Kupiłem tę książkę z czystej potrzeby. Musiałem szybko pozyskać dużo szczegółowych informacji na temat pojedynków gladiatorskich w starożytnym Rzymie. Znalazłem wszystko, czego potrzebowałem. Jest to chyba jedno z najbardziej kompletnych, a zarazem syntetycznych i napisanych przystępnym językiem opracowań na temat starożytnych igrzysk. Na około 200 stronach czytelnik znajdzie tam zarówno kluczowe wyjaśnienia dotyczące pochodzenia igrzysk, ewolucji ich przebiegu, rodzajów gladiatorów, typowego programu igrzysk, oraz problematyki związanej z logistyką ich organizacji. Duża liczba ilustracji wzbogaca wywód a opisy czyni bardziej plastycznymi.

Szczególnie zafascynował mnie opis samego przebiegu igrzysk. Z dużym zaskoczeniem odkryłem, że nie była to zwykła krwawa jatka, lecz bardzo przemyślany spektakl bardzo przypominający nasze niektóre sporty walki lub mecze. Podobnie jak obecnie organizatorzy rozgrywek sportowych, również dawni organizatorzy igrzysk dbali o oprawę wydarzenia – liczne ceremoniały towarzyszące, procesje, muzyka, personel pomocniczy na arenie pomagający zawodnikom.... Pojedynki gladiatorów były kulminacją całodziennego spektaklu, na który składały się polowania na zwierzęta, egzekucje, pokazy cyrkowe itp.

Gdzieś z tyłu głowy zawsze miałem obrazy z „Gladiatora” Ridleya Scotta, gdzie gladiatorzy zostali przedstawieni jako ofiary zmuszane do walki, tymczasem po lekturze książki dochodzę do wniosku, że profesjonalizacja pokazów zaszła tak daleko, że byli to raczej zawodowcy świadomi, że wykonują po prostu zawód dający sławę, popularność, ale obarczony dużym ryzykiem. Gladiatorzy byli tego dnia bohaterami dostarczającymi tłumowi rozrywki. Ktoś może dzisiaj powiedzieć, że nasze mecze bokserskie są bardziej cywilizowane, ale nie oczekujmy od społeczeństwa sprzed 2000 lat takiej samej wrażliwości, jak od nas samych. Pojedynki gladiatorskie nieuchronnie przywodzą na myśl mecze bokserskie. Boks jest oczywiście mniej krwawy niż igrzyska, ale po pierwsze śmiertelność w czasie igrzysk była nieco mniejsza niż się zazwyczaj uważa (wyszkolenie gladiatora było kosztowne i nikt raczej celowo nie pragnął go szybko uśmiercić), po drugie boks też zdrowiu raczej nie służy... Porównanie to staje się tym bardziej zasadne, gdy uświadomimy sobie, że ogólnie życie ludzkie (nie tylko na arenie) w starożytności miało dużo mniejszą wartość niż obecnie.

Na ogólną ocenę książki nie wpływają pewne wpadki redakcyjne, które nawet niezbyt uważny czytelnik łatwo wychwyci (np. opis ilustracji : „Dziewiętnastowieczny fresk, który niegdyś zdobił mur podium amfiteatru w Pompejach”. Zakładam, że chodzi o dziewiętnastowieczną kopię fresku z amfiteatru, bo o ile wiem, oryginał uległ zniszczeniu zaraz po odkopaniu).

Kupiłem tę książkę z czystej potrzeby. Musiałem szybko pozyskać dużo szczegółowych informacji na temat pojedynków gladiatorskich w starożytnym Rzymie. Znalazłem wszystko, czego potrzebowałem. Jest to chyba jedno z najbardziej kompletnych, a zarazem syntetycznych i napisanych przystępnym językiem opracowań na temat starożytnych igrzysk. Na około 200 stronach czytelnik...