Wielka odwaga, wielka miłość, a do tego niesamowity klimat początków XIX wieku i wojen napoleońskich w tle. Co powiecie na takie motywy? Mnie urzekły już w pierwszym tomie Sagi Napoleońskiej Joanny Wtulich! A teraz... Teraz doczekałam się ostatniego tomu. To zawsze wzruszający moment, kiedy zdążysz przywiązać się do bohaterów po kilku częściach i wiesz, że na tym wspólna przygoda się kończy. Jednak nie żałuję ani chwili z czytania tego cyklu. I oczekiwany finał, "Narzeczona i hrabia", nie zawiódł mnie ani trochę.

Mamy tutaj bezpośrednią kontynuację akcji ze "Skazańca i panny", co przez charakter tamtego zakończenia sprawia, że robi się bardziej romantycznie i ckliwie. Od początku dostajemy to, o czym marzyliśmy przy poprzedniej części. Ostre kanty Roberta trochę się wygładzą, chociaż nadal (całe szczęście) zostanie jego szorstka mrukliwość. Ale nie martwcie się, będą również żywsze momenty, tajne akcje wymagające brawury. Krysia nie tylko będzie musiała być dobrze wychowaną panną, ale również silną kobietą, która potrafi zawalczyć o to, co kocha. I wybrać między KILKOMA adoratorami!

Dla fanów początkowych tomów serii napiszę, że znajdą tutaj też dużo rozdziałów dotyczących Antoniego i Émilie. Oj, miałam niekiedy ochotę przyłożyć Antoniemu w twarz! A dlaczego? Przekonajcie się sami! To i tak nic, w porównaniu z inną postacią, wobec której żywiłam o wiele gorsze zamiary... Nie ma co, ta część wywołała we mnie dużo emocji! I chociaż patrząc na cykl jako całość nadal moim ulubionym tomem pozostaje "Skazaniec i panna", to uważam że ten finał jest takim zakończeniem, o jakim mogliśmy marzyć. Uwielbiam Sagę Napoleońską i teraz mogę tylko czekać, co nowego Autorka dla nas wymyśli.

Wielka odwaga, wielka miłość, a do tego niesamowity klimat początków XIX wieku i wojen napoleońskich w tle. Co powiecie na takie motywy? Mnie urzekły już w pierwszym tomie Sagi Napoleońskiej Joanny Wtulich! A teraz... Teraz doczekałam się ostatniego tomu. To zawsze wzruszający moment, kiedy zdążysz przywiązać się do bohaterów po kilku częściach i wiesz, że na tym wspólna...