Biografie muzyków są nudne. W każdej znajdziemy mniej więcej to samo: używki, seks, skandale, a jeśli przeczytało się już parę tego typu pozycji, to ani to nie szokuje, ani nie ciekawi. Z tego powodu właściwie nie czytam biografii, ale jednocześnie jestem ogromną fanką Davida Bowie i dla niego zrobię wyjątek zawsze, pomimo tego, że jego życiorys znam już chyba na pamięć. Muszę jednak przyznać, że "Strange Fascination" zdecydowanie wyróżnia się wśród pozycji poświęconych Bowiemu.

Już na wstępie autor zaznacza, że skupi się raczej na medialnej personie, jaką jest David Bowie, a nie na szukaniu prawdy o Davidzie Robercie Jonesie, który kryje się pod tym pseudonimem. I faktycznie, wydarzenia z życia osobistego Bowiego są tutaj jedynie tłem dla procesu twórczego, nagrywania nowych płyt czy zmiany wizerunku. Nie znajdziemy w tej książce szczegółowych opisów narkotykowych ekscesów czy skandali, których w życiu Bowiego nie brakowało, znajdziemy za to niezliczoną ilość relacji współpracowników artysty dotyczących ich pracy z nim, dowiemy się o jego źródłach inspiracji, stylu pracy, impulsach skłaniających go do zmiany kierunku w swojej karierze czy o zabiegach marketingowych, które stosował. Pomimo tego, że czytałam już kilka biografii Bowiego, udało mi się dowiedzieć z tej książki paru nowych rzeczy. Momentami było mi trochę nieprzyjemnie, bo książka trochę odczarowuje mój wyidealizowany obraz Davida jako genialnego artysty wiecznie tworzącego natchnione dzieła, pokazuje że często był on dosyć zagubiony, podejmował decyzje niekorzystne dla swojego wizerunku, źle przewidywał trendy czy robił coś myśląc głównie o aspekcie marketingowym. Ale cóż, nie powinno mnie to szokować, nie popełnia błędów tylko ten, kto nic nie robi. Jestem fanką już parę lat i przeszła mi już faza fanatyzmu, toteż potrafię przyjąć na klatę parę słów krytyki skierowanych w stronę mojego idola.

Jeszcze kilka słów dotyczących wydania książki. Ja czytałam to z 2004 roku, opisujące życie Davida do 2000 roku. Straciło ono na aktualności nie tylko ze względu na to, że brakuje w niej ostatnich kilkunastu lat (niezwykle zresztą owocnych pod względem artystycznym), lecz także ze względu na dosyć chłodną ocenę albumów Bowiego z końca lat 90-tych - Outside i Earthling - które po latach stały się znacznie bardziej doceniane.

Biografie muzyków są nudne. W każdej znajdziemy mniej więcej to samo: używki, seks, skandale, a jeśli przeczytało się już parę tego typu pozycji, to ani to nie szokuje, ani nie ciekawi. Z tego powodu właściwie nie czytam biografii, ale jednocześnie jestem ogromną fanką Davida Bowie i dla niego zrobię wyjątek zawsze, pomimo tego, że jego życiorys znam już chyba na pamięć....