Chrześcijan wciąż systematycznie przybywa. Najszybciej w Afryce, ale i inne kontynenty zbytnio nie odstają. Jednocześnie coraz częściej słyszy się o akcie apostazji, czyli wystąpieniu z Kościoła. Najwyraźniej przyjęty w Polsce model „wierzący, niepraktykujący” przestał niektórym wystarczać. Zapewne ma to związek z coraz liczniejszymi aferami, które nie przystoją duchownym, gdyż chyba nic bardziej nie zaprzecza naukom Chrystusa niż odrzucenie ich przez księży.

Nie można jednak zaprzeczyć, że dekalog sam w sobie to prosty i mądry zbiór zasad. Aż szkoda, że nie zawsze jest respektowany. „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego” to tak naprawdę kwintesencja bycia dobrym człowiekiem.

„Sekretne życie pobożnych kobiet” to zbiór opowiadań z nowej serii Opowiadania Amerykańskie. Tym razem Wydawnictwo Czarne prezentuje krótkie historie od Deeshy Philyaw, która za swoją drugą książkę była nominowana do kilku nagród, a HBO ponoć już pracuje nad serialem. Rekomendacja niby dobra, ale po lekturze dochodzę do wniosku, że „achy” i „ochy” jednak są przesadzone. Dlaczego? Już tłumaczę.

Deesha Philyaw pisze o kilku rzeczach: wykluczeniu, wewnętrznych sprzecznościach, życiu jako Afroamerykanka we współczesnej Ameryce, tajemnicach czy nieznośnym napięciu, które nie ma ujścia. Wszystkie te tematy w jakiś sposób połączone są z religią. Dostrzegamy więc bohaterki żyjące w ogromnym dysonansie między wychowaniem a własnymi potrzebami. Z jednej strony całe życie im mówiono, że muszą żyć zgodnie z boskimi przykazaniami, a z drugiej – funkcjonują w świecie, w którym mężowie zdradzają żony, a dwie kobiety dają sobie mnóstwo cielesnej przyjemności. I ta żądza jest istotnym motywem, który napędza bohaterki. Tylko że później przychodzi zaspokojenie, a wraz z nim wstyd.

Na dziewięć opowiadań spodobały mi się tylko trzy – „Jak kochać się z fizykiem”, „Jael” oraz „Instrukcja dla żonatych chrześcijańskich mężczyzn”. Zaoferowały coś ciekawego w treści i formie, co nie tylko zaangażowało mnie w historie, ale i sprawiło, że bohaterowie nie byli mi obojętni. Pozostałe serwowały tematy mocno już w literaturze wyeksploatowane (zdrady, wyrzuty sumienia itp.), przez co często odkładałem książkę i skupiałem się na innych aktywnościach. Nie wątpię więc, że niektórym z was opowiadania Philyaw przypadną do gustu, gdyż mają naprawdę wiele do zaoferowania. Jednakże po lekturze dochodzę do wniosku, że kilka dobrych opowiadań to za mało, aby uznać cały tom za satysfakcjonujący.

Philyaw ciągle konfrontuje bohaterki z oczekiwaniami społeczeństwa. Ich życie stoi w jawnej sprzeczności z wyznawaną religią, przez co doświadczają stresu i wykluczenia. Ta dwoistość je rozdziera i zmusza do analizy własnych zachowań. To jest coś, co sami doskonale znamy, gdyż niejednokrotnie znajdowaliśmy się w podobnych sytuacjach. Może więc będzie z „Sekretnego życia pobożnych kobiet” jakaś nauka również i dla nas. Coś, co pozwoli zrozumieć nam nasze własne problemy. I wyjść z nich silniejszymi.

Michał Wnuk