Z treścią tej książki zgadzam się całkowicie. Autorzy bardzo trafnie wypunktowali postawę niby-obiektywnych dziennikarzy, którym nie przeszkadza (zbytnio) demontaż demokratycznego państwa prawa przez rządzącą partię. W każdym razie nie na tyle, żeby nie pisać z uznaniem o jej wrażliwości społecznej i transferach socjalnych. Jakby trudno było dostrzec, że jest to cyniczna transakcja wiązana: my wam 500+ i 13-tą emeryturę, ale wy popatrzcie w inną stronę, gdy my zaorzemy Trybunał, skłócimy się z Unią, będziemy zwalczać sędziów i robić ciemne interesy.

Pewien problem mam nie z treścią, ale formą tej książki. Autorzy zrezygnowali ze wskazywania symetrystów po nazwisku, z polemizowania z ich konkretnymi wypowiedziami, przez co narracja staje się trochę monotonna. Zabrakło też poczucia humoru, anegdot, tego wszystkiego, co sprawia, że na wykładach jednych profesorów jest pełna sala, a u innych pustki. Panowie trzymają się konsekwentnie poważnego, nieco przyciężkiego tonu, co nie jest przecież niezbędne nawet przy tak poważnej tematyce.

Z treścią tej książki zgadzam się całkowicie. Autorzy bardzo trafnie wypunktowali postawę niby-obiektywnych dziennikarzy, którym nie przeszkadza (zbytnio) demontaż demokratycznego państwa prawa przez rządzącą partię. W każdym razie nie na tyle, żeby nie pisać z uznaniem o jej wrażliwości społecznej i transferach socjalnych. Jakby trudno było dostrzec, że jest to cyniczna...