Koniec pieśni
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tytuł oryginału:
- Das Ende des Liedes
- Wydawnictwo:
- Drzewo Babel
- Data wydania:
- 2008-01-01
- Data 1. wyd. pol.:
- 2008-01-01
- Liczba stron:
- 145
- Czas czytania
- 2 godz. 25 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788389933409
- Tłumacz:
- Dariusz Muszer
- Tagi:
- Ałtaj szamani Mongolia stepy literatura mongolska
Ludzie i zwierzęta. Pod niebem Ałtaju, na bezkresnym stepie Mongolii Galsan Tschinag osadza swoją przejmującą i wzruszającą opowieść o podwójnej tragedii: o śmierci matki, która pozostawiła dzieci i męża, który dopiero nauczył się ją kochać; i o zrozpaczonej po utracie swojego źrebięcia klaczy, która odrzuca inne, osierocone źrebię. I ludzie, i zwierzęta, pragną, by życie wzięło górę nad śmiercią, chcą odnaleźć drogę do źródeł miłosci. "Koniec pieśni" to przejmujący krzyk w obronie ginącej kultury, którą nowoczesność pożera na naszych oczach.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Książka na półkach
- 73
- 58
- 21
- 2
- 2
- 2
- 2
- 1
- 1
- 1
Cytaty
Kłopoty i radości spotyka się bowiem wszędzie, chadzają ręka w rękę, współistnieją. Przed pierwszymi nie da się uciec, tak samo jak drugich nie można dogonić. To one - radości i smutki - składają się na nasze życia.
Opinia
Starożytne cywilizacje i obyczaje odchodzą w cień, w zapomnienie. Są takie miejsca na ziemi, gdzie kultura przekazywana pokoleniami żyje nadal, a jednocześnie umiera, gdzie nadal wędrują nomadzi ze swymi stadami i dobytkiem, gdzie są zwykłe domy z cegły i jurty, które można złożyć i rozłożyć ledwie w parę chwil. Tam nogi koni wiązane są powrozami ze skóry jaka i nie są już nikomu potrzebne, tam nadal po ziemi stąpają szamani i nikt w nich nie wierzy. Tam rodzą się ludzie, którzy powinni żyć wieki temu, choć los skazał ich na inną, bledszą i mdłą egzystencję w świecie pełnym betonu, elekrtyczności i postępu. Ludzie z takich miejsc nadal czują w sercach tęskonotę, a mimo to świadomie wybierają powolne czerznięcie daleko od kraju przodków. Nikt nigdy nie zatraci swej istoty, która była przekazywana przez pokolenia. A Tuwiańczycy mieli w sercach powiewy letniego wiatru, mowę przodków, znoje i radości podróży, lasy, zarośla Ałtaju, Chomdę, ale przede wszystkim bezkresny step, na którym rozgrywa się niemiłosierny proces utraty swej ojczyzny... To smutne wiedzieć i widzieć jak umiera twój naród, jak ginie język, ale jeszcze boleśniejsze jest tylko bezczynne patrzenie. Szummur, Dombuk, Gulundża, Dongur, Tasaj i Szażynbaj to tylko tchnienie, mrugnięcie na całej wstędze dziejów. Ich historia jak każda inna opowiada o wielkim kręgu życia; o narodzinach, dorastaniu, młodości, dorosłości, starości i umieraniu; o wdowieństwie, sieroctwie, samotności i staropanieństwu. Jak łatwo zniszczyć życie, jak łatwo je stracić, jak łatwo płakać, jak trudno pocieszać. Jak trudno nauczyć się kochać...
Starożytne cywilizacje i obyczaje odchodzą w cień, w zapomnienie. Są takie miejsca na ziemi, gdzie kultura przekazywana pokoleniami żyje nadal, a jednocześnie umiera, gdzie nadal wędrują nomadzi ze swymi stadami i dobytkiem, gdzie są zwykłe domy z cegły i jurty, które można złożyć i rozłożyć ledwie w parę chwil. Tam nogi koni wiązane są powrozami ze skóry jaka i nie są już...
więcej Pokaż mimo to