O tym tytule usłyszałam w DDTVN, gdzie mówili o niej autorzy. Wywiad z panami tak przyciągnął moją uwagę, że nie mogłam odejść od telewizora. Natychmiast chciałam poznać treść książki, więc ją zakupiłam.
Ja piratów znałam z bajek. Owszem, słyszałam to i owo o Somalii, jednak wciąż to było dla mnie coś poza mną. Coś, czego nie byłam sobie w stanie do końca wyobrazić. Coś, co było i nadal jest dla mnie wręcz niewiarygodne.
Wciągnęłam się od pierwszych stron. Wszystko mnie tak szalenie interesowało. Świetnie było dowiadywać nowych rzeczy, wkręcać w ten świat, który dotąd był mi zupełnie obcy. Historia została opisana w taki sposób, jakby czytało się powieść, jakiś thriller. I chociaż wiedziałam, dokąd zmierzają wydarzenia, towarzyszyły mi takie myśli: "a może jednak im się uda".
Nie udało się.
Piraci dostali się na Belugę. To było w okolicach czterdziestej strony i wtedy się popłakałam. Nie było łatwo o tym czytać... Wydawało się, że przecież tak niewiele trzeba było, żeby załoga była bezpieczna. Początkowo mieli przewagę liczebną, ale co z tego? Nie mieli jak się bronić. Podziwiam tych ludzi... I chociaż poznałam ich historię, wciąż mój umysł tego nie pojmuje... Co oni musieli czuć...
To było ciekawe, w pewnym sensie obserwować, co przeżywała załoga, jak się zachowywała. To porwanie było niewątpliwie tragiczną sytuacją, wszystko co się tam działo, ale największą frustrację czułam im bliżej uwolnienia było. Matko, ile oni musieli się tam najeść stresu. Przecież to wszystko niemal graniczyło z cudem... Niby jesteś wolny, ale jeszcze tyle rzeczy do zrobienia... Tyle rzeczy, które mogą się nie udać. Chciałbyś już tylko znaleźć się w bezpiecznym miejscu, w domu, ale nie... Niby jest to na wyciągnięcie ręki, a wciąż nieosiągalne. No i powrót do domu... Miałam wrażenie, że tak naprawdę dopiero po wszystkim Kapitan to odczuł, przeżył. Na Beludze trzymał się dzielnie, ale po wszystkim posypał się... Ogromnie się cieszę, że wyszedł na prostą, podniósł się po tak okropnym doświadczeniu.
Bardzo podobało mi się, jak książka została napisana. Wciągająca, bez przedłużania, bez przynudzania. Można też było poznać różne ciekawostki. Miałam tylko taki problem, że nigdy nie byłam na takim statku, więc trudno było mi to sobie wyobrazić. I tak jak nigdy nie czułam potrzeby znaleźć się na takim pokładzie, a nawet się bałam, tak teraz bardzo chciałabym poznać, zobaczyć każde to miejsce, które zostało opisane.
Ta historia, Beluga, zostaną w mojej pamięci na długo... Minął prawie tydzień od kiedy ją przeczytałam, a nie potrafię o niej zapomnieć, sięgnąć po coś innego. Ta książka też dobitnie uświadomiła mi, że historie na faktach stają się moim ulubionym gatunkiem.
PS Do dziś czasami śnią mi się piraci/porwania. Książka bardzo uderza w psychikę.

O tym tytule usłyszałam w DDTVN, gdzie mówili o niej autorzy. Wywiad z panami tak przyciągnął moją uwagę, że nie mogłam odejść od telewizora. Natychmiast chciałam poznać treść książki, więc ją zakupiłam.
Ja piratów znałam z bajek. Owszem, słyszałam to i owo o Somalii, jednak wciąż to było dla mnie coś poza mną. Coś, czego nie byłam sobie w stanie do końca wyobrazić. Coś,...