KRYZYS KARMAZYNOWEGO KRYPTONITU

Lata 90. XX wieku do dziwny okres dla świata komiksu. Po wielkich rewolucjach drugiej połowy lat 80., twórcy nagle zaczęli prześcigać się w wynajdowaniu kolejnych mrocznych fabuł i przełomowych momentów. Większość tego typu dzieł nie przetrwała jednak próby czasu. O ile jeszcze do Batmana świetnie one pasowały, to już nie każdy heros miał tyle szczęścia. Jednocześnie nawet w ówczesnym kiczu – czy skupieniu się jedynie na wymiarze rozrywkowym (czyt. rozwałce rodem z filmów Michaela Baya) – tkwiła pewna moc. Moc solidnego wykonania, całkiem realistycznego, choć jednocześnie pełnego fantazji tak dziwnych, że momentami aż śmiesznych. Owszem, dla mnie osobiście komiksy te mają także wymiar sentymentalny – jak dla każdego, kto wychował się na zeszytówkach TM-Semic – ale i bez tego nie trudno znaleźć w nich „to coś”. Jak jest z Kryzysem szkarłatnego kryptonitu chyba nie muszę mówić. To oldschoolowy, nieco kiczowaty, a jednak przyjemny w odbiorze – a przy okazji jakże ważny dla postaci – album, który budzi tęsknotę za komiksami, które były naiwne, a zarazem mroczne i życiowe.

Lex Luthor, największy wróg Supermana, wchodzi w posiadanie dziwnego czerwonego kryptonitu. Jak zapewnia go Mr. Mxyzptlk, który chce wejść z nim w układ, dzięki minerałowi uda im się pokonać Supermana. I rzeczywiście, Człowiek ze Stali zostaje pozbawiony swoich mocy. Jak teraz poradzi sobie ze swoją misją, skoro wokół czeka tylu przeciwników? I czy zdoła kiedykolwiek odzyskać swoje niezwykłe zdolności?

Całość mojej recenzji na portalu GWD: https://gothamwdeszczu.com.pl/blog/wkkdc-kryzys-szkarlatnego-kryptonitu/

KRYZYS KARMAZYNOWEGO KRYPTONITU

Lata 90. XX wieku do dziwny okres dla świata komiksu. Po wielkich rewolucjach drugiej połowy lat 80., twórcy nagle zaczęli prześcigać się w wynajdowaniu kolejnych mrocznych fabuł i przełomowych momentów. Większość tego typu dzieł nie przetrwała jednak próby czasu. O ile jeszcze do Batmana świetnie one pasowały, to już nie każdy heros miał...