Wybraniec

"Wybraniec" to jedna z lepszych książek fantasy jaką udało mi się przeczytać w ostatnim czasie. Wciągająca i dynamiczna fabuła; świetnie wykreowani bohaterowie, którzy nie byli tylko czarno-biali, dobrzy i źli, ale każdy zmagał się z różnymi przeciwnościami losu.
"Wybraniec" to bardzo dobrze napisana książka. Świat wykreowany przez autora jest ciekawy i plastycznie opisany. Bardzo duży plus za postać Ksarefa. Fantastycznie się czyta.
Polecam! Warto!

"Wybraniec" to jedna z lepszych książek fantasy jaką udało mi się przeczytać w ostatnim czasie. Wciągająca i dynamiczna fabuła; świetnie wykreowani bohaterowie, którzy nie byli tylko czarno-biali, dobrzy i źli, ale każdy zmagał się z różnymi przeciwnościami losu.
"Wybraniec" to bardzo dobrze napisana książka. Świat wykreowany przez autora jest ciekawy i plastycznie opisany....

To książka pełna bólu, straty i cierpienia. To opowieść przeplatana humorem i horrorem. Znajdziemy wiele niespodziewanych zwrotów akcji (gdzie praktycznie na każdej stronie ktoś ginie),ciekawych i barwnych postaci. Głównym tematem jest walka dobra ze złem. Jedynie ciężkie były dla mnie imiona i nazwy, choć bardzo fajne (często zastanawiałam się jak powinno się je wymawiać). Książka trzyma w napięciu do samego końca. Fantastyka przez duże F.

To książka pełna bólu, straty i cierpienia. To opowieść przeplatana humorem i horrorem. Znajdziemy wiele niespodziewanych zwrotów akcji (gdzie praktycznie na każdej stronie ktoś ginie),ciekawych i barwnych postaci. Głównym tematem jest walka dobra ze złem. Jedynie ciężkie były dla mnie imiona i nazwy, choć bardzo fajne (często zastanawiałam się jak powinno się je...

Ileż to już powieści napisano o Wybrańcach, którzy uratują losy świata? Ile było ekranizacji takich książek? Całe mnóstwo. Jednak „Wybraniec” Marka Mazura to coś zupełnie innego niż się spodziewacie po samej nazwie. Niech nie zmyli Was ten element, spróbujcie podejść do tej pozycji z czystym umysłem, a nawet jeśli Wam się to nie uda – przyjemnie się rozczarujecie.
Oto bowiem faktycznie mamy wybrańca, który klasycznie, wcale się o to nie prosił. Dar czy przekleństwo, to także bardzo standardowy dylemat w takiej kwestii. I choć początek książki jest ciut drętwy, to potem wszystko zaczyna się rozkręcać. W tym aspekcie to ogromna zasługa pojawienia się Ksarefa. Bez niego wszystko okazałoby się zwyczajne i nudne. Ale całe szczęście jest i kochany Ksaref! Sytuacja prezentuje się następująco: mamy piękny kraj, który opanowały krwiożercze bestie, na których czele stoi twór zwany Mhar-Tarhadem. Jego wszechpotężna magia nie ma sobie równych i nikt mu nie podskoczy! Wybaczcie ten lekki ton, ale książka jest naprawdę zabawna. Mimo ofiar śmiertelnych. W tym kraju, zwanym Arlanem, istnieje Wybraniec, który według proroctwa może pokonać zło zasiane na tej ziemi. Stereotypowo? Nie do końca.
Choć Amaral, czyli tytułowy Wybraniec, podchodzi do tematu dość tradycyjnie – jaki ma właściwie wybór? Czekać aż go zabiją? Równie dobrze może spróbować swoich sił, skoro nawet potężnych magów ma po swojej stronie. W tej książce jednak magowie nie są jednoznacznie źli lub dobrzy. Tak jak i demony. Mamy Białą Magię i Czarną Magię, które jednak nie są osobnymi szkołami magii, tylko jej odmianami. Jeśli jesteś ambitny i nie masz skrupułów, istnieje szansa, że pociągać Cię będzie potęga, którą może dać Czarna Magia. Szukasz władzy i potęgi? Też prawdopodobnie odnajdziesz je w Czarnej Magii, jednak za jaką cenę? Podobnie jest z demonami – mamy te głupsze i mniej uczłowieczone. Mamy wreszcie te, które umieją zrozumieć i wydają się bardzo ludzkie, jakkolwiek paradoksalnie by to nie zabrzmiało. Postać Ksarefa jest wybitna. I chętnie przeczytałabym osobną pozycję tylko o nim. Jest nakreślony jako bohater jednocześnie zły do szpiku kości i szukający czegoś poza tym złem w swoim życiu. Przyznacie, że to dość unikatowa cecha dla demona. Jesteście ciekawi czy Wybraniec uratuje Arlan? A może wolicie się dowiedzieć co demonowi potrafi zrobić mała dziewczynka? Tak, nie pomyliłam się. Demon versus mała dziewczynka, takie rzeczy tylko w „Wybrańcu” Marka Mazura!
Marek Mazur ma swoją stronę internetową, na której tylko udowadnia, że ma niesamowite poczucie humoru. Możecie tam przeczytać o jego inspiracjach do napisania „Wybrańca”. Ba! Możecie nawet zagłosować na swoją ulubioną postać! Przyznam, że czytając te wszystkie wyjaśnienia uśmiałam się podobnie, jak przy czytaniu samej książki, zatem jest nieźle! Zwłaszcza historia imion, przeczytajcie koniecznie, to nie tylko Was olśni skąd się wzięły, ale dodatkowo nieźle się ubawicie. Czekam na coś nowego, najlepiej historię Ksarefa. Jest boski, choć brzmi to równie absurdalnie, jak jego imię.

Ileż to już powieści napisano o Wybrańcach, którzy uratują losy świata? Ile było ekranizacji takich książek? Całe mnóstwo. Jednak „Wybraniec” Marka Mazura to coś zupełnie innego niż się spodziewacie po samej nazwie. Niech nie zmyli Was ten element, spróbujcie podejść do tej pozycji z czystym umysłem, a nawet jeśli Wam się to nie uda – przyjemnie się rozczarujecie.
Oto...

O takiej fantastyce powinno się mówić. Taką fantastykę promować. Ten rodzaj fantastyki pokazywać jako przykład. To fantastyka idealna, męska, surowa, twarda, szorstka. Bez zbędnych miłosnych zawiłości. Oparta na prawdziwych uczuciach. Nie tych romantycznych. Tych ludzkich.

Przez lata w Arlanie panował spokój. Śmiech przeplatał się z płaczem, taniec z żałobą, a życie ludzkie miało swój tor. Taka kolej rzeczy. Jednak takie życie ma swój kres. Wraz z przybyciem do krainy okrutnego Mhar-Tarhada rządy obejmuje śmierć. Żyzne pola krainy są nawożone krwią, a zamiast śmiechu słychać zawodzenie pełne żalu i tęsknoty. Wydaje się, że nie ma osoby, która stanęłaby na drodze okrutnego samozwańczego władcy. Zwłaszcza, że nie działa sam. Rozartha była kiedyś jedną z Magów, którzy czuwali nad Arlanem. Jednak, kiedy odkryto jej pociąg do czarnej magii i tajemne praktyki, została wygnana. Właśnie to sprawiło, że razem z Mhar-Tarhadem terroryzują całą krainę. Co do samych Magów, kiedy jarzmo rządów okrutnego spłynęło na krainę, Najwyższy postanowił znaleźć swojego następcę. Ku bezbrzeżnemu zdziwieniu wszystkich była to cicha, niepewna wszystkiego czarodziejka, Marana. I chyba tylko jeden mistrz wierzył w jej umiejętności, bo dwa lata później nadal nie ma posłuchu w swoich podwładnych. Do czasu. Maranie udaje się odkryć pewną rzecz. To nie Magowie są kluczowymi postaciami w walce z Mhar-Tarhadem. I tak wielu uważa, że mieszanie się jest zbyt ryzykowne. Marana odkrywa coś o wiele ważniejszego dla przebiegu sprawy. Wertując przepowiednie natrafia na wzmiankę o Wybrańcu. Niedługo później odkrywa kim jest Wybraniec. Zapomina jedynie, że Mhar-Tarhad nie śpi, a mając w swoich szeregach byłego Maga jest w stanie śledzić każdy ich krok.

Kim jest Wybraniec? Czy stanie na wysokości zadania? Czy Marana znajdzie w sobie wystarczająco dużo siły, by poprowadzić Magów na bój? Czy uda jej się obronić Wybrańca? Czy Wybraniec będzie umiał obronić nie tylko siebie, ale i tak ważną, niewielką osobę w jego życiu? Czy Marana i Wybraniec będą umieli stawić czoła nie tylko wrogowi, ale i własnym słabościom? Jak potoczą się losy Rozarthy, która przecież też jest człowiekiem i nosi w duszy okruchy litości do swojego ludu?

Jak wspominałam na początku, to kawał naprawdę dobrej fantastyki. Takiej… klasycznej, jeśli to odpowiednie słowo. Takiej po-prostu-magia. W kontakcie z tą książką nieco brak mi epitetów. Autor postarał się, by pojawiło się wiele wątków i znaczących postaci. Nie tylko Wybraniec, którego imienia świadomie tu nie wymieniam, nie tylko Marana czy Rozatha, których losy kiedyś były splecione, ale przez pociąg tej drugiej do mrocznej magii, rozeszły się.

Pełna recenzja na:
http://moznaprzeczytac.pl/wybraniec-marek-l-j-mazur/

O takiej fantastyce powinno się mówić. Taką fantastykę promować. Ten rodzaj fantastyki pokazywać jako przykład. To fantastyka idealna, męska, surowa, twarda, szorstka. Bez zbędnych miłosnych zawiłości. Oparta na prawdziwych uczuciach. Nie tych romantycznych. Tych ludzkich.

Przez lata w Arlanie panował spokój. Śmiech przeplatał się z płaczem, taniec z żałobą, a życie...

Świetna powieść, przeczytałem jednym tchem. Moim zdaniem jedna z lepszych książek fantasy, jakie ostatnio czytałem.

Świetna powieść, przeczytałem jednym tchem. Moim zdaniem jedna z lepszych książek fantasy, jakie ostatnio czytałem.