Zgadzam się z Manu Keirse, autorem książki, że tym, co często jest najtrudniejsze dla osoby przeżywającej żałobę, to milczenie, udawanie że nie ma śmierci, że strata nie jest stratą, że lepiej nie wywoływać bólu. Dlatego w ramach swego rodzaju „misji” uświadamiania, że warto rozmawiać również na takie tematy, publikuję ten wpis.
Nie będę szczegółowo rozpisywać się o książce "Smutek strata żałoba", bo bym nie potrafiła. Mogę jednak z czystym sumieniem polecić ją wszystkim, którzy doświadczyli śmierci bliskiej osoby lub mają w swoim otoczeniu taką osobę, dorosłym towarzyszącym dzieciom przeżywającym żałobę (również nauczycielom) oraz osobom doświadczającym straty nieoczywistej w powszechnym rozumieniu „powodów do przeżywania żałoby” (tzw. straty nieuznanej), jak na przykład poronienie, choroba psychicznej czy zmiany otępienne bliskiej osoby.
Właściwie to warto, by taką książkę przeczytał dokładnie każdy, tylko że… No właśnie, kto by chciał mierzyć się z taką tematyką, jeśli życie, a właściwie śmierć go do tego nie zmusi!
pozostała część recenzji na blogu: http://ksiazkapsychologiczna.blogspot.com/

Zgadzam się z Manu Keirse, autorem książki, że tym, co często jest najtrudniejsze dla osoby przeżywającej żałobę, to milczenie, udawanie że nie ma śmierci, że strata nie jest stratą, że lepiej nie wywoływać bólu. Dlatego w ramach swego rodzaju „misji” uświadamiania, że warto rozmawiać również na takie tematy, publikuję ten wpis.
Nie będę szczegółowo rozpisywać się o...