Ivanhoe to dobra książka będąca współcześnie klasyką angielskiej prozy, jednak dla niektórych czytelników może być dużym zawodem. Książka zaczyna się bardzo wolno, nie informując nas nawet, w jakim roku ma miejsce, pomimo że to książka historyczna. Autor często zwraca się do nas per "Czytelniku" co mnie odrzucało od historii, gdyż nie mogłem w nią wsiąknąć z powodu przypominania mi, że to tylko książka o historii. Sytuacji nie polepszał fakt, że z jakiegoś powodu wiele sytuacji, których wyczekiwałem np. turnieju, były streszczane do paru zdań lub ok. dwóch akapitów, podczas gdy inne mało dla mnie istotne kwestie trwały cały rozdział.

Momentami autor denerwował mnie też swoim nastawieniem jako narratora, lecz tu wiele zależy od gustu. Minusem są jednak z pewnością dialogi, które wydają się zbyt patetyczne i mało realistyczne, przez co nie mogłem brać postaci na poważnie. Pomijam fakt, że książka jest niezwykle przewidywalna i nic nie potrafi w niej zaskoczyć, gdyż w to dzieło ma 200 lat, a w tamtym okresie większość książek była właśnie taka.

Osobiście oceniam Ivanhoe jako książę 7/10, chociaż czytało mi się ją ciężko i nie mam ochoty nigdy więcej do niej wracać. To zwyczajnie nie jest coś, co mnie interesuje, choć nie odmawiam jej bycia dobrą pozycją. Jeśli inne książki Waltera Scotta znajdują się na podobnym poziomie, to niestety dla mnie jego twórczość stoi o wiele niżej niż innych angielskich autorów m.in. Charlesa Dickensa.

Ivanhoe to dobra książka będąca współcześnie klasyką angielskiej prozy, jednak dla niektórych czytelników może być dużym zawodem. Książka zaczyna się bardzo wolno, nie informując nas nawet, w jakim roku ma miejsce, pomimo że to książka historyczna. Autor często zwraca się do nas per "Czytelniku" co mnie odrzucało od historii, gdyż nie mogłem w nią wsiąknąć z powodu...