Pierwszy raz czytam Żwikiewicza i chyba ostatni... sam nie wiem w czym tkwi problem. Niby nie są to złe opowiadania, ale czegoś brakuje. "Pomysły są ciekawe (mniej lub bardziej), forma często jest nieszablonowa... Ale w sumie to czytać tego się nie chcę". Nie odczepiam się do składni. Może intuicyjnie wykryłem, że tu właśnie leży problem, ale nie jestem językoznawcą ani logikiem żeby dociekać istoty problemu na tym polu.
U Żwikiewicza często sam/sama musisz się domyślać o co chodzi w środku tekstu czy w sprawie zakończenia - co zazwyczaj piszę na plus, ale tutaj coś nie halo. Przynajmniej w moim wypadku. Czegoś nieokreślonego, nienazwanego brakuje. Idealnie oddaje to addam23 : "Problem w tym, że Żwikiewicz nie daje mi pretekstu do tego, aby chciało mi się dociekać ukrytych znaczeń w jego opowiadaniach. Nie potrafi zaintrygować, zafascynować".
Może trochę się chce dociekać, ale na pewno nie potrafi autor tym dociekaniom dodać nutki zafascynowania czy po prostu zwykłej ciekawości, jak moim zdaniem dają autorzy anglojęzyczni, którzy mi po prostu bardziej podchodzą niż radzieccy czy niektórzy polscy.
Najbardziej podobały mi się : Pierwsze dwa opowiadania i rewelacyjna "Maszyna" (zdecydowanie najlepsze opowiadanie całego zbioru).

Pierwszy raz czytam Żwikiewicza i chyba ostatni... sam nie wiem w czym tkwi problem. Niby nie są to złe opowiadania, ale czegoś brakuje. "Pomysły są ciekawe (mniej lub bardziej), forma często jest nieszablonowa... Ale w sumie to czytać tego się nie chcę". Nie odczepiam się do składni. Może intuicyjnie wykryłem, że tu właśnie leży problem, ale nie jestem językoznawcą ani...