Trafiłam na tę książkę przypadkiem, w formie darmowego ebooka na serwisie beezar.pl, w momencie lekkiego doła. Czytam prolog - ok, typowe fantasy. No nic, lećmy dalej. Pierwszy rozdział... i tu książka zaprezentowała swoje humorystyczne oblicze, które utrzymuje się do ostatniej strony. Jest to swego rodzaju parodia historii typu "Władca pierścieni" ale nieustannie bawiąca się wymogami konwencji. Mamy więc quest, od którego zależą losy świata i Drużynę składającą się z dość niestandardowych bohaterów. Czarodziejki, której kiepsko wychodzi magia, za to zna się nieźle na psychologii. Barbarzyńcy, który nie jest wielki, głupi i skąpo odziany (a wiecie jak na Północy jest zimno?). Elfiej księżniczki z kompleksem niższości i ciętym językiem oraz jej siostry, całkowitego przeciwieństwa. Krasnoluda, walczącego o dobre imię przedstawicieli swojej rasy (bo musi jakieś być. Na przykład Splin. Dobre krasnoludzie imię). Oraz głównego bohatera tej historii, pisarza Anira z Murmaru, autora takich bestsellerów jak "Tańczący z orkami" oraz posiadacza ego wielkości szafy trzydrzwiowej, przypadkiem uwikłanego w całą tę awanturę z ratowaniem świata. Z racji zawodu wierzącego, że życiem rządzą książkowe konwencje, stale pod tym względem rozczarowywanego. Co krok natrafiamy też na orków, posługujących się niezwykłą składnią. Oraz poznajemy genialny w swej prostocie sposób na wymyślanie egzotycznie brzmiących nazw.
Owszem, książka jest bardzo długa, trochę przegadana i dość przewidywalna. Mi jednak długość ani duża liczba dialogów absolutnie nie przeszkadzały. Wciągnęła mnie historia i losy, również sercowe, bohaterów. Jak dla mnie, mogłaby być nawet odrobinę dłuższa.
Podsumowując, uważam "Ostatni rozdział" za znalezioną perełkę, lekką lekturę na poprawę humoru i gratkę dla wielbicieli parodii i fantasy z przymrużeniem oka. Nie dzieło wybitne, ale czysto rozrywkowe, przyjemne i zabawne.

Trafiłam na tę książkę przypadkiem, w formie darmowego ebooka na serwisie beezar.pl, w momencie lekkiego doła. Czytam prolog - ok, typowe fantasy. No nic, lećmy dalej. Pierwszy rozdział... i tu książka zaprezentowała swoje humorystyczne oblicze, które utrzymuje się do ostatniej strony. Jest to swego rodzaju parodia historii typu "Władca pierścieni" ale nieustannie bawiąca...