Maria Stanisława Wiernikowska przyszła na świat w 1955 r. w Świdrze koło Warszawy. Większość z nas doskonale kojarzy ją jako świetną reporterkę wojenną i dziennikarkę podejmującą trudne tematy.
Śpiewała w Piwnicy pod Baranami, z którą wyjechała w 1981 r. na festiwal kabaretów do włoskiego Arezzo. Do kraju już nie wróciła.
Mieszkała w Grecji, Włoszech i Francji, gdzie zaangażowała się w działalność w Komitecie Solidarności i zajmowała się sortowaniem leków dla Polaków. W trakcie studiów w paryskiej La Sorbonne podjęła współpracę z Radio France Internationale i BBC. Po ośmiu latach na obczyźnie, w 1989 r. Wiernikowska wróciła do kraju. Na początku lat 90- tych Maria Wiernikowska jeździła w najbardziej "zapalne” rejony świata.
Po utracie pracy w TVP prowadziła kawiarnię "Koniec Świata" na warszawskiej Starówce, a następnie była kierowcą w domu starców.
Pewnego dnia , jechała ze znajomymi na wakacje. Mieli bardzo groźny wypadek, z którego jedynie cało wyszła Pani Maria. Jej koleżanki Veronica i Basia doznały wielu urazów.
Mąż Veronici, Herve namówił wtedy autorkę do pielgrzymki śladami św. Jakuba, do Jego grobu.

"Idę spełnić ludzkie pobożne życzenia. Ja co chodzę do Kościoła na śluby i pogrzeby, idę do grobu świętego Jakuba, żeby dziękczynić i prosić"

Kręciło ją, że ktoś dał jej zadanie. Chciała zrobić to dla szpanu. Przejść, a właściwie przejechać na rowerze 764 km.

I właśnie dlatego ta książka nie ma nic w sobie, co dotyczy iście pielgrzymowania. Nie ma w niej ani odrobiny wiary, ani duchowości a i samego Santiago de Compostela jest bardzo niewiele. Jeśli już to opis kolejnych barów, schronisk i noclegów.
To w takim razie o czym jest książka jeśli nie o pielgrzymowaniu ?

To masa przemyśleń autorki, dywagacji, gorzkich, ironicznych rozważań, szczególnie mało pochlebnych dla mężczyzn.
Między przemyślenia, autorka wrzuca trochę ciekawostek ze swojej pracy reporterskiej, swojego życia. Wszystko to troszkę chaotyczne i tak właściwie to w końcu nie wiedziałam o czym czytam.
Odniosłam wrażenie, że to taka mini biografia a zarazem autopromocja.

Na szczęście książka jest niedługa, opatrzona kilkunastoma kolorowymi fotografiami, więc szybko dotarłam na ostatnią stronę.

Maria Stanisława Wiernikowska przyszła na świat w 1955 r. w Świdrze koło Warszawy. Większość z nas doskonale kojarzy ją jako świetną reporterkę wojenną i dziennikarkę podejmującą trudne tematy.
Śpiewała w Piwnicy pod Baranami, z którą wyjechała w 1981 r. na festiwal kabaretów do włoskiego Arezzo. Do kraju już nie wróciła.
Mieszkała w Grecji, Włoszech i Francji, gdzie...