To chyba najładniej wydana książka ze wspomnieniami Pana Jacka Fedorowicza. Twarda, solidna oprawa, liczne fotografie z planów filmowych uzupełniane autorskimi rysunkami. Tym razem Autor wraca myślami do swoich aktorskich wcieleń. Do swoich ról podchodzi z dystansem i sporą dozą krytyki, nie wstydząc się pisać o nich w kategorii epizodów. Czasem rzeczywiście tak bywało, co zachęca widza do dokładniejszego przyjrzenia się osobom na ekranie, ale przy ówcześnie przyjętym taryfikatorze stawek jest dość zrozumiałe.
Z dużo większą dumą Pan Jacek wspomina swoją działalność przy tworzeniu scenariuszy zwłaszcza we współpracy z nieodżałowanym Stanisławem Bareją, niestety z powodów cenzuralnych wiele pomysłów nie zostało zrealizowanych. Stąd wzięło się większe zaangażowanie na polu radiowym, o czym była mowa we wcześniejszym tomiku „Będąc kolegą kierownikiem”.
W sumie przyjemna podróż przez lata 60-te i 70-te XX wieku, skrząca się od anegdot i ciekawostek, choć przyznam szczerze, iż momentami denerwująca była maniera pisarska polegająca na autokreacji i nieustannym uderzaniu w ówczesny ustrój społeczno-polityczny. W tej mierze spodziewałem się dużo większej satyrycznej finezji.

To chyba najładniej wydana książka ze wspomnieniami Pana Jacka Fedorowicza. Twarda, solidna oprawa, liczne fotografie z planów filmowych uzupełniane autorskimi rysunkami. Tym razem Autor wraca myślami do swoich aktorskich wcieleń. Do swoich ról podchodzi z dystansem i sporą dozą krytyki, nie wstydząc się pisać o nich w kategorii epizodów. Czasem rzeczywiście tak bywało, co...