Bardzo ciekawa książka (aczkolwiek napisana w taki sposób, że jej czytanie nie należy do najprzyjemniejszych rzeczy), która bierze się za bary z tematem inkwizycji w XIII-XIV wieku, a więc w jej początkach, kiedy została powołana przez papieża Grzegorza IX. Autorka porusza kwestię powierzenia tego zadania zakonowi św. Dominika, a więc kaznodziejom będącym symbolem ubogiego, religijnego życia spędzonego na nauczaniu i nawracaniu błądzących oraz studiowaniu pism. Książka ta burzy obraz inkwizycji jaki został przez lata stworzony w zbiorowej świadomości. Autorka pokazuje, że głównym zadaniem procesu inkwizycyjnego było nawrócenie heretyka, a nie jego spalenie, najczęściej zasądzaną karą więzienie, a jeżeli heretyk był bardzo oporny na ten proces, albo wracał do herezji, to inkwizytor wykluczał go ze wspólnoty kościelnej i przekazywał sądom świeckim. To one zasądzały i wykonywały później karę śmierci. Ważne jest to, że jak podkreśla Autorka, na podstawie zbadanych akt procesowych tylko niewielki odsetek procesów kończył się ekskomuniką i śmiercią na stosie (ok. 1%-2%, nawet najbardziej "krwawy" Bernard Gui kończył tylko ok. 6% spraw w ten sposób). Autorka wnika w życie duchowe w średniowieczu, w źródło określonych postaw względem heretyków. Bardzo ciekawy wstęp i druga część, ma trochę słabszy środek, który chyba najbardziej męczy czytelnika. Autorka podkreśla, że choć inkwizytor nie wydawał kary śmierci, to jednak Kościół ją akceptował. Autorka dokonała w jednym z rozdziałów bardzo ciekawych analiz związanych z umotywowaniem takiej a nie innej postawy Kościoła w tej materii, biorąc pod uwagę pisma Moneta z Cremony, który nieco inaczej niż my dzisiaj odczytywał wydarzenia ze Starego, czy też Nowego Testamentu. Ciekawe jest także zwrócenie uwagi na to, że niektórzy inkwizytorzy zostali ogłoszeni świętymi, niektórzy ginęli z rąk heretyków. Akcja książki koncentruje się na Włoszech i południu Francji (Langwedocji) gdzie w tamtym czasie aktywna była grupa heretyków zwanych katarami i odbyła się słynna krucjata przeciw albigensom na początku XIII wieku. Lektura niełatwa, ale ciekawa. Pokazująca nam, że nie można z dzisiejszej perspektywy i wyznawanych wartości analizować tak odległych czasów i wydarzeń. Problemu inkwizycji w historii kościoła nie należy "chować pod łóżko", ale próbując go ocenić i opisać bazujmy na faktach, a nie na mitach całkiem dobrze funkcjonujących w dzisiejszej lewackiej i antykościelnej Europie.

Bardzo ciekawa książka (aczkolwiek napisana w taki sposób, że jej czytanie nie należy do najprzyjemniejszych rzeczy), która bierze się za bary z tematem inkwizycji w XIII-XIV wieku, a więc w jej początkach, kiedy została powołana przez papieża Grzegorza IX. Autorka porusza kwestię powierzenia tego zadania zakonowi św. Dominika, a więc kaznodziejom będącym symbolem ubogiego,...