Po książkę sięgnęłam oczywiście ze względu na ciekawą, jak mi się zdawało, tematykę. Generalnie nie jestem mocno zawiedziona, jednak z drugiej strony nie mogę też powiedzieć, że była to od początku do końca fascynująca lektura.
Podobał mi się wstęp i nieco historii odnośnie podejścia do jedzenia w średniowieczu (w tym historia łakomstwa jako grzechu głównego), oraz obraz mitycznej Kukanii będącej odpowiedzią na ówczesne niedostatki. Bardzo dobrze wypadały też rozdziały o kobietach i dzieciach oraz puenta jaką autor spisał w epilogu.
Zdecydowanie najgorzej wypada opis okresu od renesansu do nowożytności. Przede wszystkim widoczne tu staje się pochodzenie autora, bowiem przez większość tych rozdziałów odwołuje się do dosłownie kilku rodzimych książek. Brakuje mi tu jakiegoś szerszego, chociażby właśnie popularnonaukowego spojrzenia. Nie ma też odwołań do żadnych innych krajów poza tymi położonymi w Europie Zachodniej, na czele z Francją. Gdyby usunąć cytowania z tej części to myślę też, że zmieściłaby się ona na raptem kilku stronach. W tym miejscu książka straciła najwięcej w moich oczach.
Powracając jednak na zakończenie do plusów, to niniejsze wydanie jest bardzo ładne oraz bogato ilustrowane, co również wpływa pozytywnie na odbiór tej książki.

Po książkę sięgnęłam oczywiście ze względu na ciekawą, jak mi się zdawało, tematykę. Generalnie nie jestem mocno zawiedziona, jednak z drugiej strony nie mogę też powiedzieć, że była to od początku do końca fascynująca lektura.
Podobał mi się wstęp i nieco historii odnośnie podejścia do jedzenia w średniowieczu (w tym historia łakomstwa jako grzechu głównego), oraz obraz...