Książka odnosi się do zjawisk paranormalnych oraz wyróżnia i podaje kryteria wyróżnienia cudów w rozumieniu katolickiej teologii fundamentalnej. Autor posługuje się terminami naukowymi, niejednokrotnie nawet slangowymi, jednak gruntownie odnosi się do tematu z punktu widzenia teologicznego. Słabością książki jest dość hermetyczny język i posiłkowanie się w zasadzie jedynie jedną pozycją zajmującą się zjawiskami paranormalnymi z pozycji parapsychologii (której uznanie za dziedzinę nauki oceniam jako nadużycie i nieuprawnioną nobilitację). Nie uwzględniony jest zupełnie aspekt badań nad zjawiskami paranormalnymi i ich ocena (w tym teologiczna) przez egzorcystów. W Kościele jest to zapewne najliczniejsze grono kompetentnych osób, które praktycznie spotykają się ze zjawiskami paranormalnymi i to często w kontekście religijnym (a zatem teologicznym). Jest to największa słabość książki i równocześnie zagrożenie duchowe dla potencjalnych czytelników, którzy mogą odnieść wrażenie neutralnego, a nawet pozytywnego odniesienia Kościoła katolickiego do praktyk mających na celu sprowokowanie zjawisk paranormalnych. Zatem potencjalnych czytelników i zainteresowanych zachęcam do zapoznania się np. z publikacjami ks. Gabriele Amortha w celu uzupełnienia wiedzy w aspekcie praktyczno-moralnym.

Książka odnosi się do zjawisk paranormalnych oraz wyróżnia i podaje kryteria wyróżnienia cudów w rozumieniu katolickiej teologii fundamentalnej. Autor posługuje się terminami naukowymi, niejednokrotnie nawet slangowymi, jednak gruntownie odnosi się do tematu z punktu widzenia teologicznego. Słabością książki jest dość hermetyczny język i posiłkowanie się w zasadzie jedynie...