Uff!
Nie mogłem się oprzeć fantazjom o masturbacji podczas czytania tej książki - wywiadu.
Jest taki żart na temat socjalizmu: Ustrój, który bohatersko walczy z przeciwnościami, które sam tworzy.
Olśniło mnie, że to idealnie pasuje do tych wygibasów słownych, które uprawia się (na wysokim poziomie intelektualnym) w tej książeczce - wywiadzie.
Dam przykład - pojawia się tu taki problem do rozważenia: "Czy jeśli Bóg jest mężczyzną, to mężczyzna jest bogiem".
Słynne rozważania nad diabłami i główką szpilki.
Po prostu nieważne. TO jest niesamowite - to wypowiadanie słów na TEMATY jest nieważne.
Dlatego masturbacja - roztrząsanie tematów, które ważne są tylko dlatego, że są traktowane jako ważne.
Inny żart mi się tu nasuwa - "Celebryta to osoba znana z tego, że jest znana". Te rozważania, natchnione, głębokie, rozległe, pełne skojarzeń i odniesień do różnych autorytetów są ważne tylko dlatego, żę ktoś je traktuje jako ważne. Poza tym, tak naprawdę, są po prostu nieważne.

Przeczytałem tę książkę ponieważ Obirek wystąpił z zakonu Jezuitów po trzydziestu latach. Fascynujące zdarzenie, za którym możę stać interesująca psychologia. A że Obirek bystry i uczciwy, to spodziewałem się opisu interesującego zjawiska psychologicznego.

Aby doczekać się wyjaśnień rezygnacji z zakonu trzeba przekopać się najpierw przez te wszystkie banalne rozważania na temat "w co wierzy osoba niewierząca" (Chryste, jakie to dufne!), i tego jest 2/3 książki. Po prostu intelektualna masturbacja, brandzlowanie się tematem i pieszczenie go na różne strony.
Potem nadchodzą pytania o wyjście z zakonu. Odpowiedzi są uczciwe, ale sprowadzają się do "zaczęło mnie uwierać to, że nie mogę być wolny. Chcieli mi ograniczyć wolność słowa. Musiałem wybrać: posłuszeństwo lub wolność. Wybrałęm wolność".

Dla mnie troszkę za mało wglądu. Wszystko to jest przedstawione jako racjonalny proces podejmowania decyzji. Dlatego rozczarowujące. Za mało tu wkurwienia, poczucia krzywdy, rozpaczy i rozliczenia się z trzydziestoma źle zainwestowanymi (lub przynajmniej nieoptymalnie zainwestowanymi) latami życia.
Jest drugie dno takiej decyzji. To przecież decyzja bardzo odważna. A jej podłoże jest przedstawione tylko jako racjonalność, jako decyzja intelektualna, staje się - z całym szacunkiem - pusta. Pod spodem muszą być głębsze nurty.
Te bardziej interesujące. Ale one nie są opisane w książce.
Szkoda - bo to byłoby najciekawsze.

Uff!
Nie mogłem się oprzeć fantazjom o masturbacji podczas czytania tej książki - wywiadu.
Jest taki żart na temat socjalizmu: Ustrój, który bohatersko walczy z przeciwnościami, które sam tworzy.
Olśniło mnie, że to idealnie pasuje do tych wygibasów słownych, które uprawia się (na wysokim poziomie intelektualnym) w tej książeczce - wywiadzie.
Dam przykład - pojawia się tu...