bolesława nr 6, meldując swoje przeniesienie z 33. Batalionu Łączności 12. Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie do 26. Samodzielnej Eskadry Lotnictwa Łącznikowego, stanowiącej część Bazy Lotniczej nr 4, dowodzonej przez ppłk. pil. Edwarda Chromego (obok Lotniczych Zakładów Remontowych nr 4 i Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych). Pamiątką po Andrzeja eskadrze jest wciąż istniejący hangar nr 1 użytkowany wówczas przez 26. SELŁ, a który obecnie przebudowany został na halę sportową o pojemności ponad 2,000 widzów, którą zarządza Ośrodek Sportu i Rekreacji m.st. Warszawy w Dzielnicy Bemowo ul. Obrońców Tobruku nr 40. Po ukończeniu pierwszego roku życia, 16 lutego 1949, Andrzej przeprowadził się z rodziną na Okęcie, do tzw. „Bloku LOT-u” przy dzisiejszej ul. Drzewieckiego nr 3 (wtedy: 17-go Stycznia nr 28),który przed wojną należał do 1. Pułku Lotniczego, jako blok podoficerski, a po zniszczeniach wojennych został odbudowany w 1949 roku przez Polskie Linie Lotnicze LOT. To z tego „Bloku LOT”-u, w dniu 17 grudnia 1949 roku, wyszedł szef personelu latającego PLL LOT kapitan pilot Mieczysław Sadowski, aby porwać samolot Douglas DC-3 Dakota SP-LDF, który podczas lotu rejsowego na trasie Warszawa – Katowice – Łódź – Gdańsk, zamiast ostatecznie wylądować na lotnisku Zaspa/Wrzeszcz/Gdańsk uciekł na duńską wyspę Bornholm. W tymże „Bloku LOT-u” mieszkali wtedy słynni uczestnicy walk lotniczych z okresu II wojny światowej: Brycki, Bryliński, Długaszewski, Gedymin, Grabowski, Janczak, Janik, Jankowski, Koliński, Korzeniewski, Kowalik, Kowalski, Kuch, Leja, Malinowski, Pełka, Roszkowski, Sołtys, Tokarczyk, Wędzik, Wiszniewski, Ziółkowski. Z ich dziećmi Andrzej bawił się na podwórku oraz uczęszczał do Szkoły Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego nr 43 im. A. Struga na Okęciu. W roku 1963 jedna z trzech sióstr Andrzeja (Justyna przyszła na świat w 1950) - Anna Agnieszka Janczak-Chojnowska (ur. 1940) przyjęta została do służby w personelu latającym PLL LOT, w charakterze stewardesy pokładowej (ang. Flight Attendant, fr. Hôtesse de l'air., ind. Pramugari). Była to epoka szwankujących samolotów 4-silnikowych typu Viscount, z których dwa uległy katastrofom lotniczym. Koleżanką z kursu „Hanki” (jak na nią mówiła rodzina i koleżeństwo) była Alicja Gerwat-Duryasz która zginęła potem (14 marca 1980) w katastrofie samolotu Iliuszyn Ił-62 SP-LAA „Mikołaj Kopernik”, pilotowanego przez kapitana Pawła Lipowczana, w rejsie z Nowego Jorku do Warszawy, podczas lądowania awaryjnego w fosie carskiego Fortu VI Okęcie, opodal alei Krakowskiej. Razem z nią straciła wtedy życie piosenkarka Anna Jantar-Kukulska powracająca z koncertów w Ameryce. W 1965, po kraksie drugiego Viscounta „Hanka” wycofała się ze służby w personelu latającym, ale zdążyła jeszcze podczas jednego z lotów służbowych na trasie Londyn – Warszawa poznać swojego przyszłego męża – Kazimierza. W latach 1970 – 1972 Andrzej odbywał zasadniczą służbę wojskową w składzie 26. Samodzielnej Eskadry Lotnictwa Łącznikowego, na lotnisku Warszawa Babice, po uprzednim kursie specjalistycznym w siedzibie 33. Batalionu Łączności w Szczecinie. Eskadrą dowodził ppłk pil. Stefan Różanek i przeznaczona była do transportu służbowego wyższych stopniem oficerów sztabowych GISz (Głównego Inspektoratu Szkolenia). Następnie (1972 – 1988) Andrzej pracował w Dziale Obsługi Turystycznej Polskiego Biura Podróży „Orbis” na Międzynarodowym Dworcu Lotniczym Warszawa Okęcie, równolegle studiując zaocznie na Wydziale Turystyki i Rekreacji Akademii Wychowania Fizycznego. Dobrze płatna praca w resorcie turystyki zagranicznej pozwalała Andrzejowi finansować niezależne studia eksternistyczne o tematyce historyczno-wojskowej, które prowadził przez kilkadziesiąt lat w zasobach wojskowych archiwów na terenie Polski i Wielkiej Brytanii. W roku 1977 odszedł na emeryturę ojciec Andrzeja – Jan Henryk Janczak (nr służbowy 703396),który 40 lat przepracował w służbie polskiego lotnictwa:  1937 – 1939 1. Pułk Lotniczy na Okęciu  1940 – 1941 zesłanie do Workutłagu na Syberii  1941 – 1942 Armia Polska w ZSRR gen. Andersa  1942 – 1946 Polskie Siły Powietrzne u boku Royal Air Force w Wielkiej Brytanii, oraz lądowanie w Normandii w ramach Operacji „Overlord” i szlak bojowy trasą: Francja, Belgia, Holandia, Niemcy  Od listopada 1946 powrót do Polski  1947 – 1959 Polskie Linie Lotnicze LOT  1959 – 1977 Zarząd Ruchu Lotniczego i Lotnisk Komunikacyjnych = stanowiska: radiotelegrafista, kontroler ruchu lotniczego, nawigator przyziemia  Wykonywany przez siebie zawód kontrolera ruchu lotniczego Jan Henryk Janczak odegrał w dwóch filmach fabularnych: reżyserowanego przez Tadeusza Chmielewskiego „Dwaj panowie N” (1962) i reżyserowanego przez Leonarda Buczkowskiego „Przerwany lot” (1964)  Oprócz pracy zawodowej J.H. Janczak udzielał się również niwie społecznej, zakładając w 1949 Pracownicze Ogródki Działkowe im. Żwirki i Wigury na Okęciu. POD funkcjonują po dzień dzisiejszy, zajmując powierzchnię 13.4 hektarów, na obszarze prostokąta obramowującego ulice: Astronautów, 17-go Stycznia/KOR, Radarowa, Hynka)  J.H. Janczak należał też do grona założycielskiego Stowarzyszenia Lotników Polskich w Warszawie (1992 nr leg. 003)  By autorem trzech książek wspomnieniowych: „Podcięte Skrzydła” (Wyd. MON, Warszawa 1975); „Przez śniegi Kołtubanki i piaski Kermine” (Wyd. MON, Warszawa 1991); „Halo, tu Okęcie wieża!” (Wyd. Marpress, Gdańsk 2008)  Major Wojska Polskiego J.H. Janczak (1916 – 2016) zmarł śmiercią naturalną w Klinice Szpitala Uniwersyteckiego przy ul. Banacha w Warszawie, w wieku 100 lat i 8 miesięcy. Po uroczystej mszy św. w Katedrze Polowej Wojska Polskiego z udziałem wojskowej asysty honorowej, trumnę przewieziono na warszawski Cmentarz Północny (Wólka Węglowa),składając do grobu rodzinnego  Jan Henryk odznaczony był trzema orderami: Polonia Restituta 4-ej klasy, Polonia Restituta 5-ej klasy, Legia Honorowa 5-ej klasy (fr. L’Ordre national de la Légion d’honneur). Powyższa notka biograficzna ma odpowiedzieć Czytelnikowi na pytanie w jakim środowisku Andrzej Robert Janczak zainteresował się w sposób tak dogłębny dziejami lotnictwa polskiego.