Ta książka jest prequelem “Kwiatów na poddaszu”,
powieści która wzruszała, wzbudzała emocje i targała duszą, tak samo jak i kolejne części tych skomplikowanych losów dzieci Dollangangerów, potomków rodu Foxworthów.
W “Ogrodzie cieni” mamy historię ich babki i całego splotu wydarzeń,
który sprawił, że stała się osobą okrutną, przesądną, fanatycznie religijną i wyrachowaną.
A przecież nie zawsze taka była.
Kiedyś była młoda i miała marzenia.

Olivia nie była kobietą, do której wzdychali mężczyźni. Zbyt wysoka, niezbyt urodziwa. Jej atutem był tylko majątek ojca oraz jej roztropność.
Gdy w jej rodzinnym domu pojawił się przystojny Malcolm Foxworth nawet nie marzyła o zamążpójściu. A jednak…
Krótka znajomość, narzeczeństwo bez zalotów, szybki ślub, pospieszny wyjazd. To nie wróżyło romantycznych małżeńskich uniesień. Dla mężczyzny, to był tylko interes. A jednak Olivia miała nadzieję na miłość, bliskość, bratnie dusze, bliźniacze płomienie i takie tam uczuciowe esy floresy.
Niestety już wkrótce po przybyciu do pełnej przepychu posiadłości Foxworthów przekonała się, że miłość i oddanie męża, to jest ostatnie na co może liczyć.
Miała grać rolę przykładnej żony, dobrej gospodyni oraz kobiety, która obdarzy małżonka licznym potomstwem, ale z pewnością nie namiętnej kochanki, przy której spoczywałby on po całym dniu pomnażaniu swojego majątku.

Dla spragnionej miłości Olivi sytuacja staje się jeszcze mniej komfortowa, gdy po latach podróżowania po świecie do domu wraca teść ze swoją drugą, młodą i piękną żoną.
Miłosne trele seniora i jego połowicy są przeciwieństwem zimnych relacji Olivii i Malcolma. Kiedy kobieta widzi, że jej mąż jest zafascynowany młodą macochą, ma wrażenie, że jej świat wali się w gruzy. Nie wie jednak, że najgorsze jest przed nią, a życie będzie ją mocno doświadczało.

Historia o obsesji, zazdrości, kazirodztwie, zdradach, przemocy, manipulacjach, sadyzmie, braku miłości i o umierających marzeniach.
Autorka kupiła mnie “Kwiatami na poddaszu” i mimo iż niektórzy twierdzą, że jej książki ocierają się o tani melodramat, to ja się z tym nie zgodzę. Od tamtej pozycji wciąż sięgałam po kolejne.

Ta książka jest prequelem “Kwiatów na poddaszu”,
powieści która wzruszała, wzbudzała emocje i targała duszą, tak samo jak i kolejne części tych skomplikowanych losów dzieci Dollangangerów, potomków rodu Foxworthów.
W “Ogrodzie cieni” mamy historię ich babki i całego splotu wydarzeń,
który sprawił, że stała się osobą okrutną, przesądną, fanatycznie religijną i...