Nie mam słów...po prostu nie mam słów, książka w jakiś sposób ,,wyssała'' życie ze mnie na parę godzin. Jak tak można? W dzisiejszych czasach już raczej by to nie przeszło, ale kiedyś...kiedyś ludzie byli jeszcze gorsi, zwalili winę na niewinne dziecko, jakim była Toni. Ojciec kat poszedł tylko na parę lat do więzienia, jednak ludzie i tak uważali, że to nie jego wina, że to CÓRKA go tak namawiała, nakręcała do tego. To jest chore. Okropne. A matka na to wszystko pozwalała, bo była tak szaleńczo zakochana w kacie, w śmieciu. Zostaje pytanie: Dlaczego Toni nie odeszła od rodziców? Dlaczego wróciła, by pożegnać się z matką i siedzieć z nią w ostatnich dniach jej życia? Szukała po prostu miłości, zrozumienia, wybaczenia. Chciała się pogodzić, chciała, by ktoś ją pokochał. Nie wińmy jej za to. Kto chociaż raz w życiu nie szukał miłości, czy to rodziców, partnera niech rzuci kamieniem. Dziecko chcę być kochane, tulone, czuć się bezpiecznie, a Toni zostało to odebrane w wieku 6 lat. Rozumiem i nie rozumiem jej podejścia. Rozumiem, bo szukała do końca oznaki miłości. Nie rozumiem, bo będąc w jej ciele, już dawno uciekłabym w cholerę od tego wszystkiego, od tych toksycznych ludzi zwanymi rodzicami. Przynajmniej tak myślę.

Nie mam słów...po prostu nie mam słów, książka w jakiś sposób ,,wyssała'' życie ze mnie na parę godzin. Jak tak można? W dzisiejszych czasach już raczej by to nie przeszło, ale kiedyś...kiedyś ludzie byli jeszcze gorsi, zwalili winę na niewinne dziecko, jakim była Toni. Ojciec kat poszedł tylko na parę lat do więzienia, jednak ludzie i tak uważali, że to nie jego wina, że...