Skończyłem czytać ten tom ok. 30 km od Olimpii, którą zaraz potem zwiedziłem; a to chyba pozwala dodać jedną gwiazdkę ;-) Podtrzymuję, co napisałem o 1. tomie; poniżej tylko zwięzłe uwagi do poszczególnych dramatów:
"Elektra": 9/10 - może trochę za wysoko oceniam, ale lubię tych bohaterów. Ciekawe i wyjątkowe jest to, że jedną z głównych postaci jest to człowiek z ludu - Wieśniak, mąż Elektry, który jest postacią bardzo szlachetną.
"Ifigenia w kraju Taurów": 9/10 - Kolejny raz jasno i mocno pokazane działania bogów: to na żądanie Artemidy Ifigenia miała zginąć i na jej życzenie - w tej wersji mitu - została przeniesiona do barbarzyńców jako kapłanka służąca tejże bogini; Orestes zabił matkę, karząc ją za zabicie Agamemnona, spełniając wyrocznię Apollona. Z kolei na koniec Atena działa z korzyścią dla bohaterów.
"Ijon" - 9/10: Tę sztukę wyróżnia… brak większego dramatyzmu - opowiada o odnajdowaniu korzeni, rodziny. Sympatyczne. No i dobry cytat z Ijona - o tym, że gdyby bogowie musieli ludziom płacić za gwałt kary, mieliby puste skarbce w świątyniach. No i "chwilo, trwaj!"
"Helena" - 10/10: To takie antyczne sci-fi, z Heleną w Troi jako hologramem (OK, zjawą). Po "Iliadzie" fajnie jest czytać, jak Helena i Menelaos spiskują razem i jak się kochają.
"Fenicjanki" - 10/10: Duży dramatyzm, np. w zachowaniu Antygony, która w momencie, gdy giną jej brania odrzuca zwyczaje dotyczące zachowania się panny; wiele ważnych postaci (Edyp i Jokasta, Antygona i Kreon, Eteokles i Polinejkes); świetne sceny - m.in. Polinejkes i Jokasta, Eteokles i Jokasta; wiele tu świetnych sentencji.
"Orestes" - 10/10: Trochę za tytułowego bohatera, bo należy do moich ulubionych; trochę za zgrabne i bardzo pomyślne "wyplątanie" się z fabuły, z interwencją Apollona
"Bachantki" - 8/10: Trochę turpistyczne, ale to w sumie nie jest zarzut. Jakoś utkwił mi w pamięci obraz Penteusa z odrzuconą do tyłu głową, udającego bachantkę.
"Ifigenia w Aulidzie" - 10/10: To jedna z tych sztuk, dla których brakuje skali. Wyjątkowo szczerze i pięknie pokazane zostały tu uczucia - szczególnie Ifigenii i Agamemnona, a także ciekawie - relacja braci: Agamemnona i Menelaosa. Wszystko to brzmiało bardzo jakoś… współcześnie, co w przypadku sztuki ze złotego wieku Grecji jest kolosalnym komplementem.
"Rezos" - 9/10: Zawsze dobrze jest przeczytać o jakimś, choćby najmniejszym, wątki wojny trojańskiej. A tu jest jeszcze jeden ważny atut: bardzo dynamiczna i pomysłowa akcja, normalnie thriller.
Średnio wychodzi: 9,33.

Skończyłem czytać ten tom ok. 30 km od Olimpii, którą zaraz potem zwiedziłem; a to chyba pozwala dodać jedną gwiazdkę ;-) Podtrzymuję, co napisałem o 1. tomie; poniżej tylko zwięzłe uwagi do poszczególnych dramatów:
"Elektra": 9/10 - może trochę za wysoko oceniam, ale lubię tych bohaterów. Ciekawe i wyjątkowe jest to, że jedną z głównych postaci jest to człowiek z ludu -...