„Krzyku wewnątrz ciebie nie usłyszy nikt” – choć brzmi to nieco pesymistycznie, takimi słowami wita nas autor w historii młodej kobiety żyjącej w Londynie wraz ze swą partnerką. Jest to zapowiedź do pełnej cierpienia, smutku, żalu, agresji, samookaleczania opowieści, w której na pierwszy rzut oka będzie przewidywalnie, lecz tutaj znajdziemy coś więcej. Autor sięga chociażby po kontrowersyjny temat, czyli opiera życie Magdy na relacji homoseksualnej – i o tyle o ile scenarzyści, filmowcy coraz częściej sięgają po ten wątek – w książkach (przynajmniej tych, które ja czytam) jest to stosunkowo świeży „chwyt”. Piotr wprowadza czytelnika w trudny świat młodej kobiety, której życie zbudowane na traumie z dzieciństwa jest pasmem klęski, destrukcyjnych zachowań, kompulsywnych czynów podyktowanych chwilowym impulsem. Magda jako niesztampowy bohater popada ze skrajności w skrajność, jest zaborcza, wściekła, by za chwilę zapewniać o miłości i oddaniu z uśmiechem na twarzy. Misternie otworzona dusza kobiety doświadczającej choroby psychicznej miota się między strachem przed opuszczeniem przez partnerkę, lękiem przed samotnością, nadmiernie rozbuchaną agresją, która może przerazić, z drugiej jednak strony chwiejność emocjonalna, brak stabilności każą nad doszukiwać się w Magdzie nie złego człowieka, ale kogoś, kto wymaga pomocy, wsparcia. Cała historia budzi wiele pytań. Przede wszystkim czy Agata ma cierpliwie znosić niestabilność partnerki, chorobliwą zazdrość? Czy ma pokornie i dzielnie trwać jednocześnie sama spychając się na dno życia z trudną partnerką? Jak może pomóc, skoro Magda sama często odrzuca jakąkolwiek pomoc lub upatruje w niej odmiennego celu i pobudek? Czy Magda będzie umiała przy pomocy innych, doświadczonych w pracy z ludźmi chorymi psychicznie wyjść jeszcze z ciemności swojego umysłu i wieść w miarę normalne życie?
Nie ma co spodziewać się tutaj łatwiej, przyjemnej lektury, bo temat zaburzeń psychicznych w dalszym ciągu jest tematem wstydu i marginalizacji społecznej, gdzie dość szybko przykleja się ludziom szkalującą etykietkę. „Próba samobójcza…” jest ważną lekturą, podnosi istotny temat, choć nie jest historią dla rąk każdego czytelnika, a raczej dla tych, którzy podejmują próby zrozumienia osób chorych.

„Krzyku wewnątrz ciebie nie usłyszy nikt” – choć brzmi to nieco pesymistycznie, takimi słowami wita nas autor w historii młodej kobiety żyjącej w Londynie wraz ze swą partnerką. Jest to zapowiedź do pełnej cierpienia, smutku, żalu, agresji, samookaleczania opowieści, w której na pierwszy rzut oka będzie przewidywalnie, lecz tutaj znajdziemy coś więcej. Autor sięga chociażby...