Tak zwany zakup impulsywny nie zawsze się sprawdza. Czasem cieszy, czasem pozostawia dysonans pozakupowy, a czasem człowiek się zastanawia: "po co to kupiłem?".

Książka jest z gatunku (może przeze mnie wymyślonego) sensacyjno-naukowego, a raczej naukawego. To zbiór opisanych wydarzeń historycznych, czasem o charakterze anegdot, innym razem znanych mnie z bardziej uznanych podręczników. Wspólnym wątkiem jest temat: jak siły przyrody zmieniały historię. Począwszy od żywiołów: wiatr, morze, słońce, błoto, mróz, itd, przez organizmy żywe (typu koń, słoń, komary, czy nieszczęsne krokodyle różańcowe pożerające Japończyków), przez tytułowe tsunami, mgły, czy inne dziwaczne zjawiska. I pod tym względem książka jest nader ciekawa.

Niestety, stylowo leży. Brakuje odniesień do źródeł, przez co całość nabiera merytorycznego charakteru szkolnej rozprawki, a na pewno nie pracy popularno-historycznej. Po drugie zaczyna się nudno i trzeba się przemóc, żeby przebrnąć przez pierwsze kilkadziesiąt stron. Po trzecie, cytowanie obszernych fragmentów Biblii, albo "Pana Tadeusza", albo innych dzieł, nie daje dobrego świadectwa autorowi. Po co cytować całe wiersze, czy strofy Apokalipsy? Wystarczy jeden, który odnosi się konkretnie do danego zjawiska. Ale wisienką na czubku jest prezentowanie przy każdej okazji własnych poglądów politycznych, co historykowi raczej nie przystoi. Gdy ktoś pisze "ZSRS", to wiadomo, jakie ma nastawienie. Co każe mi sceptycznie podchodzić do niektórych z jego wypowiedzi. A szkoda, bo pod względem treści nie było tak źle.

Tak zwany zakup impulsywny nie zawsze się sprawdza. Czasem cieszy, czasem pozostawia dysonans pozakupowy, a czasem człowiek się zastanawia: "po co to kupiłem?".

Książka jest z gatunku (może przeze mnie wymyślonego) sensacyjno-naukowego, a raczej naukawego. To zbiór opisanych wydarzeń historycznych, czasem o charakterze anegdot, innym razem znanych mnie z bardziej uznanych...